Η παρουσίαση του βιβλίου του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Νικολάου Μανιτάκη ‘’Το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών 1915-1961-Η αειφορία των ελληνογαλλικών πολιτιστικών σχέσεων’’, θα γίνει σήμερα Τρίτη 25 Απριλίου, στις 7 το απόγευμα.στο Πολύκεντρο Νεολαίας του Δήμου Ηρακλείου. Την εκδήλωση θα χαιρετίσει η συμβουλος Εκπαίδευσης Γαλλλικής Γλώσσας Αντωνία Κοκοτσάκη.
Ομιλητές: Ζαχαρίας Κατσακός, φιλόλογος κριτικός, Κάιτη Δαμουλάκη καθηγήτρια γαλλικής γλώσσας, Όμηρος Θεολογίτης, καθηγητής γαλλικής γλώσσας και ο συγγραφέας Νικόλας Μανιτάκης αν. καθηγητής ΕΚΠΑ.
Συντονίζει ο δημοσιογράφος Θάνος Περβολαράκης.
Το βιβλίο
Το βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ασίνη, μελετάει την πολυσχιδή ιστορία του Γαλλικού Ινστιτούτου, από την ίδρυσή του, το 1915, έως το 1961. Στο διάστημα αυτό, το γαλλικό ίδρυμα αναδείχτηκε στο σημαντικότερο κέντρο εκμάθησης της γαλλικής γλώσσα στην Ελλάδα, με χιλιάδες μαθητές και δεκάδες παραρτήματα, τόσο στην αθηναϊκή μεγαλούπολη, όσο και σε πολλές πόλεις της επαρχίας.
Εξελίχτηκε παράλληλα στον κυριότερο δίαυλο διάχυσης της γαλλικής πνευματικής και πολιτιστικής παραγωγής στην ελληνική επικράτεια, μέσα από μια σειρά πετυχημένες και μεγάλης απήχησης εκδηλώσεις. Μέσα από την εμπνευσμένη καθοδήγηση των γνωστών φιλελλήνων Octave Melier και Roger Milliex, το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών βρέθηκε, τέλος, στην καρδιά της πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής της ελληνικής πρωτεύουσας, αναπτύσσοντας ισχυρούς δεσμούς με διανοούμενους και καλλιτέχνες όπως η Έλλη Αλεξίου, ο Γιάννης Γαϊτης, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο Νίκος Πουλαντζάς, ο Γιώργος Σεβαστίκογλου, ο Γιώργος Σεφέρης, η Διδώ Σωτηρίου, ο Γιάννης Τσαρούχης και πολλοί άλλοι. Μέσα από την ιστορία του γαλλικού ιδρύματος αναδεικνύονται μια σειρά από ζητήματα που σφράγισαν την εκπαιδευτική και πολιτιστική ιστορία της Ελλάδας τον 20ό αιώνα, όπως η ευρεία χρήση προπολεμικά της γαλλικής γλώσσας, οι «γαλλικές συνήθειες» των ελλήνων αστών, ο γλωσσικός, πολιτιστικός και σχολικός ανταγωνισμός των ευρωπαϊκών δυνάμεων και η ανάδυση της πολιτιστικής διπλωματίας, η μετάβαση μεταπολεμικά από τη γαλλική στην αγγλοαμερικανική γλωσσική ηγεμονία, ο «εκδημοκρατισμός» της γαλλομάθειας και η άνθιση της εξωσχολικής εκπαίδευσης.