Μια ιστορία από το πρώτο πεζογραφικό βιβλίο της Κάλλιας Παπαδάκη, τη συλλογή διηγημάτων «Ο ήχος του ακάλυπτου», θα αποτελέσει τη βάση για την καινούργια ταινία της Πέννυς Παναγιωτοπούλου. Ο τίτλος της ιστορίας είναι «Σε σαράντα ημέρες» και η ταινία, που θα είναι ελληνογερμανική παραγωγή, βρίσκεται στη φάση των προκαταρτικών σταδίων.
Η Κάλλια Παπαδάκη ασχολείται επαγγελματικά με τη συγγραφή σεναρίων για ταινίες μεγάλου μήκους και το πρώτο της σενάριο ήταν για την ταινία της Πέννυς Παναγιωτοπούλου «September». Τώρα οι δυο τους συνεργάζονται ξανά για τις ανάγκες της νέας ταινίας.
«Πρόκειται για μια ιστορία επιβίωσης. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνει ένας κακοπληρωμένος σεκιουριτάς νοσοκομείου. Το νοσοκομείο δεν είναι ένας τυχαίος χώρος. Σου δίνει τη δυνατότητα να παρατηρείς – κι αυτό σημαίνει πως μπορεί κάποια στιγμή να ξαποστάσεις στον πόνο των άλλων, φτάνοντας ταυτοχρόνως πολύ κοντά στον θάνατο.
Τι ακριβώς είναι από αυτή την άποψη η ταινία; Θα έλεγα πως πρόκειται για μια υπαρξιακή ενατένιση της ζωής μέσα από το ξετύλιγμα της καθημερινότητας. Μια ενατένιση με ποιητικές εικόνες, αλλά και με ρεαλιστικές παραστάσεις», εξηγεί η Κάλλια Παπαδάκη.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν κατήφεια ούτε πεισιθάνατη στάση, μάλλον το αντίθετο. «Είναι κατ’ ουσίαν μια αισιόδοξη ταινία», συμπληρώνει.
Και προσθέτει ότι «το μήνυμα, αν μπορούμε να μιλήσουμε για μήνυμα, είναι πως “μέσα σε έναν κόσμο όπου όλα μαραζώνουν έχει ξαφνικά κανείς τη δυνατότητα να σηκωθεί και να σταθεί στα πόδια του. Τα νοσοκομεία μπορεί να μας πηγαίνουν πολύ κοντά στον θάνατο, από την άλλη όμως πλευρά θα συναντήσουμε στο εσωτερικό τους πολλή ζωή”».
«Ο ήχος του ακάλυπτου» (εκδόσεις Πόλις) διακρίθηκε το 2010 με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού «Διαβάζω» ενώ το δεύτερο βιβλίο της Κάλλιας Παπαδάκη, το μυθιστόρημα «Οι δενδρίτες» (από τις ίδιες εκδόσεις), που κυκλοφόρησε πριν από δυο χρόνια, τιμήθηκε φέτος με το βραβείο European Union Prize for Literature.
Γεννήθηκε στο Διδυμότειχο, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και σήμερα μένει στην Αθήνα. Όμως η καρδιά της χτυπάει για την Κρήτη. «Η Κρήτη, από όπου είναι ο πατέρας μου, είναι από αυτές τις αγάπες που τις ξαναβρίσκεις τα καλοκαίρια. Είναι τόπος ανάμνησης. Αναμνήσεις και μυρωδιές είναι η Κρήτη. Εκεί που επιστρέφεις πάντα, όπως η παιδική ηλικία, με μια αθωότητα, σαν να επιστρέφεις στη φωλιά το καλοκαίρι που περιμένεις πάντα, όπως όταν ήσουν παιδί».
Με τα παραπάνω λόγια, η συγγραφέας Κάλλια Παπαδάκη είχε μιλήσει στην «Π» για τη σχέση της με την Κρήτη, τον τόπο καταγωγής του πατέρα της, γιατρού, Μανώλη Παπαδάκη.