«ΟΙ ΛΕΥΚΕΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ»: Τοπικοί θρύλοι «ζωντανεύουν» στο νέο βιβλίο της Ρ. Ματαλλιωτάκη

Το νέο βιβλίο της Ηρακλειώτισσας δημοσιογράφου και συγγραφέως, Ρίκης Ματαλλιωτάκη, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα αλλά και σε τοπικούς θρύλους, μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΌΣΤΡΙΑ. Τίτλος του είναι «Οι Λεύκες της αιώνιας αγάπης- Η κόρη του παπά».

Η συγγραφέας αποτυπώνει την πορεία του νησιού ανά τους αιώνες, τον βασανισμό των κατοίκων του από τους διάφορους κατακτητές και το πώς τελικά τούτες οι ατελείωτες κατοχές κατάφεραν να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα των ανθρώπων του και να επηρεάσουν τη μοίρα δύο νέων παιδιών που δεν ευθύνονται σε τίποτα. Η συγγραφέας αναφέρει πως: “Διαβάζοντας την ιστορία αυτή ο οποιοσδήποτε, λογικά, θ’ αναρωτηθεί πού σταματά η αλήθεια και πού ξεκινά η συγγραφική μυθοπλασία… λογικά.

Λογικά, ωστόσο, ούτε εγώ η ίδια δεν μπορώ να απαντήσω επ’ ακριβώς, μια κι όλα όσα έπλασαν το βιβλίο τούτο, βγαλμένα, στην αρχική τους μορφή, απ’ το στόμα της αγαπημένης μου γιαγιάς, τα πήρε και τα βύζαξε η ψυχή μου στα πρώτα της κλάματα, χαλκεύτηκε απ’ αυτά, τη συνόδευσαν στα πρώτα της βήματα και την άντρωσαν στα πρώτα της παλέματα… Κοντολογίς υπήρχαν σαν από πάντα μέσα μου… Δεν μεγάλωσα απλώς μαζί τους, νιώθω σαν να γεννήθηκα μαζί τους.

Οπότε, ακούγοντας ξανά και ξανά την ιστορία αυτή σαν παιδί, από ένα σημείο κι έπειτα μπερδεύτηκα ως κι εγώ η ίδια, τόσο που δεν
κατάφερα ποτέ να διαχωρίσω αν τα γεγονότα που περιγράφω τα γεννούσε το μυαλό μου γράφοντας ή ανάβλυζαν από μέσα μου ωσάν μια πραγματικότητα που υπήρξε μεν άσχετα αν εγώ ποτέ δεν τη βίωσα”.

Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα του βιβλίου: “Στο όνομα του ενός και μοναδικού Θεού, του Θεού της αγάπης, παντρεύεται η Μαρία τον Ροδάμανθο κι ο Ροδάμανθος τη Μαρία» είπε τρεις φορές και μετά έβγαλε απ’ το δάχτυλο του το χοντρό δαχτυλίδι με τη ρουμπινί πέτρα που φορούσε και σταυρώνο-ντας το πέρασε στον παράμεσο της Μαρούλας «από αυτή τη στιγμή είσαι γυναίκα μου… γυναίκα μου κανονική» είπε, την έσυρε κάτω από τον εκατοχρονίτη πλάτανο κι έγινε η γης η νυφική παστάδα τους κι ο ουρανός το κλινοσκέπασμά τους…”.