Γεννήθηκε πριν από 92 χρόνια, έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών, έχει λάβει δεκάδες διακρίσεις και τώρα κυκλοφορεί το 15ο του βιβλίο που μας ξεναγεί στην ιστορία και τη λαογραφία της Κρήτης, μέσα από τον έμμετρο λόγο και τα δικά του σκίτσα.
Το τελευταίο βιβλίο του Κανάκη Γερωνυμάκη “Λαογραφική Έμμετρη και Σκιτσογραφημένη Ξενάγηση στην Κρήτη, μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα’’ κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μύστις.
‘’Σε χρόνια πολυτάραχα πέρασα τη ζωή μου
κι οσά ‘ζησα δεν θά ‘θελα να φύγουνε μαζί μου.
γι’ αυτό τα γράφω στο χαρτί να τα διαβάσουν άλλοι και εύχομαι ολόψυχα να μην ξανάρθουν πάλι” γράφει ο ίδιος στον πρόλογο του και σημειώνει:
Έζησα τις μεγάλες αλλαγές στην πολιτιστική μας ζωή (στα ήθη, στα έθιμα, στη γλώσσα, στο ντύσιμο κλπ.). Μπορώ εξ’ ιδίας αντιλήψεως να κρίνω και να συγκρίνω το πρόσφατο παρελθόν με το παρόν (που τόσες μεγάλες διαφορετικότητες υπάρχουνε μεταξύ τους).
Θεωρώ σκόπιμο ότι αυτά που ξέρομε από αυτές τις διαφορετικότητες δεν πρέπει να τα πάρομε να φύγομε, εμείς οι λίγοι υπέργηροι που είμαστε ακόμα, μα νομίζω ότι πρέπει να τα καταγράφομε για να τα παραδώσομε στις νεότερες γενιές.
Εγώ επειδή έχω την ικανότητα να στιχουργώ σκέφτηκα να τα γράψω σε έμμετρο και ακόμα επειδή τα καταφέρνω και στο σκιτσάρισμα, έχουνε κυρίαρχη παρουσία τα σκίτσα μου, γιατί νομίζω ότι ούτε η γλώσσα, ούτε η πένα δεν μπορούνε να πούνε όσα μπορεί να πει το σκίτσο, σε κάποιες περιπτώσεις. Το σκίτσο μπορεί να συνδυάσει πράγματα που δεν μπορεί εύκολα να τα επιτύχει ούτε η φωτογραφία.
Όλα τα σκίτσα είναι δικά μου, φωτογραφίες έχω βάλει μόνο 3 από το μέτωπο του Εμφυλίου Πολέμου. «Ποιητική αδεία» περιλαμβάνονται και λόγιες λέξεις, λίγες, μα και τις κρητικής διαλέκτου πολλές όπου τις εξηγούμε στο τέλος στο γλωσσάρι.
Μα ακόμα και τούρκικες λέξεις (που δεν τις συμπαθώ) έχω χρησιμοποιήσει πάλι “ποιητική αδεία”.
Κάπου – κάπου γράφω περιστατικά από την προσωπική μου ζωή, όταν νομίζω ότι από αυτά βγαίνουνε χρήσιμα γενικότερα συμπεράσματα, γιατί ίδια περίπου συνέβαιναν γενικά στον λαό.
Έδωσα έμφαση στο σκίτσο για να φωτογραφίσω καταστάσεις, όχι στιγμιότυπα και έχω γύρω στα 150.
Όλο το βιβλίο είναι: Δική μου στιχουργική, δικά μου σκίτσα, δικές μου μνήμες, δικές μου εμπειρίες και βιώματα. Ελάχιστα στοιχεία πήρα από άλλες πηγές. Για να τα καταφέρω κάτι συνετέλεσαν:
1) Ότι έζησα σε εποχή και σε περιοχή με πλούσια πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά.
2) Ότι είχα άριστο μνημονικό
3) Ότι τα καταφέρνω στη στιχουργική και στο σκιτσάρισμα.
4) Ότι είμαι 91 ετών και από τις αρχές της τρίτης δεκαετίας του 20ου αιώνα έζησα ορισμένα πράγματα που ήδη έχουνε φύγει ανεπιστρεπτί.
Ο συγγραφέας
Ο Κανάκης Γερωνυμάκης εγεννήθηκε στο Βουβά Σφακίων το 1926. Ήτανε τα χρόνια δύσκολα και δεν πήγε σε γυμνάσιο. Μόλις τέλειωσε το δημοτικό εργαζότανε από παιδί στο ζευγάρι, στις ελιές, στα αμπέλια και, αρχικά, σαν ανειδίκευτος εργάτης, κυρίως σε ξένα βάσανα, ενώ στη συνέχεια κατέληξε χτίστης.
Στα 35 του εδιορίστηκε γραμματέας στην κοινότητα Ασφένδου όπου, παρά το ότι ήτανε του δημοτικού, εθεωρήθηκε επιτυχημένος και σε αναγνώριση της προσφοράς του προς την κοινότητα και τους δημότες, του απένειμε χρυσό μετάλλιο ο Σύλλογος Σφακιανών Νομού Ηρακλείου.
Έχει κυκλοφορήσει 14 βιβλία εκτός από το παρόν.
Παράλληλα με την κοινότητα Ασφένδου υπηρέτησε και την κοινότητα Αγίας Ρουμέλης για 17 χρόνια. Ήτανε πρόεδρος του Γ.Π. Συν/σμού Ασφένδου 17 χρόνια. Εργάστηκε πρωταγωνιστικά σε κάθε προοδευτικό έργο που εγίνετο στην κοινότητά του.
Είναι μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων, της Ι.Λ.Α.Ε. Κρήτης και της Παγκρητίου Ένωσης Λογοτεχνών. Έχει τιμηθεί από τον στρατό με πολεμικό σταυρό και έχει αναγνωριστεί ως Εθνικός Αγωνιστής. Έχει λάβει από την Ακαδημία των Αθηνών τον πρώτο και δεύτερο έπαινο. Έχει λάβει είκοσι τιμητικά διπλώματα αλλά και διακρίσεις από τη συμμετοχή του σε διαγωνισμούς.
Έχει γράψει εκατοντάδες ποιήματα και χιλιάδες μαντινάδες .Έχει ζωγραφίσει πάνω από εκατόν πενήντα πίνακες με θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς.
Είναι από την αρχή δωρητής ανθρωπίνων οργάνων και πάντα κρατά μαζί του τη σχετική ταυτότητα, για το ενδεχόμενο ότι μπορεί κάπου αλλού να τύχει θύμα δυστυχήματος.