“Όνειρο το χα να γράψω ένα παραμύθι και διάλεξα τη ζωή της υπεραιωνόβιας μάνας μου. Γιατί η ζωή της μάνας μου μοιάζει με παραμύθι… Ένα παραμύθι που έβαλα στη δούλεψή μου ψυχή και καρδιά να κάνουν τη δουλειά και να το γράψουν. Δείτε το καλόκαρδα’’.
Ο γιατρός Ιωάννης Γ. Μελαδάκης έγραψε την ”Καρινιώτισσα-Ένα Ασηγωνιώτικο παραμύθι”, με υλικά την αγάπη και τη φαντασία, δίνοντας σε όλους εμάς, ένα παραμύθι όμορφο και ευχάριστο, μα συνάμα συγκινητικό και δραματικό, ένα παραμύθι δυνατό σε συναισθήματα και διδαχές. Τα 104 χρόνια της ζωής της μητέρας του συγγραφέα μοιάζουν με παραμύθι, όχι από κεινα με τους μάγους και τις πριγκιποπούλες που περιμένουν μαγικά αγγίγματα, τα κάστρα και τους ήρωες με τις υπερφυσικές δυνάμεις.
“Γιατί τούτο το παραμύθι – όπως εξηγεί ο συγγραφέας πραγματεύεται την ίδια τη ζωή, δεν ωραιοποιεί ούτε εξιδανικεύει, μα περιγράφει τη ζωή όπως υπήρξε και όπως την έζησε η ηρωίδα του παραμυθιού και ο περίγυρός της”. Είναι ένα παραμύθι με καλή αρχή, κόντρα στα άλλα, που ξεκινά με ένα γάμο, μα στην συνέχεια υπάρχει πάλη μεταξύ ανθρώπου και μοίρας, πάλη που εξελίσσεται σε μια αδυσώπητη βεντέτα. Γιατί τούτο το παραμύθι – αναφέρει είναι ένα παραμύθι μιας μάνας, της μάνας μου που δεν δίστασε και τα βάλε με δυνάμεις ανίκητες, όπως είναι η μοίρα, ο χρόνος και ο θάνατος”.
Το βιβλίο
Ο δημιουργός του παραμυθιού βάζει τη φαντασία του να μπει σ’ ένα κόσμο μαγικό και μαγική ιστορία να φτιάξει, ιστορία που ενώ δεν είναι αληθινή γίνεται πιστευτή. Τη φαντασία έβαλα και εγώ κι έφτιαξα αυτό το παραμύθι, μόνο που η ιστορία τούτου του παραμυθιού δεν είναι ιστορία μαγική. Γιατί τούτο το παραμύθι είναι γραμμένο με συνθήκες και όρους πραγματικής ζωής και την ίδια την πραγματική ζωή αντικατοπτρίζει με τους αγώνες, τα πάθη και τις δοκιμασίες της.
Γιατί η ηρωίδα του παραμυθιού την αιώνια πάλη του ανθρώπου με το πεπρωμένο του συνεχίζει και με τη στάση της μας λέει: “Δεν δέχομαι μοιρολατρικά το πεπρωμένο μου, μα το πολεμώ κι όπου φθάσω.
Δεν υποκύπτω, παλεύω, έχω χρέος να παλέψω κι αν μπορέσω το γραμμένο της μοίρας να σβήσω, κι αν δεν μπορέσω να το σβήσω να τ’ αλλάξω κι αν και τούτο δεν καταφέρω, να μπορώ να πω, προσπάθησα δεν παραδόθηκα”. Γι’ αυτό και η αξία και η δύναμη τούτου του παραμυθιού δεν κρύβεται στην αφήγησή του, μα στις διδαχές του”.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).