Μετά τον Ρόκι, τον Ράμπο, τον Ιντιάνα Τζόουνς, τους Ghostbusters, τον Μάβερικ και άλλους ήρωες της δεκαετίας του ’80 που επανέκαμψαν κατά καιρούς με καινούριες συνέχειες, ένας από τους τελευταίους που είχαν απομείνει χωρίς ‘νεκρανάσταση’ ήταν ο Άξελ Φόλεϊ ή αλλιώς «Μπάτσος του Μπέβερλι Χιλς», ο πιο γνωστός κι εμπορικά επιτυχημένος ρόλος στην καριέρα του αμερικανού κωμικού Έντι Μέρφι.
Φέτος ο ήρωας επιστρέφει στην τέταρτη περιπέτειά του με τίτλο «Beverly Hills Cop: Axel F» σε σκηνοθεσία Μαρκ Μολόι και με παραγωγό ξανά τον θρυλικό Τζέρι Μπράκχαϊμερ που ξεκίνησε τη σειρά πριν από 40 χρόνια.
Η νέα προσθήκη ακολουθεί τις δύο πρώτες υπερεπιτυχημένες ταινίες που σκηνοθέτησαν ο Μάρτιν Μπρεστ κι ο Τόνι Σκοτ το 1984 και το 1987 αντίστοιχα σε παραγωγή των Μπράκχαϊμερ και Ντον Σίμσον, αλλά και την από κάθε άποψη αποτυχημένη τρίτη απόπειρα του Τζον Λάντις το 1994.
Στην τέταρτη εξόρμησή του ως Φόλεϊ, ο Μέρφι συνοδεύεται από τους παλιούς καλούς του συναδέλφους και φίλους Τζατζ Ράινχολντ ως Μπίλι Ρόουζγουντ, Τζον Άστον ως Τζον Τάγκαρτ, Πωλ Ράιζερ ως Τζέφρι Φρίντμαν, αλλά και τον Μπρόνσον Πίντσο ως γκέι γκαλερίστα Σερζ. Στις νέες προσθήκες του καστ, ο Κέβιν Μπέικον ως νέος προϊστάμενος, η Τέιλορ Πέιτζ στον ρόλο της κόρης του κι ο Τζόζεφ Γκόσντον- Λέβιτ ως ένας νέος συνάδελφος του Φόλεϊ.
Για να είμαι ειλικρινής, βρίσκω αυτές τις υπερβολικά καθυστερημένες συνέχειες περιττές, επίφοβες και τις περισσότερες φορές άσκοπες κι απογοητευτικές. Έχει αποδειχτεί ότι υπάρχουν και λαμπρές εξαιρέσεις (βλ. «Top Gun: Maverick»), ενώ από τη στιγμή που εκ των πραγμάτων υλοποιούνται, εξάπτουν την περιέργεια
τουλάχιστον όσων από εμάς ανήκουμε σε συγκεκριμένες γενιές και μεγαλώσαμε με τους συγκεκριμένους ήρωες.
Παρά την πλούσια δράση που υπόσχεται, το τρέιλερ συνολικά δε σβήνει τις επιφυλάξεις μου, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεδομένης της ιστορίας του ο χαρακτήρας άξιζε διανομή στις αίθουσες, παράλληλα με τη διάθεσή του από την πλατφόρμα. Το τρέιλερ πάντως δε σπαταλάει όλες τις απολαύσεις της ταινίας, καθώς η τελευταία σκηνή κόβεται ακριβώς πριν ακουστεί το ιδιόμορφο γέλιο του Φόλεϊ, που μαζί με το εμβληματικό θέμα του Χάρολντ Φάλτερμαϊερ (το οποίο εδώ διασκευάζει ο Λορν Μπάλφ) αποτελούν δύο από τα βασικότερα γνωρίσματα της σειράς.