Πρόκειται για μία περιήγηση στην ιστορία της Κρήτης από τη μινωική εποχή ως τα μέσα του 20ού αιώνα.
Η ίδια εξηγεί πώς προέκυψαν οι «Πρόγονοι».
«Τον Μάιο – Ιούνιο του 2018 δημιούργησα την νέα αυτή σειρά 60 κολάζ, για να εκτεθούν αρχικά 40 από αυτά στο φιλόξενο μουσείο «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος» στο Φόδελε.
Αποτελούν το κλείσιμο μιας τριλογίας, μιας εικαστικής σπουδής πάνω στο πνεύμα και την ιστορία των Κρητών. Το 2014 με την σειρά «αρχαία σκουριά, η πατίνα του χρόνου» και την «ιερή θάλασσα» το 2015, που παρουσιάστηκαν και στο Φόδελε το 2016 σαν «Κολάζ της Μνήμης» προσπάθησα να συνομιλήσω με τον Μινωικό Πολιτισμό.
Η έκθεση «οίκος ασωμάτων-αστέγαστοι άγγελοι» το 2017 (Φόδελε-Θρόνος Αμαρίου-Αθήνα) ασχολήθηκε με την ορθοδοξία, τη βυζαντινή τέχνη, την Τουρκοκρατία, την κρίση των ημερών μας, με αφορμή φωτογραφικό υλικό από την εγκαταλελειμμένη Μονή Ασωμάτων στο Αμάρι Ρεθύμνου.
Οι «ΠΡΟΓΟΝΟΙ» μελετούν τους Κρήτες της υπαίθρου μέσα από ασπρόμαυρο γνωστό φωτογραφικό υλικό, δάνειο από βιβλία και το διαδίκτυο, κυρίως από τις αρχές έως τα μέσα του 20ου αιώνα. Τοποθετημένους μέσα στην αρχέγονη κοιτίδα του πολιτισμού μας, μέσα σε έγχρωμες φωτογραφίες αρχαίων ερειπίων, τραβηγμένες σε περιηγήσεις και εκδρομές στην Κνωσό, τα Μάλια, το Παλαιόκαστρο, τη Ζώμινθο, την Ελεύθερνα, τον Αζωριά, τον Θόλο, τη νήσο Ψείρα, τον Τρυπητό, την Ελούντα.
Να συνομιλούν τόσο με τους Μινωίτες, όσο και με τους Αγγέλους, τόσο με τις «ρίζες», όσο και με τα «φτερά» αυτού του τόπου, σαν μια γνήσια οργανική συνέχειά τους, είδος όμως πλέον προς εξαφάνιση στην εποχή μας του πλαστικού και του τσιμέντου, της απαξίωσης προς τα αρχέτυπα και τα όνειρα.
Σε μια σειρά από έργα εμφανίζεται μαζί με τους «ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ» η καρδιακή μου φίλη και κουμπάρα Μιράντα Τσαφαντάκη από τον Άγιο Μύρωνα. Θα ήθελα να την ευχαριστήσω ιδιαίτερα που μου το επέτρεψε. Σαν alter ego μου, πότε παρατηρεί με σεβασμό τα δρώμενα και πότε συμμετέχει ενεργά σ’ αυτά. Μαζεύοντας και καθαρίζοντας χόρτα, πατώντας τα σταφύλια ή ανάβοντας την παραστιά για να φτιάξει μουσταλευριά.
Μας διδάσκει ότι υπάρχει μια πολύτιμη κληρονομιά, που χάνεται γιατί την παραβλέπουμε ή την έχουμε αποποιηθεί. Αξιοποιώντας την ιστορία, τους μύθους, τις παραδόσεις, τη στάση των παλαιών Κρητών προς την φύση και την κοινωνία, από τα χρόνια του Μίνωα μέχρι τη δεκαετία του ’50, μπορούμε να ανακαλύψουμε τη χαρά και τη δύναμη μιας ζωής πλούσιας και συναρπαστικής, ακόμα και στην εποχή της πιο αβάσταγης κρίσης και αποξένωσης».