Η Αμαλία τραγουδά για τη Βίκυ Μοσχολιού
Το σκίτσο είναι από τον ζωγράφο Γ. Κολιό

Ένα μεγάλο αφιέρωμα στη Βίκυ Μοσχολιού, μια από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες που πέρασαν από το ελληνικό πεντάγραμμο, θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Περιφέρειας «Οι Γυναίκες συναντούν το Φεστιβάλ Κρήτης».

Η παράσταση με την Αμαλία Ασκορδαλάκη και τίτλο «Μαρκίζα» θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου στο κηποθέατρο Μάνος Χατζιδάκις ενώ θ΄ ακολουθήσουν το Σάββατο 21 στο θέατρο Ερωφίλη στο Ρέθυμνο και στις 23 στον δημοτικό κινηματογράφο Κήπος στα Χανιά.

Η γυναίκα, η ερμηνεύτρια, η εργάτρια, η μάνα Βίκυ Μοσχολιού πρωτοπερπάτησε στα παπούτσια ενός κοριτσιού που κίνησε να τραγουδά και να ονειρεύεται, να ονειρεύεται και να τραγουδά, μαγεμένο απ’ το γραμμόφωνο του πατέρα του, περιπλανώμενο μες στις φιστικιές, τις αμυγδαλιές και τα ρέματα της φτωχικής γειτονιάς του.

Όταν στην ταινία «Λόλα» πρωτοσυστήθηκε στο κοινό πάνω στο παράθυρο του σκηνικού της Τρούμπας τραγουδώντας «Πέτρα την πέτρα περπατώ», το ονειροπόλο κορίτσι, η κορδελιάστρα απ’ το Αιγάλεω, έμελλε να γίνει η Μοσχολιού, η τραγουδίστρια-ογκόλιθος, που με χειμαρρώδη, αρχέχονο τρόπο, βαθιά λαϊκό, μελαγχολικό -μα ποτέ μελό-, κουβάλησε στις ερμηνευτικές πλάτες της με γενναιότητα και γενναιοδωρία, σα μάνα γη, όλους τους κύκλους της ζωής, τραγουδώντας τη μοναξιά («Άνθρωποι μονάχοι», «Αλήτη»), την ξενιτιά, την εργατιά («Τα τρένα που ‘φύγαν»), («Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι»), το παράπονο της μάνας («Μιλώ για τα παιδιά μου»), τον έρωτα («Δεν ξέρω πόσο σ’ αγαπώ», «Ασφαλώς και δεν πρέπει», «Μαρκίζα»), το χωρισμό («Ξημερώματα», «Δειλινά» «Δεν κλαίω που φεύγεις»), τη ζωή («Εξπρές», «Έτσι είν’ η ζωή») και το θάνατο («Κοιμήσου Παλικάρι», «Πέτρα την Πέτρα»).

Με ρεπερτόριο-αναφορά σε όλους σχεδόν τους σημαντικούς Έλληνες συνθέτες, όπως οι Γιάννης Σπανός, Μίκης Θεοδωράκης, Γιώργος Ζαμπέτας, Άκης Πάνου, Απόστολος Καλδάρας, Γιάννης Μαρκόπουλος, Δήμος Μούτσης, Σταμάτης Κραουνάκης, η παράσταση περιλαμβάνει τραγούδια που άφησαν ιστορία στο ελληνικό πεντάγραμμο, τραγουδήθηκαν όσο λίγα και χαράχτηκαν ανεξίτηλα στην καρδιά μας.

«Είναι καιρός» σημειώνει η Αμαλία Ασκορδαλάκη  «πια που η αγάπη μου για τη δωρική, «κιμπάρισα» φωνή της Βίκυς Μοσχολιού και τα τραγούδια της, έχουν μπολιαστεί μέσα μου με ένα τρόπο σχεδόν μαγικό!

Σε βόλτες και εξομολογήσεις, σε «ξημερώματα» και «δειλινά», στην επιπλέον βόλτα στο αυτοκίνητο για να «παίξει το κομμάτι», η Μοσχολιού παρούσα!

Με περηφάνια και συγκίνηση, εγώ και οι αξιόλογοι συνεργάτες μου μουσικοί, παίρνουμε το «Εξπρές», «Χρώματα απ’ τη νιότη» και «Τρένα που ‘φύγαν» και περιπλανιόμαστε μουσικά «Πέρα από τη θάλασσα» και «Κάτω απ’ τη Μαρκίζα», σε δρόμους και μονοπάτια, από τα σημαντικότερα του ελληνικού πενταγράμμου».