Ένα φτωχό Ελληνόπουλο από τη Χίο που γλύτωσε από το έγκλημα της μεγάλης σφαγής που διέπραξαν εκεί οι Τούρκοι του 1822 και πουλήθηκε εν συνεχεία σκλάβος στην Κωνσταντινούπολη, θα ανατραφεί στον οίκο ενός υψηλόβαθμου πασά που τον υιοθέτησε.
Ο άνθρωπος αυτός σχετίζεται άμεσα με την Κρήτη, αφού ήρθε για πρώτη φορά στα Χανιά το 1851 ως υπασπιστής του σουλτάνου Αβδούλ Μετζίτ. Η αληθινή αυτή ιστορία ενέπνευσε τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Χρίστο Χριστοδούλου που συνέγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Ο Έλληνας Τούρκος», το οποίο θα παρουσιάσει το βράδυ της 12ης Αυγούστου, στον αύλειο χώρο του παλιού δημοτικού σχολείου της Φουρνής Μεραμπέλλου.
Η εκδήλωση θα πλαισιωθεί από την εισήγηση της συγγραφέως κ. Μαρίας Σεργάκη για το ιστορικό πλαίσιο του βιβλίου.
“Πρόκειται για μια περίπου απίστευτη περίπτωση που η Θεία Βούληση και η εύνοια της τύχης συμπορεύονται για να δώσουν ένα μεγαλειώδες αποτέλεσμα, ένα υπόδειγμα μιας μεγάλης και έντιμης ζωής”, λέει ο συγγραφέας. “Ο ήρωας του βιβλίου μου αναδείχτηκε «με το σπαθί του», επιβεβαιώνοντας τα μεγάλα προτερήματα της Φυλής. Σπούδασε από τον θετό πατέρα του στο Παρίσι και επέστρεψε στην Τουρκία ως μηχανικός μεταλλειολόγος. Η εργατικότητα, οι γνώσεις, ο κοσμοπολιτισμός και το εκσυγχρονιστικό πνεύμα του τον οδήγησαν στα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Έγινε τελικά Μέγας Βεζίρης, δηλαδή Πρωθυπουργός του κράτους. “Ο άνθρωπος αυτός”, συνεχίζει ο κ. Χριστοδούλου, σχετίζεται άμεσα με την Κρήτη αφού ήρθε για πρώτη φορά στα Χανιά το 1851 ως υπασπιστής του σουλτάνου Αβδούλ Μετζίτ, Στην αυτοκρατορική εκείνη επίσκεψη μετείχε και ο ανερχόμενος τότε, επίσης ελληνικής καταγωγής οθωμανός διπλωμάτης Κωστάκης Αδοσίδης,
Ο Ετχέμ Πασάς παρέμεινε έκτοτε και έως τον θάνατό του το 1894 συνδεδεμένος με τις κρισιμότερες πολιτικές και κοινωνικές ανακατατάξεις της Μεγαλονήσου, τις οποίες συχνά διαμόρφωνε από τις υψηλές θέσεις που κατείχε, ως νομοθέτης, υπουργός, πρεσβευτής, κυβερνήτης και τελικά πρωθυπουργός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Είναι χαρακτηριστικό –και πάντως όχι τυχαίο-, ότι ο Ιμπραήμ Ετχέμ Πασάς, όπως ήταν το τουρκικό όνομα αυτού του Χιώτη Πασά, εργάστηκε στενά με τους ελληνικής καταγωγής αξιωματούχους της Υψηλής Πύλης και ειδικά με τους επιφανείς χριστιανούς κυβερνήτες της Κρήτης, τον Κωστάκη Αδοσίδη Πασά, τον Φωτιάδη Πασά, τον Σάβα Πασά και το Αλέξανδρο Καραθεοδωρή Πασά, με τους οποίους άλλωστε συνεργάστηκε στη σύνταξη του Οργανικού Νόμου και της Συνθήκης της Χαλέπας. Ιδιαίτερα ισχυροί δεσμοί φιλίας και αλληλοεκτίμησης φαίνεται ότι συνέδεαν τον Χιώτη Μεγάλο Βεζίρη με τον συνομήλικο του, επίσης γαλλοσπουδαγμένο, Αδοσίδη Πασά, για το έργο που επιτέλεσε στο Λασίθι όταν χειρίστηκε με μεγάλη διπλωματικότητα τα επαναστατικά κινήματα της περιοχής, διέσωσε σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα από την Ιεράπετρα, τη Λατώ, το Ηράκλειο και την Δρήρο (σήμερα κοσμούν το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης) και ίδρυ- σε τη Νεάπολη».