Του Γιάννη Σπανάκη

Στην Ελλάδα το έγκλημα και η τιμωρία δεν είναι πάντα συμβατές έννοιες. Το αντίθετο μάλιστα- κι ας γράφει τα δικά του ο Ντοστογιέφσκι… Τις τελευταίες ημέρες στη χώρα ενέσκηψε με όρους overdose το… «έγκλημα και πανδημία», αγνώστου ταυτότητας μανιακού συγγραφέα.

Μακρινίτσα, Κυπαρισσία, «Ερυθρός Σταυρός», Άλιμος: τέσσερα απανωτά εγκλήματα, πέντε νεκροί και αμέτρητα ερωτηματικά για το «πώς» και το «γιατί»; Να φταίνε οι συνθήκες εγκλεισμού; Να πρόκειται για παρενέργειες των εμβολίων; Να είναι οι αχαρτογράφητες μεταλλάξεις του ιού και της κοινωνίας;

Και αν όχι, ποιος βάλθηκε να χαλάσει την ηρεμία του σερίφη Χρυσοχοΐδη και να τσαλακώσει το προφίλ του επιτυχημένου; Ή μήπως ατόνησε το δόγμα «νόμος και τάξη»- που η αντιπολίτευση πέρασε γενεές δεκατέσσερις- με αποτέλεσμα παρανοϊκοί και εγκληματίες να βρουν τα ίσα τους και να κάνουν τα περίσσά τους; Μην το γελάτε, διότι και ως άλλοθι θα μπορούσαν να το επικαλεστούν κάποιοι…

Το έγκλημα στον Ερυθρό Σταυρό είναι διπλό και ας έχει ένα θύμα: τον 80χρονο που αποσωλήνωσε άλλος ασθενής, επειδή τον ενοχλούσε ο θόρυβος του αναπνευστήρα! Το γεγονός ότι το διασωληνωμένο θύμα βρισκόταν εκτός ΜΕΘ και είχε δυνατότητα κάθε διαταραγμένος και αρπαγμένος ασθενής να του τραβήξει τα καλώδια από την πρίζα, πέρασε σχεδόν στα “ψιλά”.

Είναι εύκολο να ζητάμε ευθύνες από τον κάθε παράφρονα που τραβά αναπνευστήρες και όχι από το κράτος και τους αξιωματούχους του, που δεν έχουν επαρκή αριθμό κλινών ΜΕΘ για να μην είναι έκθετοι οι ίδιοι και εκτεθειμένοι οι ασθενείς. Διότι καλοί οι εθνικοί ευεργέτες και τα ιδρύματά τους, αλλά μην τα περιμένουμε κι όλα από τα ευεργετήματά τους, που ενίοτε έρχονται και καθυστερημένα.

Και προς Θεού, όχι με ευθύνη των δωρητών- ευεργετών, αλλά του τέρατος της γραφειοκρατίας (στο οποίο φορτώνουμε όλα τα κατάξυλα), που αδιαφορεί για το ρεκόρ των 800 διασωληνωμένων…

Ο δημοσιογράφος Γιώργος Καραϊβάζ, ποιανού -αλήθεια- τέρατος, ήταν θύμα; Του ίδιου που επιτέθηκε στον επιζήσαντα Στέφανο Χίο ή του αόρατου που απειλούσε τον τηλεπωλητή Μένιο Φουρθιώτη, ο οποίος είχε στη διάθεσή του αστυνομική φύλαξη- κατά παραδοχή Χρυσοχοΐδη, αλλά όχι στα νούμερα της υπερβάλλουσας και κακόβουλης αντιπολίτευσης;

Ούτε και ο Μένιος έκανε βέβαια νούμερα στην εκπομπή του στο περιφερειακής εμβέλειας κανάλι, αλλά αυτό δεν εμπόδιζε υπουργούς να γίνονται καλεσμένοι του… Και ο Καραϊβάζ το είχε σχολιάσει αυτό δυσμενώς και όχι μόνο με το αστυνομικό του δαιμόνιο, που δυστυχώς δεν πρόλαβε να προβλέψει τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του.

Εκτός και αν ο Γιώργος επιφυλάσσει μετά θάνατον εκπλήξεις στην ΕΛ.ΑΣ, το ρεπορτάζ της οποίας για δεκαετίες υπηρέτησε και δικαίως θα ζητά τώρα την εξιχνίασή της δολοφονίας του, ως ελάχιστη ανταπόδοση…

Με τόσα εγκλήματα πάντως η αντιπολίτευση θα τρέχει και δεν θα φτάνει…

Οι τελευταίες ημέρες παρήγαγαν περισσότερα από όσα μπορούμε να καταναλώσουμε και να διαχειριστούμε μπας και κλείσει αυτή η ρημαδοψαλίδα των δημοσκοπήσεων. Να έχεις αυτά που συνιστούν ανθρώπινες απώλειες και να πρέπει να διερευνήσεις: «οσμές σκανδάλων» στα συναρμολογούμενα self test με υποψία εργαστηριακής χρήσης και μυκωνιάτικης τεχνοτροπίας, την πλαστή ταυτότητα της ΕΣΗΕΑ, που αν και είχε ο Φουρθιώτης δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή και την αποκάλυψη του Νίκου Παπανδρέου ότι «το μισό ΠΑΣΟΚ και όλο το σύστημα ήθελαν να φάνε το Γιώργο»- και τον έφαγαν!

Αλλά η πανδημία εκτός από εγκλήματα  γεννά και ελπίδες. Ως τέτοιες μπορεί να εκληφθούν η πρόβλεψη για «τείχος ανοσίας» στη χώρα μας στα μέσα του καλοκαιριού, αν δεν βρούμε… τοίχο και η προώθηση του ΒΟΑΚ με τα 427 εκατομμύρια  ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης, μήπως και κάποτε σταματήσουν τα εγκλήματα της ασφάλτου.