Άφησε την τελευταία του πνοή πριν από έναν χρόνο, σε ηλικία 84 ετών, και, όμως, συνεχίζει να ζει μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του. Στο τέταρτο βιβλίο της σειράς «Εύθυμες κρητικές ιστορίες και ανέκδοτα», ο παραμυθάς της Κρήτης Αριστοφάνης Χουρδάκης συμπληρώνει ακόμα ένα κομμάτι του παζλ της τοπικής ιστορίας και της λαϊκής παράδοσης.
Ο ίδιος, τον Δεκέμβριο του 2016, έγραψε, μεταξύ άλλων, στον πρόλογο του βιβλίου του: «Την υποδοχή και τα καλά λόγια για τα τρία πρώτα βιβλία τα ερμηνεύω σα μια ιδιαίτερη αγάπη του Κρητικού στην παράδοσή του. Και μια επιθυμία να διατηρηθούν όλες αυτές οι ιστορίες που δημιουργήθηκαν στην Κρήτη.
Πολλές φορές σκέφτομαι τις ώρες γέλιου που έχω δώσει στους ανθρώπους που διαβάζουν τα βιβλία μου. Και μάλιστα όχι με δικές μου δημιουργίες, αλλά με αυτά που δημιούργησε ο λαός. Με τους έξυπνους διαλόγους των ανθρώπων, με τα αθώα και έξυπνα πειράγματα, με αυτά που συμβαίνουν στα χωριά και στις γειτονιές της Κρήτης για να γεμίσουν οι Κρητικοί την ώρα τους.
Έχω ζήσει πολλές όμορφες στιγμές σε παρέες με αυτές τις ιστορίες και με αυτά τα ανέκδοτα. Και η ευχαρίστησή μου ήταν μεγάλη όταν έβλεπα πόση χαρά έδιδα στην παρέα μου. Αυτή είναι και η αποζημίωσή μου για τον πολύ μεγάλο κόπο που είχαν να μαζευτούν αυτές οι ιστορίες και να γραφτούν στη γλώσσα με την οποία μου τις αφηγήθηκαν, χωρίς δικές μου παρεμβάσεις. Που κι αυτό για μένα ήταν ένα μεγάλο στοίχημα.
Σκεφτόμουν, λοιπόν, ότι αυτές οι όμορφες ιστορίες θα ξεχνιούνταν και θα πέθαιναν, όπως πέθαναν και οι δημιουργοί τους και έπρεπε επομένως να καταγραφούν, να σωθούν. Σε πολλές από άλλες ήμουν παρών και δεν άφησα την ευκαιρία. Τις σημείωσα αμέσως και τις καθαρόγραψα αργότερα. Όταν αποφάσιζα να δουν το φως της δημοσιότητας».
Ο παραμυθάς της Κρήτης
Ο Αριστοφάνης Χουρδάκης γεννήθηκε στην Αγία Παρασκευή Πεδιάδος Ηρακλείου το 1932 και πέθανε τον Μάρτιο του 2017.
Τελείωσε το Γυμνάσιο Καστελίου και την Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου.
Αφού διορίστηκε δάσκαλος, φοίτησε για δύο χρόνια στη Μετεκπαίδευση των Δασκάλων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1961-1963).
Υπηρέτησε σε πολλά χωριά της Κρήτης και στα Πρότυπα Δημοτικά Σχολεία της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου, ως δάσκαλος και ως διευθυντής, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Παράλληλα με το εκπαιδευτικό του έργο ασχολήθηκε με την παράδοση. Δύο λαογραφικές του συλλογές τιμήθηκαν με έπαινο από την Ακαδημία Αθηνών (1966 και 1972).
Το 2013 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το συγγραφικό και λαογραφικό του έργο με το οποίο συνέβαλλε στη διάσωση της κρητικής παράδοσης.