Τα στοιχεία για την ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης, τη γερμανική, είναι ανησυχητικά: τα περίφημα γερμανικά πλεονάσματα συρρικνώνονται με γρήγορο ρυθμό, γερμανικές βιομηχανίες ξενιτεύονται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και ο κατασκευαστικός τομέας είναι σε σοβαρή πτώση.
Όλα αυτά δεν είναι οι τρέχουσες συνεπαγωγές της ύφεσης στην οποία έχει ήδη περιέλθει η γερμανική οικονομία στο τελευταίο τρίμηνο του 2022 και στο πρώτο του 2023, αλλά επίμονες τάσεις των τελευταίων χρόνων. Και όπως πάντα, όταν «νοσεί» ο leader, νοσεί όλο το γκρουπ: το europroject, με «πετράδι του στέμματος» το ευρώ και την ευρωζώνη, είναι σε δυσμενή θέση και χάνει διαρκώς έδαφος στον διεθνή οικονομικό (και γεωπολιτικό) ανταγωνισμό.
Και ποια είναι η αντίδραση; Η γερμανική κυβέρνηση κηρύσσει την επιστροφή στη δημοσιονομική ορθοδοξία και την πανευρωπαϊκή λιτότητα, δίνοντας η ίδια το «καλό παράδειγμα» με γενναίες περικοπές στον γερμανικό προϋπολογισμό και αρνείται πεισματικά κάθε πρόταση για ευρωπαϊκό σχέδιο χρηματοδότησης του υπ’ αριθμόν ένα ευρωπαϊκού πρότζεκτ, της «πράσινης» μετάβασης.