Η παρουσίαση του βιβλίου του Στέλιου Μανωλιούδη ”Διόνυσος -Αρχέγονοι δρόμοι εκστασης -πνευματικότητας” θα γίνει την Πέμπτη 22 Μαρτίου στις 7.30 το απόγευμα, στην αίθουσα «Ανδρόγεω-Μανόλη Καρέλλη» (2ος όροφος) Δήμου Ηρακλείου.
Ο Μανόλης Σταυρακάκης, ομότιμος καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, και ο Κωστής Μαστρογιαννάκης, φιλόλογος, θα παρουσιάσουν το βιβλίο με συντονίστρια τη δημοσιογράφο Ελένη Βασιλάκη.
Η παρουσίαση θα ξεκινήσει με τα «χελιδονίσματα» των παιδιών από το νηπιαγωγείο «Ροδομηλιά» για να υποδεχθούμε την Άνοιξη (22 Μαρτίου είναι η πρώτη μέρα μετά την ισημερία της 21ης, αφετηρία για τη νέα Άνοιξη της φύσης). Ο Γιώργος Ζαχαριουδάκης θα είναι ο μουσουργός, οι Μυθοκρουσμένοι θα χορέψουν και θα διαβάσουν αποσπάσματα του βιβλίου. Στο τέλος το Δίκτυο Οινοποιών Κρήτης θα οργανώσει γευστικό ταξίδι στους κρητικούς οίνους.
Ο Διόνυσος είναι το αρχαιότερο σύμβολό μας. Διαβάζουμε το όνομα του (Di-wo-nu-so) στις πινακίδες της γραμμικής Β στην Πύλο και τα Χανιά.
Τα διασωσμένα λίθινα κατάλοιπα στην κρητική και ελληνική ενδοχώρα συσχετίζονται με τον θεό Διόνυσο.
Ο «Κάστελας» στις Ασίτες, η Νίση λίγο παρακάτω, η αρχαία Πάλλα με την ιερή μυρτιά και τον «Απόλλωνα» κοντά, ο Άγιος Θωμάς των μυστηρίων και της τρύπας του Άδη, τα Πειρουνιανά και η Αγία Βαρβάρα, οι Βάκιοτες (Βάκχοι) και ο Βόλακας στον Σοκαρά, ο Πανας-ός με τα πανάρχαια ίχνη, τα Αποκριγιώματα στη Γέργερη, η Πλουτή και οι δρόμοι του Διονύσου στον Πρινιά αποτελούν το χώρο που πλάσθηκε ο θεός των γεωργών της Κρήτης.
Το Βαθύπετρο Αρχανών και το Καταλαγάρι σηματοδοτούν μια διαδρομή τριάντα αιώνων. Τα συμπόσια στο μινωικό ανάκτορο του Γαλατά βρίσκουν συνέχεια στο Αλάγνι, λες και η ενέργεια των ανθρώπων είναι διαχρονική και αμετάβλητη.
Η Ίδη των θεών και των ανθρώπων δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή την περιδιάβαση. Στην Κάλυβο, στα Λιβάδια, στη Κράνα και τα Ζωνιανά θεόρατα κλήματα, αρχαία κτιστά πατητήρια και διασωσμένες παραδόσεις, ανακαλούν μνήμες από τον θεό της έκστασης στο μυθικό Ψηλορείτη.
Νότια του Βρύσινα, δίπλα στο Ρέθεμνος των γραμμάτων, στη Μύρθιο, το Σελί, τα Γουλεδιανά (Ονιθέ), το Αμπελάκι και το Μαλάκι πανέμορφα πατητήρια και γιορτές (Άη Γιώργη μεθυστή) μάς ταξιδεύουν στην εποχή των Ληναίων, των Πιθοιγίων και των χοών.
Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, στο Ακρωτήρι και την αρχαία Θήρα, στη Νάξο και τους Δελφούς παραστάσεις, τοπωνύμια, ευρήματα αρχαιολογικά μπλέκονται με τις ρίζες της διονυσιακής λατρείας.
Στο θέατρο Διονύσου στην Αττική αποτυπώνεται ο χώρος και το πλαίσιο γέννησης της τραγωδίας, που ξανάβγαλε στο φως ο Νίτσε πριν δύο αιώνες.
Στην Ελευσίνα των μυστηρίων αρχαία κατάλοιπα μάς δίνουν μερική εικόνα των Ελευσίνιων μυστηρίων. Στη βίλλα των μυστηρίων στην Πομπηία και στην Πάφο της Κύπρου με την «οικία του αιώνος» κάποια μυστικά ιεροπραξιών φανερώνονται στις τοιχογραφίες.