Τον λογοτέχνη Περικλή Σφυρίδη τίμησε το Μουσείο Ιατρικής
Τον λογοτέχνη Περικλή Σφυρίδη τίμησε το Μουσείο Ιατρικής

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 18 Απριλίου στο Επιμελητήριο Ηρακλείου η εκδήλωση του Μουσείου Ιατρικής προς τιμήν του λογοτέχνη  Περικλή Σφυρίδη. Η πρόσκληση έγινε από το Μουσείο Ιατρικής με σκοπό να γνωρίσουν οι συμπολίτες μας το σημαντικό έργο ενός από τους πιο διακεκριμένους Έλληνες πεζογράφους του 20ού αιώνα. Με συνεχή παρουσία για πάνω από σαράντα χρόνια στα ελληνικά γράμματα, ο λογοτέχνης Περικλής Σφυρίδης υπήρξε διευθυντής δύο λογοτεχνικών περιοδικών της Θεσσαλονίκης, κύριος οργανωτής εικαστικών εκθέσεων και λογοτεχνικών συνεδρίων, τεχνοκριτικός με ανεπανάληπτες εκδόσεις για τους ζωγράφους της Θεσσαλονίκης.

Στην εκδήλωση φανερή ήταν η συμμετοχή της ιατρικής κοινότητας της πόλης, με τον νυν και δύο πρώην προέδρους του Ιατρικού Συλλόγου Ηρακλείου, τον πρώην πρόεδρο και διακεκριμένους καθηγητές της Ιατρικής Σχολής.  Φοιτητές της Ιατρικής (μάθημα «Ιατρική και Επιστήμες του Ανθρώπου» του Μουσείου Ιατρικής), φίλοι της λογοτεχνίας και του θεάτρου, φιλόλογοι και φιλότεχνοι συμπλήρωναν το ακροατήριο. Την παρουσίαση συντόνισε η Ρένα Παπαδάκη.

Μετά τους χαιρετισμούς του διευθυντή του Μουσείου Ιατρικής Γιάννη Μουζά και του προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Ηρακλείου Χάρη Βαβουρανάκη, τις ομιλίες-παρουσιάσεις του Γεωργίου Σχορετσανίτη, χειρουργού και συγγραφέα, της καθηγήτριας Σταυρακοπούλου και την ανάγνωση διηγήματος από τον σκηνοθέτη Αντώνη Περαντωνάκη, ήρθε η σειρά του τιμώμενου να απευθυνθεί στο κοινό.

Ο Περικλής Σφυρίδης συγκίνησε βαθιά και κυριολεκτικά καθήλωσε το ακροατήριο διαβάζοντας σελίδες του υπό έκδοση νέου μυθιστορήματός του «Καρκίνος» και απαντώντας σε ερωτήσεις του κοινού. Στον ρέοντα προφορικό λόγο του, είτε μιλούσε για την ιατρική ζωή (νοσοκομειακή και ιδιωτική, εφημερίες, σκάνδαλα στον χώρο της Υγείας, σχέση με τον ασθενή, στη ζωή και τον θάνατο) είτε για τις ανθρώπινες σχέσεις (τον έρωτα και τη φιλία), αναδείχτηκε η ανυπόκριτη αγάπη για τον άνθρωπο και τα ζώα, η άδολη και παιγνιώδης διάθεση και, τέλος, αυτό το πολύτιμο δώρο για όλους μας: ο γνήσιος ιατρικός ανθρωπισμός.