Ο δημιουργός που στα πρώτα του βήματα διηύθυνε τις τέσσερις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου, κάποτε στην Σοβιετική Ένωση, και την άλλη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν ύμνους για τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τα θέματα και τα λαϊκά τραγούδια της πατρίδας του, δεν ήξεραν ότι ο συνθέτης αυτός, δεν είχε πάει ποτέ στο ωδείο.
Με αυτά τα λόγια, συνήθιζε να προλογίζει την μεγάλη καλλιτέχνη πορεία του ο Μίμης Πλέσσας, ένας πρόλογος μιας αιωνόβιας διαδρομής με πολλές συγκινήσεις, με πολλές αγωνίες, έναν αιώνα γεμάτο στιγμές ιδανικές για έναν συνθέτη, που άφησε πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη τραγουδιών και συνθέσεων.
«Όταν παίζω πιάνο» έλεγε ο Πλέσσας, «όταν θέλω να κάνω τέχνη, έχω πάντα κλειστά τα μάτια. Στα μουσικά μου ταξίδια αυτά, δεν παίρνω μαζί μου την όραση». Κι αυτά τα μάτια τα κλειστά την ώρα της δημιουργίας κρύβαν το καθαρό το βλέμμα ενός δημιουργού, που δεν ήθελε να αμφισβητείται ο λόγος του, η ελληνικότητά του και τα πράγματα που τίμησε στη ζωή του, έχοντας ως μοναδική ανάγκη, να είναι αληθινός.
Ο Πλέσσας κινήθηκε και μεγαλούργησε με άνεση από τη τζαζ ως στο έντεχνο τραγούδι και τις μεγάλες μουσικές φόρμες. Είναι ο συνθέτης που εφηύρε από νωρίς, το μυστικό κλειδί του τραγουδιού της μεγάλης απεύθυνσης. Είναι ο δημιουργός που συνάντησε ετερόκλητα μουσικά είδη στα τραγούδια του, αναδεικνύοντας τον κώδικα που συνδέει τη μουσική μας παράδοση με το έντεχνο ελληνικό τραγούδι.
Ο Μίμης Πλέσσας ανέδειξε την αξία της λεπτομέρειας στη μουσική του και προπαντός στο ίδιο το τραγούδι. Το στοιχείο που διαπερνά τις συνθέσεις του, είναι η μεγέθυνση της στιγμής και το άνοιγμα της, κι όλο αυτό να μεταφράζεται με τρόπο βαθιά λαϊκό.
Λένε, κι έτσι είναι, πως το μεγάλο ζητούμενο σε ένα δημιουργό είναι η διάρκεια του μέσα στην τέχνη του. Από τα εφηβικά του χρόνια, εως και τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, ο Πλέσσας ανανέωνε τα μουσικά του περάσματα, οπλισμένος με μια αστείρευτη έμπνευση με τη νεανικότητα της σκέψης του πάντα παρούσα.
Κορυφαίοι Έλληνες ερμηνευτές όπως η Νάνα Μούσχουρη, η Τζένη Βάνου, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο Στράτος Διονυσίου, και η Ρένα Κουμιώτη, είναι πρόσωπα που ανέδειξε και πρότεινε ο Μίμης Πλέσσας, ενώ πλήθος από ταινίες, 104 ακριβώς και 70 παραστάσεις έχουν την μουσική υπογραφή του.
«Χαίρομαι», θα πει λίγο πριν φύγει από τη ζωή, «κυρίως επειδή μπόρεσα, διάφορες εικόνες, στιγμές και βιώματα της ζωής μου, να τα μετατρέψω σε νότες και μελωδίες που συμβάδισαν μουσικά με πολλούς στίχους, δημιουργώντας αγαπημένα τραγούδια».