Μια νοσηλεύτρια από την Κρήτη με αξιοθαύμαστο έργο, βραβεύθηκε από την πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Η βράβευση της νοσηλεύτριας που υπηρέτησε στο ΠΑΓΝΗ και το Γενικό Νοσοκομείο Ιεράπετρας, Μαριρένα Ανδρουλάκη, έγινε στο πλαίσιο αναγνώρισης από την Ελληνική Δημοκρατία Ελλήνων πολιτών που διακρίνονται ο καθένας για τη προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο.
Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης Ευγένιο Δαφνή:
“Η βράβευση της κυρίας Ανδρουλάκη έγινε για την αναγνώριση του έργου της και της έρευνας της πάνω σε νέα πρωτόκολλα νοσηλευτικής φροντίδας νεφροπαθών, με στόχο την επιμήκυνση και τη βελτίωση της ζωής τους.
Η τιμητική αυτή διάκριση περιποιεί μεγάλη τιμή για τα νοσοκομεία, στα οποία υπηρέτησε και υπηρετεί η κυρία Ανδρουλάκη, ΠΑΓΝΗ και Γενικό Νοσοκομείο Ιεράπετρας και αποτελεί μια έμπρακτη αναγνώριση του ήθους, της εργατικότητας και της δημιουργικότητας με την οποία ασκεί το λειτούργημά της κάτω από τις ολοένα και πιο δυσμενείς συνθήκες λόγω της απαξίωσης του ΕΣΥ από την κεντρική εξουσία. Αυτή δεν είναι η πρώτη της βράβευση αλλά ακολουθεί πολλές άλλες βραβεύσεις και επαίνους που έχει αποσπάσει σε διεθνή συνέδρια.
Η πιο σημαντική αναγνώριση του επιστημονικού της έργου είναι η πρόταση του Αμερικανικού Συλλόγου Νοσηλευτών, για τη συμμετοχή της σε ερευνητικά πρωτόκολλα διαχείρισης των μυελοδυσπλαστικών συνδρόμων, και όλα αυτά στο απειλούμενο με κλείσιμο Νοσοκομείο της Ιεράπετρας.
Αυτό που καθιστά εξαιρετική τη κυρία Ανδρουλάκη, είναι ότι παράλληλα με το αξιοθαύμαστο νοσηλευτικό της έργο ασκεί και επιστημονικό έργο, γεγονός ασυνήθιστο για τη νοσηλευτική πραγματικότητα της χώρας μας. Είναι προικισμένη με ερευνητική διάθεση, οργανωτική δραστηριότητα και δημιουργικότητα.
Η κυρία Ανδρουλάκη είναι κάτοχος δυο μεταπτυχιακών τίτλων, έχει μετεκπαίδευση στη Φινλανδία με υποτροφία του ΙΚΥ και είχε ενεργό συμμετοχή στο ερευνητικό έργο της Νεφρολογικής κλινικής ΠΑΓΝΗ με ουσιαστική συμβολή σε πολλές ερευνητικές εργασίες. Μια από αυτές απέσπασε και το πρώτο βραβείο σε παγκόσμιο συνέδριο.
Κύρια χαρακτηριστικά της είναι η σεμνότητα, η ανιδιοτέλεια και η αποφυγή κάθε προβολής. Το έργο της έχει επίκεντρο τον άρρωστο και το ασκεί με ευγένεια και ζεστασιά. Η διάκριση αυτή αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία, αν αναλογιστεί κανείς ότι είναι μητέρα μονογονικής οικογένειας με τρία παιδιά. Τα νοσηλευτικά της καθήκοντα τα ασκεί με μοναδικό ζήλο και αξιοπρέπεια, στεκόμενη δίπλα στους ασθενείς, είτε για να τους θεραπεύει, είτε για να απαλύνει το πόνο και τη θλίψη τους.
Οι νοσηλευτές και οι γιατροί του ΠΑΓΝΗ που είχαν τη τύχη να εργαστούν μαζί της επί 20 χρόνια νιώθουν περήφανοι. Στο πρόσωπο της κυρίας Ανδρουλάκη τιμήθηκε η αφανής νοσηλεύτρια, της οποίας ο ρόλος στη λειτουργία του ΕΣΥ είναι καθοριστικός H συνεργασία της με τη νεφρολογική κλινική του ΠΑΓΝΗ άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν προσελήφθη με ειδικό καθεστώς στη νεφρολογική κλινική από τον αείμνηστο ιδρυτή της, καθηγητή Δημήτρη Εμμανουήλ, προκειμένου να συνδράμει στην ανάπτυξη της Μονάδας Περιτοναϊκής Κάθαρσης.
Κριτήριο στη πρόσληψη της ήταν η μετεκπαίδευση της στη Φινλανδία περίπτωση σπάνια εκείνα τα χρόνια για την Ελληνική πραγματικότητα. Η διορατικότητα του κυρίου Εμμανουήλ για τα προσόντα της κυρίας Ανδρουλάκη αποδείχθηκε πολύ εύστοχη. Ο διευθυντής της Μονάδας της Περιτοναϊκής Κάθαρσης, κ. Κώστας Περάκης, μαζί με τη Προϊσταμένη, κ. Δοσία Χανιωτάκη, και τη καθοριστική συμβολή της κ. Ανδρουλάκη, ανέπτυξαν τη μονάδα, την κατέστησαν μια από τις μεγαλύτερες της χώρας και απάλλαξαν τους νεφροπαθείς από πολύωρα ταξίδια προκειμένου να υποβληθούν σε αιμοκάθαρση.
Ο καλύτερος τρόπος για να υμνηθεί ένας άνθρωπος που εργάζεται σεμνά και αθόρυβα με υπέρτατη μετριοφροσύνη είναι η ΣΙΓΗ. Η τιμητική διάκριση όμως μιας νοσηλεύτριας, η οποία υπηρετεί σε ένα μικρό νοσοκομείο στο νοτιότερο άκρο της χώρας, δημιουργεί χρέος σε όλους μας, σε κάθε ευκαιρία, να αποδίδουν με την τιμή που τους αξίζει σε μορφές της νοσηλευτικής όπως η κυρία Ανδρουλάκη. Στο πρόσωπο της τιμούνται όλες οι νοσηλεύτριες και νοσηλευτές του ΕΣΥ που εργάζονται σκληρά υπό δυσμενείς συνθήκες, που προσφέρουν πολλά αλλά αμείβονται πενιχρά.
Όσοι συνεργαστήκαμε μαζί της, έχουμε υποχρέωση να τη προβάλλουμε στο ευρύτερο κοινό, για να γίνει παράδειγμα προς μίμηση, να υψωθεί σαν σύμβολο των ανωνύμων νοσηλευτών, τους μεγάλους ιερείς της ανακούφισης του πόνου, που σπάνια τόσο η πολιτεία όσο και εμείς θυμόμαστε και να δειχτεί η τεράστια συμβολή τους στο δοκιμαζόμενο δημόσιο σύστημα υγείας, το οποίο απειλείται με κατάλυση από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές”.