Συγκινητικό κι εξομολογητικό το «αντίο» του Παύλου Γερουλάνου στον Πάγκαλο. «Τον Θόδωρο τον φοβόμουν. Είχε έναν απίστευτο συνδυασμό ευφυΐας, χιούμορ, αυτοσαρκασμού και δυνατότητας να εστιάζει στην ουσία του ζητήματος.
Τόσο, που έκανε την κριτική του αντίληψη ισοπεδωτική, για όποιον έκανε το λάθος να την αγνοήσει. Είχε όμως και κάτι για το οποίο δεν είχα ακούσει πριν τον γνωρίσω.
Είχε μία ευαισθησία, αν όχι τρυφερότητα, σε όποιον ήταν διατεθειμένος να μάθει δίπλα του.
Σαν εκείνους τους δασκάλους που αν πάρεις το ρίσκο να ξεπεράσεις την τεράστια απόσταση που τους χωρίζει από τους μαθητές τους, βρίσκεις μια απίθανη δεξαμενή γνώσης, σκέψης και γούστου.
Νιώθω τυχερός που τον γνώρισα και δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.
Σύντροφε Θεόδωρε, καλό σου ταξίδι”.