Η Γεραπετρίτισσα σκηνοθέτιδα και καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας, Ελένη Βλάσση συνεχίζει να έχει πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας. Αυτή τη φορά οι προβολείς βρίσκονται στη μακρινή Κίνα και στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ του «δρόμου του μεταξιού» που πραγματοποιείται έως τις 20 Σεπτεμβρίου στην αρχαιότερη πόλη της Κίνας, τη Σιάν, η οποία είναι η αφετηρία του «Δρόμου του μεταξιού».
Το σημαντικότερο είναι ότι το φεστιβάλ επικεντρώνεται σε πρωτότυπες ταινίες, σε νέους ταλαντούχους σεναριογράφους και σκηνοθέτες, οι οποίοι θα αναζητήσουν τον δρόμο τους στη βιομηχανία του κινηματογράφου, παίρνοντας τη σκυτάλη σ’ ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Κίνας, το Silk Road Cup, που αυτή τη φορά φιλοδοξεί να έχει πρόεδρο της κριτικής επιτροπής την Ελληνίδα και Κρητικιά Ελένη Βλάσση.
Το φεστιβάλ εντάσσεται στην πολιτική ενός προγράμματος ευημερίας της διεθνούς κινηματογραφικής βιομηχανίας, γεγονός που το κάνει πολύ σημαντικό. Σ’ αυτό το φεστιβάλ θα αποδοθεί από την Κρητικιά Πρόεδρο της κριτικής επιτροπής το Διεθνές Κινηματογραφικό Κύπελλο του SilkRoadCup.
Το πάντρεμα της Κρήτης με την Κίνα στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι έγινε στη νοτιότερη πόλη της Ευρώπης, στο πλαίσιο του 5ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας, που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Αύγουστο. Σε αυτό το φεστιβάλ φιλοξενήθηκαν δώδεκα πολιτιστικοί πρεσβευτές και πολυβραβευμένοι σκηνοθέτες από την Κίνα, τους οποίους η καλλιτεχνική διευθύντρια βράβευσε με αντίγραφο της τοιχογραφίας της Κνωσού «Ο πρίγκιπας με τα κρίνα».
Με την σειρά της η κινεζική αντιπροσωπεία από το China Dream (κινέζικο όνειρο) τίμησε την κα Βλάσση για τη σκηνοθετική της ευρηματικότητα και την εντυπωσιακή ποιότητα του ντοκιμαντέρ της «Ελαίας Δρόμοι-OliveRoads», με την αυτοκρατορική σφραγίδα του πρώτου αυτοκράτορα της Κίνας Τσιν Σι Χουάνγκ.
Η κινεζική κινηματογραφική αγορά που βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης τα τελευταία χρόνια έδωσε τη δυνατότητα προβολής του ελληνικού κινηματογράφου στην Κίνα και σ’ αυτό το πλαίσιο επέλεξε το ντοκιμαντέρ «Ελαίας Δρόμοι», που προβλήθηκε σε δύο κινέζικα φεστιβάλ, στο Shenzhen Youth Video Festival και στο Zhenjiang Xijindu International Documentary Film Ceremony.
Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τον διαχρονικό πολιτισμό της ελιάς και του λαδιού, από τη μινωική εποχή μέχρι σήμερα στο νησί της Κρήτης. Οι πολιτιστικοί πρεσβευτές της Κίνας επίσης προσέφεραν στην κα Βλάσση πολύτιμα παραδοσιακά δώρα της Κίνας, τονίζοντας τη φιλία και συνεργασία των δύο λαών με την προσφορά μεταξωτού πάπυρου, που σ’ αυτόν αναγραφόταν «Αιώνια φιλία και συνεργασία».
Αυτό το τιμητικό δώρο ήταν μια ευτυχής συγκυρία, που έδωσε το έναυσμα στην Ελληνίδα σκηνοθέτιδα, επίσημα προσκεκλημένη στην πόλη Σιαν όπου βρίσκεται ο πήλινος στρατός, να κάνει γυρίσματα μετά το πέρας του φεστιβάλ, καθώς ανακάλυψε στην έρευνά της ότι αυτός ο στρατός έχει σχέση με Έλληνες τεχνίτες.
Η κα Βλάσση μελέτησε τις απόψεις της αρχαιολόγου στο μουσείο του μαυσωλείου του αυτοκράτορα Τσιν Σι Χουάνγκ, Li Xiuzhen (Λι Σιουζέν), σύμφωνα με την οποία τα αγάλματα του περίφημου στρατού της Κίνας επηρεάστηκαν από την αρχαιοελληνική γλυπτική, οι δε ντόπιοι διδάχτηκαν τον τρόπο κατασκευής τους από Έλληνες τεχνίτες, που ήρθαν σε επαφή στα δυτικά της χώρας κατά την περίοδο της διακυβέρνησης από τον αυτοκράτορα Τσιν Σι Χουάνγκ κατά τον 3ο αιώνα π.Χ.
Ο Τσιν Σι Χουάνγκ αυτοανακηρύχτηκε αυτοκράτορας το 221 π.Χ., αφού κατάφερε να υποτάξει έξι αντιμαχόμενα κράτη και να ενώσει την Κίνα.
Την περίοδο αυτή υπήρχε παράδοση στην Κίνα να κατασκευάζουν μινιατούρες πήλινες φιγούρες σε θυσίες στους Θεούς.
Οι πήλινοι στρατιώτες του αυτοκράτορα Τσιν Σι Χουάνγκ εμφανίστηκαν ξαφνικά στην Κίνα σ’ ένα πλαίσιο που σχετίζεται με τη στρατιωτική κατάκτηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή και την Ελληνιστική περίοδο που ακολούθησε.
Επίσης, σύμφωνα με ιστορικά έγγραφα, ο πρώτος αυτοκράτορας του Τσιν συνάντησε τους «γίγαντες» στα δυτικά σύνορα της χώρας του πολύ σύντομα μετά την ενοποίηση της Κίνας.
Αν και δεν έχουν βρεθεί ελληνικά ονόματα, ο ρεαλισμός και η λεπτομέρεια των μυών στους πήλινους στρατιώτες και ακροβάτες ενισχύουν την άποψη του επηρεασμού από τους Έλληνες γλύπτες και μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π. Χ. κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου που διατήρησε επαφή και εμπορικές σχέσεις.