Μια βαθιά ανθρώπινη, βιωματική ανάρτηση έκανε η δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Κάτια Αντωνιάδη, συγκινώντας τους διαδικτυακούς της φίλους αλλά και προκαλώντας σκέψη γύρω από την πίεση της καθημερινότητας, των επαγγελματικών υποχρεώσεων και τις επιπτώσεις του άγχους στην υγεία.
Η ίδια με αφορμή τη Μεγάλη Παρασκευή, επέλεξε να μοιραστεί ένα προσωπικό της βίωμα που μέχρι σήμερα κρατούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
«Πριν από έναν χρόνο, τέτοια μέρα, έπαθα εγκεφαλικό επεισόδιο», έγραψε χαρακτηριστικά.
«Εγκεφαλικό κανονικό, που μουδιάζει η μισή σου πλευρά και ψιλοστραβώνει το στόμα σου», συμπληρώνει, περιγράφοντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια την εμπειρία της. Όπως λέει, μέσα σε πέντε ημέρες επέστρεψε σπίτι της, αλλά η σωματική ανάρρωση δεν αποτύπωσε το εύρος της ψυχολογικής και συναισθηματικής επιβάρυνσης.
Η ίδια εστιάζει στον ρυθμό ζωής, το άγχος, τις πιεστικές εργασιακές απαιτήσεις και το διαρκές overthinking, που όπως φαίνεται, δεν κάνουν διακρίσεις. «Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία απ’ το να είμαστε καλά», επισημαίνει με νόημα, προσθέτοντας πως τα «όχι» και τα «δεν μπορώ» δεν είναι αδυναμία, αλλά μορφές φροντίδας του εαυτού μας.
Στο κλείσιμο της ανάρτησής της, αναφέρεται και στην ψευδαίσθηση της εργασιακής «αναντικατάστατης» παρουσίας, στέλνοντας ένα δυνατό μήνυμα: «Η δουλειά θα βγει και χωρίς εσάς. Όλα θα γίνουν ερήμην σας. Οι περισσότεροι ούτε που θα σας θυμούνται μετά από έναν μήνα».
Ακολουθεί αναλυτικά η ανάρτηση της Κάτιας Αντωνιάδη:
Ακολουθεί προσωπικό και εντελώς βιωματικό ποστ. Δεν ήθελα να το κάνω, αλλά νιώθω ότι πρέπει κάποια στιγμή να συζητήσουμε πολύ ανοιχτά σχετικά με το εργασιακό στρες και το ατελείωτο άγχος που τραβάμε με την πίεση της καθημερινότητας και το overthinking. Θα σας στενοχωρήσω, ξέρω, αλλά είναι Μεγάλη Παρασκευή και υποθέτω πως είστε έτσι κι αλλιώς καταθλιπτικοί από κεκτημένη ταχύτητα, οπότε here it is.
Κατευθείαν στο ψητό: ένα χρόνο πριν, τέτοια μέρα, έπαθα εγκεφαλικό. Εγκεφαλικό κανονικό, που μουδιάζει η μισή σου πλευρά και ψιλοστραβώνει το στόμα σου και που το να βγεις όρθιος απ’ την εντατική δε δίνει και καμιά σπουδαία απόδοση. «Δεν προλαβαίνουμε να ισιώνουμε σαραντάρηδες με εγκεφαλικά», μου είπε με απόγνωση ο νευρολόγος που με εξέτασε. Η εντατικολόγος μου είπε κάτι άλλο: «Είσαι ένα πολύ, πολύ τυχερό κορίτσι». Και η νοσηλεύτρια συμπλήρωσε πολλές ιστορίες για λιγότερο τυχερούς συνομηλίκους μου που «ενώ καταλαβαίνουν τα πάντα, δε μπορούν πια να κουνήσουν το χέρι τους ούτε για να ξυστούν. Φυτά, πώς το λένε». Δεν ξέρετε ότι έπαθα εγκεφαλικό. Δεν το ξέρετε γιατί, όπως όλοι είπαν, ήμουν πολύ τυχερή και μέσα σε πέντε μέρες γύρισα σπίτι μου και έτρωγα σουβλάκια.
Και δε χρειάζεται να ξέρετε ούτε πόσο έκλαψα ούτε πόσο λιγοψύχησα ούτε πόσο τυχερή ΔΕΝ ένιωθα. Αλλά όταν βγήκα από την πολλοστή διερευνητική εξέταση, μετά από μια βαρβάτη μέθη, με πετσοκομμένα χέρια από τους φλεβοκαθετήρες, άφησα ένα συγκλονιστικά ασυνάρτητο ηχητικό μήνυμα στη μάνα μου πως όταν έρθει για το επισκεπτήριο να μου φέρει καφέ κι ένα σαντουιτσάκι με σολομό
Κι αυτό είναι όσα χρειάζεται να ξέρετε για την πορεία μου. Σε ό,τι αφορά εσάς, τώρα, επειδή οι περισσότεροι δεΝ υποψιάζεστε τι κακό μπορεί να σας βρει αυτή την άκυρη, τυχαία ημέρα που έχεις ρεπό και κάνεις σχέδια να δεις φίλους και να ξεκουραστείς, καλό θα ήταν να αρχίσετε να αναθεωρείτε και να συνειδητοποιήσετε ότι είμαστε σε ηλικία που δεν έχουμε πλέον και όλη τη ζωή μπροστά μας και πως ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΠ’ ΤΟ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ. Ούτε η δουλειά, ούτε οι αγαπητικοί, ούτε τα deadline, ούτε τα λεφτά. Σημασία έχετε εσείς και εσείς αν ξεγίνετε, δεν ξαναγίνεστε. Γι’ αυτό, δείτε το αλλιώς. Το «όχι», το «δε μπορώ», το «δε θέλω», το «δεν έχω χρόνο να αναλάβω και αυτό» δεν είναι ντροπή, δεν είναι ανεπάρκεια είναι self care.
Απλά κάποια στιγμή πρέπει να το δούμε σοβαρά ανοιχτά όλο αυτό γιατί μόνο μεταξύ μας τα λέμε -και αγχωνόμαστε και πιεζόμαστε ακόμα περισσότερο.
***Και να ξέρετε πως δε θα λείψετε σε κανέναν στη δουλειά για την οποία τώρα σκοτώνεστε. Ίσως στον διπλανό σας, ενδεχομένως και στον μπροστινό σας, άντε και σε κάνα-δυο ακόμα. Η δουλειά θα βγει και χωρίς εσάς, όλα θα γίνουν ερήμην σας, τα πάντα θα προχωρήσουν αναιδώς παρά την απουσία σας. Και οι περισσότεροι ούτε που θα σας θυμούνται μετά από έναν μήνα. Πηγαίντε κάντε τις αιματολογικές που σας ήρθαν με sms και ρέγουλα το κοκορέτσι μεθαύριο ε.