Η ετυμηγορία της 25 Ιούνη έχει αναδείξει στην Ελλάδα ένα πολιτικό σκηνικό αναντίστοιχο, σε μεγάλο βαθμό, με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα. Από τα ελάχιστα κράτη που βασίζονται στην ισχύ των διεθνών συμφωνιών, την Ελλάδα περιβάλλουν αναθεωρητικές εστίες στα κύρια μέτωπα των συνόρων της. Πλάι στη Ρωσία και την Τουρκία, δεν έχει τέλος ο αριθμός όσων πιέζουν βίαια για ανατροπές. Η Ελλάδα ήδη αποτέλεσε θύμα τους, στην περίπτωση της Κύπρου, έχοντας γυρίσει την πλάτη σε παραδοσιακούς συμμάχους που στέριωσαν με κοινούς αγώνες τα σύνορά της.
Στο ρευστό αυτό σκηνικό κοντά ¼ των αντιπροσώπων στη Βουλή ή κρατούν αλληλογραφία με τον Ιησού Χριστό ή έχουν προκύψει από πολιτικά ρεύματα κατευθυνόμενα από κελιά φυλακών και μοναστηριών. Η πρακτική των Ανωνύμων Εταιριών διδάσκει πως το 30% συνασπισμένο μπορεί να κατευθύνει τις τύχες τους.
Ποιος επωμίζεται την ευθύνη για την εξέλιξη αυτή; Για πολλά χρόνια πηγή όλων των κακών υποδείχθηκε από το κυβερνών σύστημα μια συγκεκριμένη παράταξη, που διατάραξε τα νερά της ακατάσχετης οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής τους μεγαλουργίας. Αλλά τα απλά μαθηματικά του νέου σκηνικού δεν επιτρέπουν να ριχτεί ξανά εκεί το ανάθεμα. Γι’ αυτό μάλλον επικράτησε ως τώρα άκρα του τάφου σιωπή για το κατόρθωμα.
Στον αντίποδα της αλήθειας, ο νικητής των εκλογών Κυριάκος Μητσοτάκης, επικέντρωσε την ευθύνη του αποτελέσματος στο σύστημα της απλής αναλογικής. Ξέχασε πως ο εκλογικός νόμος έχει τη δική του πατρότητα. Τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας παίζουν με το ζήτημα αυτό αλλοίωσης του λαϊκού φρονήματος για δεκαετίες. Η Αυτοδιοίκηση υπήρξε θύμα όλη την προηγούμενη τετραετία, με πλήρη αποτελμάτωση δεκάδων ΟΤΑ, που αλλοιώθηκαν τα όργανά τους για δυσφήμιση της απλής αναλογικής.
Αλλά οι πρόσφατες εκλογές ξεσκέπασαν τις προφάσεις νόθευσης της λαϊκής ετυμηγορίας. Διότι είδαμε όλοι πως η ενισχυμένη αναλογική προκάλεσε μεγαλύτερη κομματική διασπορά και χειρότερους όρους κυβερνησιμότητας από την απλή. Μπούμερανγκ της θεωρίας που υπονομεύει τη λαϊκή κυριαρχία, ήλθε τώρα η τερατογένεση από την ενισχυμένη.
Σε διάστημα ένα μήνα από τις εκλογές του Μάη, η ενισχυμένη απέφερε δυσπιστία στον αρχηγό του πρώτου κόμματος, που αντί φυσιολογικά να αυξήσει, μείωσε τη δύναμή του σε ποσοστά και απόλυτους αριθμούς. Μικρά κόμματα που με την απλή δε μπήκαν στη Βουλή, εκλέχθηκαν με την ενισχυμένη, μέχρι ένα ως τότε ανύπαρκτο στο προσκήνιο. Να πούμε άξιος ο μισθός τους;
Η ασφάλεια και η πρόοδος της χώρας δε σηκώνουν επιπόλαια παιχνίδια. Ούτε χαιρέκακες και κυνικές αντιμετωπίσεις. Γι΄αυτό η αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μπει φραγμός στα φαινόμενα τερατογένεσης, υπερασπίζοντας στα λαϊκά στρώματα το επίτευγμά της, μιας ασφαλούς οικονομικής πορείας μέχρι το 2030, δεν τη στερεί ευθυνών για τις εξελίξεις. Άλλο, που οι βασικοί υπεύθυνοι χαρακτηρίζουν λαϊκισμό την εξασφάλιση 40 δισ. για να έχει πιστωληπτική ικανότητα η χώρα την περίοδο της πανδημίας. Οι ίδιοι ονομάζουν σώφρονα και αυστηρή πολιτική την αύξηση του δημόσιου χρέους με 60 δισ. για πελατειακές παροχές την τετραετία.
Με ανάλογες δοκιμασίες της αξίας των λέξεων, είχαν αμφισβητήσει την εθνική σκοπιμότητα της συμφωνίας των Πρεσπών που έκτοτε, ούτε τροποποίησαν ούτε σκέφτονται ποτέ να αλλάξουν. Αλλά οι ζωντανές δυνάμεις του τόπου τα βλέπουν και τα κρίνουν αυτά.
Η ρευστοποίηση, βέβαια, του εκλογικού σώματος που άλλα κρίνει πως εξυπηρετούν το μέλλον του τόπου Παρασκευή απόγευμα, και άλλα Κυριακή το μεσημέρι, είναι επίτευγμα που δε μπορεί κανείς να αφαιρέσει από τους εμπνευστές και δημιουργούς του.
Η εικόνα της ελληνικής πολιτικής κοινότητας απέναντι σε μοχθηρούς εχθρούς και φίλους δεν είναι βέβαιο ότι εμπνέει σεβασμό. Οι εργαζόμενοι και οι ζωντανές παραγωγικές δυνάμεις, που διασώθηκαν από αυτή τη λαίλαπα έχουν πολλούς λόγους να παραμείνουν σε επιφυλακή, για τις προοπτικές της παρούσας και των επόμενων γενεών του τόπου.
* Ο Νίκος Λεβεντάκης είναι μηχανικός