«Η ζωή δεν είναι ανταγωνιστικό άθλημα»
“Τι κατάφερες φέτος;”
“Πέτυχες τους στόχους που είχες θέσει γι’ αυτή τη χρονιά;”
Δεν θα άλλαζα ούτε λέξη από αυτό το κομμάτι που έγραψε ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ και πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί λίγες ώρες πριν αλλάξει και αυτή η χρονιά.
«Λίγο οι συγκρίσεις με τους “πετυχημένους” και “λαμπερούς” του ίντερνετ, λίγο η ανθυποψυχολογία των ενημερωτικών σάιτ και των οδηγών αυτοβοήθειας, στο τέλος της χρονιάς, και στην αρχή της επόμενης, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη ζωή ιδωμένη όχι ως ελεύθερη εμπειρία, αλλά ως ανταγωνιστικό άθλημα.
Κι αν είσαι έστω και λίγο ανασφαλής ή διανύεις μια περίοδο αδυναμίας, αρχίζεις να αναρωτιέσαι κατά πόσον δεν πέτυχες τίποτα φέτος, κατά πόσον πέταξες τη χρονιά στα σκουπίδια, αντί να θριαμβεύσεις – γενικώς κι αορίστως.
Ε λοιπόν, όχι. Η ζωή είναι ό,τι θέλει ο καθένας να είναι. Σκόρπιες στιγμές συντροφικότητας, ασφάλειας, ευτυχίας.
Το να χορταίνεις ύπνο και να ανταποκρίνεσαι στις επιταγές του βιοπορισμού, έστω και με μεγάλο κόπο.
Η ζωή είναι οι φίλοι που μοιράστηκαν ορισμένα απ’ τα βράδια μας, η αγάπη που δώσαμε και πήραμε – όποιο κι αν ήταν το αντικείμενό της: ταίρια, παιδιά, ζώα, φυτά στη βεράντα -, τα πρωινά που μας βρήκαν δυνατούς, ή έστω αποφασισμένους να ανακαλύψουμε τη δύναμή μας, τα καινούρια τραγούδια που λατρέψαμε και τα παλιά που λιώσαμε, τα βιβλία που διαβάσαμε (ή δεν διαβάσαμε, γιατί δεν είχαμε αρκετή συγκέντρωση και μας περιμένουν καρτερικά στο ράφι), οι σειρές που ρουφήξαμε, η αποφυγή του πόνου κι η σκληρή νίκη ενάντια στον πόνο.
Αν ταξιδέψαμε έστω και μια φορά απ’ τη μοναξιά σε μιαν άλλη χώρα της ζωής, καταφέραμε πολλά.
Κι όσο για τις λίστες και τους στόχους του νέου έτους, ας αφήσουμε το χαρτί λευκό, κι ας είναι η άγραφη επιφάνειά του ο τόπος όπου θα χαράξουμε τη συνέχεια της ζωής μας, αυτόνομα, χωρίς ψυχαναγκασμούς, συγκρίσεις, καθηλώσεις.
Ο χρόνος που οι άλλοι θεωρούν χαμένο, μπορεί για μας να είναι ο πιο γόνιμος, ο πιο γεμάτος, ο πιο αληθινός».