Συνέντευξη στην Έφη Φουκαράκη
Ο βιρτουόζος κλασικός κιθαρίστας και συνθέτης Παναγιώτης Μάργαρης και η πηγαία ερμηνεύτρια Φωτεινή Βελεσιώτου παρουσιάζουν το επόμενο διήμερο στην Κρήτη τα παντοτινά διαμάντια του
Μούτση, του Βίρβου, του Καλδάρα, του Γκάτσου, του Ξαρχάκου, του Ρασούλη και όχι μόνο.
Μια καλλιτεχνική πρόταση με μοναδικό ειδικό βάρος, λιτή αριθμητικά αλλά τόσο μεστή και ευφάνταστη στο αποτέλεσμά της.
Οι δύο τους μιλούν στο patris.gr για τις συναυλίες σε Ηράκλειο (30 Ιουλίου – Κηποθέατρο Μάνος Χατζηδάκις) και Ρέθυμνο (Γεράνι, Θέατρο Μυθωδία).
Δείτε πως μπορείτε να μπείτε στην κλήρωση για 10 διπλές προσκλήσεις
Φωτεινή Βελεσιώτου
Η μουσική μπήκε στη ζωή σας σε μικρή ηλικία, ποια ήταν τα πρότυπά σας και πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την μουσική; Θυμάστε κάποιο τραγούδι που ακούγατε μικρή και το τραγουδάτε μέχρι σήμερα;
Μεγάλωσα με τη μουσική. Ο πατέρας μου άκουγε βυζαντινή και κλασσική μουσική και έψελνε. Το ραδιόφωνο στο σπίτι έπαιζε τρίτο πρόγραμμα ενώ η μητέρα μου άκουγε ρετρό μουσική και τραγουδούσε πολύ ωραία. Αργότερα όταν στα 18 μου ήμουν φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη ανακάλυψα το ρεμπέτικο, στα ρεμπέτικα στέκια της πόλης. Οι μεγάλες λαϊκές φωνές της εποχής όπως η Σωτηρία Μπέλλου, η Βικυ Μοσχολιού, η Πολυ Πάνου, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Στελιος Καζαντζίδης κ.α. ήταν για μένα πρότυπο και με έναν τρόπο έχουν καθορίσει και αυτό που είμαι σήμερα.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε αντιμετωπίσει στην καριέρα σας μέχρι σήμερα;
Πολλές ήταν οι προκλήσεις και μάλιστα ευχαριστες, όπως οι συνεργασίες μου με τη Μαρια Φαραντούρη, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Μανωλη Μητσιά και άλλους. Επίσης, μια πρόκληση ήταν να ερμηνεύσω έντεχνα τραγούδια και μάλιστα όρθια και όχι καθιστή όπως τραγουδούσα για πολλά χρόνια στα ρεμπέτικα στέκια. Αφορμή στάθηκε ο Γιώργος Καζαντζής, το 2008, ο οποίος με σήκωσε κυριολεκτικά από την καρέκλα χαχα. Μια επίσης σπουδαία στιγμή για μένα είναι και η συνεργασία μου με τον δεξιοτέχνη Παναγιωτη Μαργαρη, να τραγουδάω μόνο με μια κιθάρα δεν το είχα φανταστεί ποτέ. Είναι μια μοναδική αίσθηση. Νιώθω υπέροχα κοντά του και αυτό το καταλαβαίνει και ο κόσμος.
Πώς βλέπετε τη σημερινή κατάσταση της μουσικής στο ελληνικό τραγούδι; Υπάρχουν αλλαγές που θα θέλατε να δείτε;
Βλέπω να γίνονται διστακτικά κάποια βήματα μπροστά και αυτό με χαροποιεί ιδιαιτέρως. Είναι αισιόδοξο που υπάρχουν νέοι άνθρωποι που βάζουν ένα λιθαράκι στην ελληνική μουσική με στίχο κοινωνικό και ευρηματική μουσική. Αυτό που με στεναχωρεί είναι η συνεχής ενασχόληση των νέων με την τραπ μουσική, η έλλειψη επιγνωσης για το τι ακούνε, τι στίχους αναπαράγουν και τι αντίκτυπο έχει αυτό στη σημερινή κοινωνία. Καλό είναι να δούμε οι μεγαλύτεροι τα λάθη μας και να προσπαθήσουμε να ενώσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους δύο αυτούς αντιφατικούς κόσμους για να βοηθήσουμε τα παιδιά να ονειρευτούν ξανά.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ
Πώς ξεκινήσατε την καριέρα σας στη μουσική; Υπήρξε κάτι ή κάποιο γεγονός που σας έκανε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο όργανο;
Πρώτη φορά στη ζωή μου ήρθα σε επαφή με την κιθάρα στα 13 μου. Και υπήρξα πολύ τυχερός, μιας και απλά με έγραψαν οι γονείς μου στο ωδείο με σκοπό να μάθω ένα μουσικό όργανο. Που να φανταστώ ότι αυτή η πρωτοβουλία θα μου καθόριζε όλη μου τη ζωή… Επαγγελματικά, ξεκίνησα την καριέρα μου το 1995, μετά από πρόταση του καθηγητή μου Νότη Μαυρουδή, να τον συνοδεύω στις συναυλίες του. Αυτή η συνύπαρξη εξελίχθηκε και γίναμε ένα κιθαριστικό ντουέτο με μεγάλη και πετυχημένη πορεία. Η συνεργασία με τοv Μαυρουδή κράτησε έως το 2010. Ένα έτος ορόσημο για εμένα, διότι ακριβώς τότε, ξεκίνησα τη σόλο καριέρα με εκατοντάδες συναυλίες έως και σήμερα. Και συνεχίζω ακάθεκτος
Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι που έχετε παίξει και ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι από αυτά που έχετε συνεργαστεί και γιατί;
Όλα τα κομμάτια είναι ξεχωριστά και δύσκολα αν θέλει κανείς να τα ερμηνεύσει σωστά. Θα ξεχωρίσω ως συνολικά δυσκολότερο, την περίφημη Chaconne του J.S Bach, διότι είναι έργο το οποίο συνδυάζει όλες τις τεχνικές της κλασικής κιθάρας. Είναι διάρκειας 15 λεπτών και πρέπει καθ όλη τη διάρκεια, να έχεις απόλυτη πνευματική διαύγεια.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες μουσικές σας επιρροές; Υπάρχει κάποιος κιθαρίστας ή καλλιτέχνης που σας έχει επηρεάσει;
Φυσικά λόγω σπουδών, οι πρώτες επιρροές ήταν τα έργα των μεγάλων κλασικών συνθετών. Από κει και πέρα, άκουσα σπουδαία ροκ συγκροτήματα όπως οι Pink Floyd, οι Beatles κ.α καθώς και Χατζιδάκι, Θεοδωράκη. Γενικότερα, είμαι καλλιτέχνης ανοιχτόμυαλος και βρίσκω στα περισσότερα είδη μουσικής αριστουργηματικά κομμάτια. Ως μαθητής κιθάρας επηρεάστηκα καταλυτικά από τον Paco de Lucia και τον John Williams.
Ποια είναι η πρώτη σας σκέψη όταν ακούτε κρητική μουσική; Έχετε κάποια ανάμνηση από την Κρήτη είτε από συναυλία είτε από κάποια επίσκεψη σας στο παρελθόν;
Φωτεινή: Μου αρέσει πολύ η κρητική μουσική. Γοητευομαι από τις μαντινάδες, την ευρηματικότητα και το πηγαίο στοιχείο τους. Μην ξεχνάμε επίσης ότι σπουδαίοι καλλιτέχνες όπως ο Ξυλούρης, ο Θοδωρακης, ο Μαρκόπουλος, ο Αποστολακης και πολλοί άλλοι κατάγονται από την Κρήτη και έχουν χαράξει σπουδαίους δρόμους αφήνοντάς μας μουσική περιουσία με ανεκτίμητης αξιας, αποτύπωμα. Έχω τραγουδήσει πολλές φορές στην Κρητη. Οι αναμνήσεις είναι όλες μοναδικές. Πάντα φεύγω με την ψυχή μου γεμάτη από τη ζεστασιά των ανθρώπων, τα υπέροχα φαγητα και τα απίστευτα τοπία στο Λιβυκο.
Παναγιώτης: Η πρώτη μου σκέψη είναι ο σπουδαίος Νίκος Ξυλούρης. Τον θεωρώ μαγικό ερμηνευτή με τεράστιες φωνητικές δυνατότητες και σπάνια ευαισθησία. Οι αναμνήσεις μου από την Κρήτη, έχουν να κάνουν κυρίως με τις πολυάριθμες συναυλίες που έχω πραγματοποιήσει σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Οι ακροατές με αγαπούν και τους αγαπώ και μου έχουν χαρίσει μοναδικές στιγμές με το χειροκρότημα τους και την αποδοχή τους σε αυτό που πρεσβεύω καλλιτεχνικά.
Ανυπομονώ λοιπόν να ανέβω ξανά στη σκηνή, στις 30 Ιουλίου στο Ηράκλειο και στις 31 στο Ρέθυμνο με την υπέροχη Φωτεινή Βελεσιώτου και την 1η Αυγούστου στον Άγιο Νικόλαο με τον μοναδικό Χρήστο Θηβαίο.
Καλή αντάμωση. Να είστε καλά και ευχαριστούμε για την ωραία συνέντευξη!