Μία από τις καλύτερες ταινίες της προηγούμενης χρονιάς έφτασε στις τοπικές οθόνες.
ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΠΟΤΕ ΕΔΩ
YOU WERE NEVER REALLY HERE
Σκην.: Λιν Ράμζεϊ
Πρωτ.: Χοακίν Φίνιξ, Αικατερίνα Σαμσόνοφ, Τζούντιθ Ρόμπερτς, Άλεξ Μανέτ
Ο Τζο είναι ένας βετεράνος που ζει με την αγαπημένη του μητέρα και με τις τραυματικές του αναμνήσεις από την παιδική ηλικία και τη στρατιωτική του θητεία. Διαβιώνει αναλαμβάνοντας να βρίσκει και να επιστρέφει απαγμένα παιδιά στους γονείς τους, κι η τελευταία του υπόθεση αφορά την έφηβη κόρη ενός πολιτικού.
Ψυχολογικό δράμα, βασισμένο στο ομώνυμο διήγημα του 54χρονου αμερικανού Τζόναθαν Έιμς, που εκδόθηκε το 2013. Η ταινία συμμετείχε στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του περυσινού φεστιβάλ Καννών, όπου o Φίνιξ κέρδισε το βραβείο ανδρικής ερμηνείας κι η Ράμζεϊ εκείνο του σεναρίου, το οποίο μοιράστηκε με τον Γιώργο Λάνθιμο και τον Ευθύμη Φιλίππου για τον «Θάνατο του ιερού ελαφιού» («The Killing of a Sacred Deer»).
Αντίθετα απ’ ό,τι προϊδεάζει το θέμα της, η ταινία δεν είναι μια συνηθισμένη, χολιγουντιανά δομημένη ταινία αυτοδικίας, φτιαγμένη για να εξυπηρετήσει την ηθική εκτόνωση του θεατή. Όπως στην προηγούμενη ταινία της σκηνοθέτριας, «Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν» («We Need to Talk About Kevin», 2011) κι όπως υποδεικνύει η χιουμοριστική σινεφιλική αναφορά στο «Ψυχώ» («Psycho», Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1960), η πλοκή αφορά τη γονικότητα και τους τρόπους με τους οποίους δημιουργεί αλλά κι επουλώνει τραύματα.
Λιτή, μεστή, άμεση, συγκεκριμένη κι ουσιαστικά στοχευμένη, αρκετά τουλάχιστον ώστε ν’ αποζημιώνει για τις όποιες σεναριακές κοινοτοπίες, φτιάχνει την ιστορία της σαν παγόβουνο, όπου βλέπουμε μόνο σπαράγματα από τα γεγονότα του οικογενειακού και στρατιωτικού παρελθόντος που διαμόρφωσαν τον ήρωα όπως τον μαθαίνουμε σήμερα, αφήνοντας την ολοκληρωμένη αλήθεια υπονοημένη.
Ο στόχος για τη Ράμζεϊ δεν είναι να επιδείξει πόσο σκληροτράχηλος είναι ο ήρωάς της, αλλά να δει αν μπορεί να τον οδηγήσει στη λύτρωση μέσα από την κόλαση. Μια κόλαση για την υποβλητικότητα της οποίας είναι εξίσου υπεύθυνοι ο διευθυντής φωτογραφίας Τόμας Τάουνεντ, ο μουσικός Τζόνι Γκρίνγουντ, ο σχεδιαστής του ήχου Πωλ Ντέιβις και βεβαίως ο Φίνιξ που ενσαρκώνει τη διαταραχή με κάθε πόντο του δύσμορφου κορμιού του κι αφόρητα βασανιστικό πόνο στο βλέμμα του.
READY PLAYER ONE
Σκην.: Στίβεν Σπίλμπεργκ
Πρωτ.: Τάι Σέρινταν, Μαρκ Ράιλανς, Ολίβια Κουκ, Λίνα Γουέιθ
Στις Η.Π.Α. του 2045, ο Γουέιντ είναι ένας έφηβος ανάμεσα στους εκατομμύρια φανατικών χρηστών του Oasis, ενός σύμπαντος εικονικής πραγματικότητας, ο ιδρυτής του οποίου πεθαίνει κι αφήνει πίσω του έναν δύσκολο γρίφο, με έπαθλο την αμύθητη περιουσία και την αποκλειστική ιδιοκτησία του παιχνιδιού. Μαζί με τους φίλους του, ο Γουέιντ θα προσπαθήσει να προλάβει στον τερματισμό μια ιδιωτική εταιρεία που σκοπεύει να εξουσιάσει διαδικτυακά τον πλανήτη.
Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 46χρονου αμερικανού Έρνεστ Κλάιν, που εκδόθηκε το 2011. Σε αντίθεση με τις περισσότερες σημερινές ταινίες κορεσμένες από ψηφιακά εφέ, όπως το αδιάφορο «Pacific Rim: εξέγερση» της προηγούμενης εβδομάδας, η ταινία του Σπίλμπεργκ καταφέρνει τουλάχιστον ν’ αξιοποιήσει την κρισιμότητα των διακυβευμάτων της πλοκής δημιουργώντας αγωνία και σχολιάζοντας ταυτόχρονα τη σύμφυση της φυσικής με την εικονική πραγματικότητα που έχει ήδη αρχίσει και γίνεται συνεχώς ισχυρότερη.
ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ ΒΛΕΠΩ
ALL I SEE IS YOU
Σκην.: Μαρκ Φόρστερ
Πρωτ.: Μπλέικ Λάιβλι, Τζέισον Κλαρκ, Άννα Ο Ράιλι, Μιγκέλ Φερνάντεζ
Η σχέση ενός ζευγαριού περνάει κρίση όταν η μέχρι πρότινος τυφλή σύζυγος αποκτά ξανά την όρασή της, χάρη σε μια επαναστατική επέμβαση.
Αισθηματικό δράμα για την εμπιστοσύνη, τη ζήλεια και κυρίως τη θεμελιώδη σημασία των αισθήσεων στη διαμόρφωση των συναισθημάτων. Πρόσφορο θέμα, ικανοί συντελεστές, αλλά τελικά η πλοκή μοιάζει να χάνει τον δρόμο της κάπου ανάμεσα στην κοινοτοπία και τον παραλογισμό.
THE STRANGERS: ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΝΥΧΤΑ
THE STRANGERS PREY AT NIGHT
Σκην.: Γιοχάνες Ρόμπερτς
Πρωτ.: Κριστίνα Χέντρικς, Μπέιλι Μάντισον, Έμα Μπελόμι
Μια τετραμελής οικογένεια πηγαίνει εκδρομή σ’ έναν καταυλισμό με τροχόσπιτα μέσα στο δάσος, όπου γίνεται στόχος μια συμμορίας δολοφόνων.
Ταινία τρόμου που αποτελεί συνέχεια του «Κλείδωσες;» («The Strangers», Μπράιαν Μπερτίνο, 2008), ως μια ατμοσφαιρική αλλά τελείως προβλέψιμη και συνηθισμένη προσθήκη στο είδος, που ειδικά όσο προχωράει προς το τέλος της γίνεται περισσότερο αναληθοφανής κι ασυνάρτητη.