Σε ένα κομβικό σημείο του Ρεθύμνου, εκεί όπου το βενετσιάνικο παρελθόν “συνομιλεί” με τους κυματισμούς της θάλασσας, μία νέα “γέφυρα” πολιτισμού έρχεται να ενώσει το χρόνο: το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Ρεθύμνου, η μελέτη του οποίου παρουσιάστηκε χθες στα ανακαινισμένα γραφεία του Τεχνικού Επιμελητηρίου, ανοίγοντας έναν (μορφολογικό και πολιτισμικό) διάλογο με το επιβλητικό κάστρο της Φορτέτζας, που δεσπόζει ως το τελευταίο οχυρό πάνω απ’ το πέλαγος των εποχών, θα αποτελέσει έναν “βατήρα” επάνω στον οποίο το παρόν θα πατά δυναμικά κάνοντας ένα μεγάλο αναπτυξιακό άλμα προς το μέλλον!
Ένας πόλος έλξης, πολιτιστικού και κοινωνικού περιεχομένου θα δημιουργηθεί, με αφετηρία τη δυτική πλευρά της πόλης, συμπαρασύροντας μπροστά όλο τον νομό.
Η αρχιτεκτονική λύση – πρόταση, η μελλοντική διαμόρφωση της περιοχής, αποτυπώθηκε στις οθόνες μέσω φωτορεαλιστικής απεικόνισης, από τους εκπροσώπους των αρχιτεκτονικών γραφείων που συνεργάστηκαν, τους μελετητές Παναγιώτη Γραμματόπουλο και Γιάννη Κίζη.
Το νέο κόσμημα, ύψους 11 μέτρων και δύο ορόφων, θα ανεγερθεί μεταξύ της οδού Ηγουμένου Γαβριήλ και της παραλιακής οδού Κεφαλογιάννηδων, στις μέχρι και σήμερα εγκαταστάσεις του ΚΤΕΛ Χανίων – Ρεθύμνου, σε ένα οικόπεδο εκτάσεως 5.912,14 m².
Ο Δήμαρχος Ρεθύμνης και Πρόεδρος της ΠΕΔ Κρήτης Γιώργης Μαρινάκης έκανε λόγο για μία “γέφυρα πολιτισμού”, ένα “όνειρο πολλών δεκαετιών” που εκπληρώνεται, με τρόπο ασφαλή.
“Μετά την ωρίμανση αυτής της μελέτης είναι υποχρεωτική η ένταξη του έργου στο ΕΣΠΑ για την κατασκευή του Μουσείου. Όλα πάνε σύμφωνα με τους προδιαγεγραμμένους χρόνους.
Οι μελετητές είναι υψηλού επιπέδου: ήδη η δουλειά τους στο Μουσείο Χανίων είναι αποτυπωμένη και απολαμβάνει της εκτίμησης και του θαυμασμού των επισκεπτών και των ειδικών.
Κάτι ανάλογο θα γίνει και στο Ρέθυμνο. Άλλωστε, το οικόπεδο είναι εξαιρετικό, είναι περίοπτο: είναι σε μία θέση που είναι στην ουσία στα σύνορα της παλιάς με τη νέα πόλη. Αποτελεί μία “γέφυρα” πολιτισμού, ενώ δημιουργεί ένα αντίβαρο στην ανάπτυξη του ανατολικού μετώπου στη θέση αυτή” εξήγησε αναλυτικά.
“Όλα τα θέματα ήδη τα έχουμε αντιμετωπίσει, και με το Υπουργείο και με τους μελετητές και με τις υπηρεσίες, με τρόπο ικανοποιητικό” συνέχισε ο κ. Μαρινάκης, σχολιάζοντας με νόημα: “Ό,τι άλλο λέγεται ή ακούγεται δεν ισχύει. Απλώς κάποιοι στενοχωριούνται που στο Ρέθυμνο τα πράγματα προχωρούν όπως δεν θα ήθελαν ίσως”.
Δεν είναι μόνο η επιτροπή παρακολούθησης, είναι το Υπουργείο, η Αρχαιολογία: “όλοι μαζί συνεργαζόμαστε, κι αυτό είναι πολύ ευχάριστο!” τόνισε ο Δήμαρχος Ρεθύμνης.
Ο Παναγιώτης Γραμματόπουλος, ένας από τους μελετητές, εξέφρασε την ελπίδα – πεποίθηση ότι η “ η πρότασή μας θα αποτελέσει έναν πόλο πολιτιστικής και κοινωνικής ανάπτυξης στη δυτική πλευρά – αλλά και ευρύτερα – της πόλης του Ρεθύμνου”.
Περιέγραψε ειδικότερα το σκεπτικό του: “Το Μουσείο να μην αποτελεί στενά έναν πόλο προβολής της αρχαιολογικής πλευράς του Ρεθύμνου, αλλά έναν ευρύ πολιτιστικό πόλο έλξης της πόλης και της ευρύτερης περιοχής: όπου ο περαστικός ή ο επισκέπτης θα θέλει να δει τις περιοδικές ή τις μόνιμες εκθέσεις, είτε τις πολιτιστικές δραστηριότητες που θα γίνονται στις αίθουσες πολλαπλών χρήσεων. Είτε απλώς θα θέλει να πάει να πιει τον καφέ του στο πολύ ωραίο κυλικείο που δημιουργείται”. Με λίγα λόγια, καθένας και καθεμία να νιώθει ότι έρχεται σε έναν χώρο φιλικό που ανταποκρίνεται στις ανάγκες και στις απαιτήσεις μίας σύγχρονης πόλης, όπως αναπτύσσεται και φιλοδοξεί να είναι το Ρέθυμνο, κατέληξε ο κ. Γραμματόπουλος.
Η εξοικείωση με το χώρο
Ο έτερος μελετητής Γιάννης Κίζης, ανακαλώντας στη μνήμη του παρελθοντικές βιωματικές του εμπειρίες, θυμάται το Ρέθυμνο ως το πιο γοητευτικό αστικό κέντρο της Κρήτης.
Η αποστολή που ανέλαβε, για την εκπόνηση της μελέτης, ήταν δύσκολη. Όμως, η πρόκληση λειτούργησε δημιουργικά.
“Έχουμε να κάνουμε με ένα καίριο σημείο της πόλης, που πρέπει να παίξει έναν πολλαπλό ρόλο.
Η πρωταρχική μας ανάγκη ήταν να μην σχεδιαστεί ένα κτήριο ιδρυματικού χαρακτήρα.
(…) Το ζητούμενο ήταν και είναι η εξοικείωση με το χώρο. Αυτό που μας απασχόλησε και κατηύθυνε τη σκέψη μας ήταν να καταφέρουμε μέσα από το σώμα αυτού του κτηρίου να μπορεί να διέλθει εύκολα ο πολίτης· κι αν θέλει να μπορεί να καθίσει”.
Τα αμιγώς τεχνικά χαρακτηριστικά, που παρατίθενται παρακάτω, συνοψίζονται στη σχέση “διαλόγου” που έχει το μείζον (από άποψη όγκου) μνημείο της πόλης, η Φορτέτζα με το Μουσείο, που θα σφραγίσει με την παρουσία του το νότιο άκρο της δυτικής προκυμαίας.
Το κυκλοτερές κομμάτι του κτηρίου, που κάτω θα στεγάζει τη βιβλιοθήκη και πάνω τη διοίκηση, μοιάζει με ντάπιες, με οχυρώσεις, όπως τις παραλλήλισε ο κ. Κίζης.
Γενικότερα, γεννιέται μια μορφή η οποία αναφέρεται σε ένα παρελθόν, ιδρύοντας έναν μορφολογικό διάλογο με το ενετικό φρούριο.
“Η μορφολογία είναι καθοριστική: δεσπόζει στο θαλάσσιο μέτωπο, ιδρύεται ένας διάλογος και των δύο στοιχείων της δυτικής παρυφής της πόλης, Φορτέτζας και προκυμαίας, που θα εγγράφει το έργο στη συλλογική μνήμη, ως ένα ισχυρό τοπόσημο”.
Την Αρχιτεκτονική Σύνθεση του Μουσείου καθόρισε η κεντρική ιδέα της διάκρισης δύο ενοτήτων: των Χώρων Εκθέσεων και των Χώρων Κοινωνικής Συμμετοχής.
Επιδιώχθηκε η σχεδίαση ενός συνόλου, χωρίς γνωρίσματα “ιδρυματικού” χαρακτήρα, αλλά με κριτήρια αστικού σχεδιασμού σε ένα περιβάλλον φιλικό προς το κοινό, σε φυσική συνέχεια με την παραλία, τους γύρω υπαίθριους χώρους και τον αστικό ιστό.
Η σύνδεση του παραθαλάσσιου μετώπου με την παλιά πόλη μέσω του Μουσείου, με απρόσκοπτη διέλευση του κόσμου κάτω από τον όροφό του, καθόρισε και τη μορφοπλασία του έργου.
Βασικό πλεονέκτημα: πριν μπει κανείς στο κτήριο αντιλαμβάνεται την κατανομή των λειτουργικών ενοτήτων και προσανατολίζεται αμέσως προς τον προορισμό του. Το προστέγασμα μπροστά από τις επιμέρους εισόδους υποδέχεται τον επισκέπτη από το παραλιακό μέτωπο ή από την παλιά πόλη, χωρίς διακοπή της συνέχειας του περιβάλλοντος χώρου.
Οι πάγκοι ξεκούρασης στο φουαγιέ “απαντούν” στην λεγόμενη κόπωση της επίσκεψης.
“Όταν σου δοθεί η δυνατότητα να μην σηκωθείς να φύγεις κατευθείαν, να αναπολήσεις αυτά που έχεις δει, με νύξεις επίλεκτων εκθεμάτων μέσα στου φουαγιέ, τότε και θα ψωνίσεις αναμνηστικά και θα αναπτυχθεί μία κοινωνική ώσμωση η οποία μπορεί να δεχθεί και κάποιες περιοδικές εκδηλώσεις” υπογράμμισε ο κ. Κίζης.
ΚΑΤΟΨΗ ΙΣΟΓΕΙΟΥ
Βλέπουμε:
-Εργαστήρια στο ανατολικό μέτωπο, στην πίσω υπηρεσιακή αυλή, με ήπιο ανατολικό φυσικό φωτισμό από μεγάλα υαλοστάσια
Βιβλιοθήκη ευπροσπέλαστη από την Είσοδο του Μουσείου με αναγνωστήριο για το κοινό
-Αναψυκτήριο – cafe ανεξάρτητο από το ωράριο του Μουσείου, επεικτεινόμενο σε ημιυπαίθριο και υπαίθριο χώρο
-Το φουαγιέ του Μουσείο είναι ο κομβικός χώρος υποδοχής
-Αποθήκες Αρχαιοτήτων στη νότια πλευρά του ισογείου, με πρόσβαση οχημάτων. Ευρύς διάδρομος εξυπηρετεί την μετακίνηση των αρχαιοτήτων στα εργαστήρια και ανελκυστήρας φορτίων προς όλες τις στάθμες του Μουσείου
ΚΑΤΟΨΗ ΟΡΟΦΟΥ
Διακρίνονται:
*Εκπαιδευτικά Προγράμματα σε άμεση επαφή με τη Μόνιμη Έκθεση
*Κλιματιστικές Μονάδες της νότιας πτέρυγας
*Φτάνοντας στον όροφο απλώνεται ενιαίος χώρος χωρίς εμπόδια που επιτρέπει την άμεση εποπτεία και τον προσανατολισμό στα εκθέματα της επιλογής του επισκέπτη
*Μεγάλο υαλοστάσιο και εξώστης με θέα στη Φορτέτζα
*Αίθουσα Περιοδικών Εκθέσεων με φωτισμό από skylights σε άμεση επαφή τόσο με τη Μόνιμη Έκθεση, όσο και με το Φουαγιέ της Αίθουσας Πολλαπλών Χρήσεων, με δυνατότητες ενοποίησης των χώρων τους.
*Μόνιμη Έκθεση προσαρμόσιμη σε μουσειολογικές αναθεωρήσεις. Περίβλημα χωρίς ανοίγματα ώστε να επικεντρώνεται η προσοχή στα εκθέματα και να διευκολύνονται οι εκάστοτε μουσειογραφικές εφαρμογές
ΚΑΤΟΨΗ ΥΠΟΓΕΙΟΥ
Προβλέπονται προσπελάσιμες από ράμπα 67 θέσεις στάθμευσης
-10 θέσεις στάθμευσης προσωπικού και υπηρεσιακών οχημάτων
-37 θέσεις στάθμευσης επισκεπτών
-17 θέσεις στάθμευσης ηλεκτροκίνητων οχημάτων
-Στο ύπαιθρο προβλέπονται 33 θέσεις στάθμευσης κοινού και μία (1) θέση στάθμευσης ηλεκτροκίνητου οχήματος ΑμεΑ
Πηγή: goodnet.gr