Η ζωή από τα 12 της είναι ένας διαρκής αγώνας με μικρές και μεγάλες νίκες. Ήταν όμως πάντα προσανατολισμένη στον καλλιτεχνικό χώρο με την πλήρη στήριξη της οικογένειάς της. Ακόμα και τα οικονομικά προβλήματα την έφεραν πιο κοντα σ’ αυτό που αγαπούσε καθώς άρχισε να εργάζεται από τα πρώτα εφηβικά της χρόνια και επαγγελματικά από τα 14 της στο μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Η απώλεια του πατέρα της της στοίχισε μια υποτροφία για το Παρισι, όμως η Μελίνα Μποτέλλη δεν το έβαλε κάτω και στην πορεία της συνεργάστηκε με την αφρόκρεμα των δημιουργών και των καλλιτεχνών του θεάτρου, του σινεμά και της τηλεόρασης.
«Δεν μπορώ-λέει η ίδια μιλώντας στην «Π» για το ποιους θεωρεί σταθμούς στην πορεία της – να ξεχωρίσω κανέναν. Όποιος διαβάσει το βιογραφικό μου, θα το καταλάβει. Έναν μόνο θέλω να αναφέρω γιατί έφυγε πριν από λίγες μέρες και του χρωστώ τα περισσότερα.Τον μεγάλο ηθοποιό και σκηνοθέτη Κώστα Καζάκο».
Η γνωστή και αγαπημένη ηθοποιός που εντυπωσιάζει με την ευγένεια και τον λόγο της θα βρεθεί στο Ηράκλειο το Σάββατο 8 Οκτωβρίου, για να παρουσιάσει στο ΠΣΚΗ τον θεατρικό μονόλογο με τίτλο «Δύο γυμνά άσπρα χέρια» που συνέθεσε και σκηνοθέτησε η ίδια το 2018, γιορτάζοντας τα 40 χρόνια της στο θέατρο.
«Θα δείτε -τονίζει -ανθρώπους και τόπους. Θα ακούσετε φωνές. Κυρίως θα δείτε με τα μάτια της ψυχής σας. Δεν θέλω να πω περισσότερα, γιατί μου αρέσει να εκπλήσσω».
Πρώτη φορά το έργο είδε τα φώτα της σκηνής στην τιμητική βραδιά που διοργάνωσε ο Δήμος Δράμας και η Ένωση Κυριών Δράμας, τιμώντας την προσωπική επέτειο της δημιουργού.
Κι αυτό δεν είναι τυχαίο αφού η Μελίνα Μποτέλλη το 1999 στην Δράμα όπου είχε πάει για μια θεατρική παράσταση συναντά τον άνθρωπο της ζωής της, τον πρώην βουλευτή και δήμαρχο Δράμας Μαργαρίτη Τζίμα. Μετακομίζει στην όμορφη πολη της Μακεδονίας αφήνοντας πίσω της την Αθήνα.
«Έχασα ίσως κάποιες επαγγελματικές ευκαιρίες. Δημιούργησα όμως εκεί άλλες καλύτερες. Η αληθινή ζωή είναι στην περιφέρεια. Είμαι υπερήφανη για την επιλογή μου» αναφερει χαρακτηριστικά.
Η ίδια μιλά ακόμα για την πολιτική, τον χρόνο που περνά, τη συμβουλή ζωής και την Κρήτη.
«Στην παράσταση θα δείτε ανθρώπους και τόπους κυρίως θα δείτε με τα μάτια της ψυχής σας»
-Τι θα δούμε στην παράσταση στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου;
Θα δείτε ανθρώπους και τόπους.Θα ακούσετε φωνές. Κυρίως θα δείτε με τα μάτια της ψυχής σας. Δεν θέλω να πω περισσότερα, γιατί μου αρέσει να εκπλήσσω. Αν και υπάρχουν θεατές της παράστασης, που την είδαν ως τώρα τρεις και τέσσερεις φορές και μου λένε πως κάθε φορά είναι πιο δυνατή από την προηγούμενη.
-Γιατί ονομάσατε την παράσταση «Δυο γυμνά άσπρα χέρια»;
ΔΥΟ ΓΥΜΝΑ ΑΣΠΡΑ ΧΕΡΙΑ ενός παιδιού, ενός εφήβου, ενός νεαρού άντρα. ΔΥΟ ΓΥΜΝΑ ΑΣΠΡΑ ΧΕΡΙΑ θα σας αγκαλιάσουν. ΔΥΟ ΓΥΜΝΑ ΑΣΠΡΑ ΧΕΡΙΑ θα σας αγγίξουν. Θα σας χαϊδέψουν, θα σας πετάξουν ψηλά στον ουρανό.
-Πως συνδιάζεται στην παράσταση η τέχνη της μουσικής και η μητρότητα;
Όλους τους μεγάλους μουσικούς, άντρες και γυναίκες, τους γέννησε μια μάνα. Τους γέννησε, τους μεγάλωσε, τους καμάρωσε, τους λάτρεψε.
«Για τα ναι δεν έχω μετανιώσει, έχω όμως μετανιώσει για ένα όχι»
-Υπάρχουν δικά σας αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Όχι. Κανένα. Η ιστορία μου είναι φανταστική.
-Κοντά 45 χρόνια στο θεατρικό σανίδι, την τηλεόραση και στο σινεμά. Έχετε συνεργαστεί με την αφρόκρεμα του θεάτρου της ελληνικής μουσικής και της τηλεόρασης. Ποιοί είναι οι σταθμοί σ΄αυτήν την πορεία;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανέναν. Όποιος διαβάσει το βιογραφικό μου, θα το καταλάβει. Εναν μόνο θέλω να αναφέρω γιατί έφυγε πριν από λίγες μέρες και του χρωστω τα περισσότερα.Τον μεγάλο ηθοποιό και σκηνοθέτη Κώστα Καζάκο.
-Σας ήρθαν, εύκολα τα πράγματα επαγγελματικά;
Καθόλου εύκολα. Η ζωή μου από τα 12 μου χρόνια είναι ένας διαρκής αγώνας. Ισως γι’ αυτό και να είναι τόσο ενδιαφέρουσα. Για τις μικρές και μεγάλες αγωνίες. Για τις μικρές και μεγάλες νίκες.
-Υπάρχουν πράγματα για τα οποία έχετε μετανιώσει,για “ναι“ και “όχι“ που είπατε;
Για τα ναι δεν έχω μετανιώσει. Εχω όμως μετανιώσει για ένα όχι, που είπα στον Κώστα Καζάκο στο έργο «Ήταν όλοι τους παιδιά μου». Δεν διαχειρίστηκα σωστά το χρόνο.
«Όσοι μεγαλώνουμε είμαστε πολύ τυχεροί. Ζούμε…»
-Είστε μια πολυπράγμων καλλιτέχνιδα, με θεατρικές, μουσικές και σπουδές χορού. Μέσα από ποια μορφή τέχνης εκφράζεστε καλύτερα;
-Μέσα από το αγκάλιασμά τους. Αυτό θα δείτε στις 8 Οκτωβρίου, στην αίθουσα συναυλιών του ΠΣΚΗ.
-Ποιο είναι το δικό σας σχόλιο για το ελληνικό #metoo;
Όλοι, αγόρια και κορίτσια, άντρες και γυναίκες, πρέπει να προσέχουν, χωρίς να γίνονται αντικοινωνικοί.
-Το 1999 στη Δράμα όπου είχατε πάει για μια θεατρική παράσταση συναντήσατε τον άνθρωπο της ζωής της, τον πρώην βουλευτή και δήμαρχο Δράμας Μαργαρίτη Τζίμα. Γίνατε αυτό που λέμε μια «μεταναστρια για τον έρωτα». Πώς ήταν η εμπειρία της αποκέντρωσης σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο στην πράξη;
– Η ζωή στην περιφέρεια είναι κλάσεις ανώτερη της ζωής στην πρωτεύουσα. Ο λόγος είναι η ταχύτητα διεκπεραίωσης των υποθέσεων, ο πολύ περισσότερος προσωπικός και οικογενειακός χρόνος και κυρίως η εγγύτητα με την αποθέωση της φύσης, που λατρεύω. Έχασα ίσως κάποιες επαγγελματικές ευκαιρίες. Δημιούργησα όμως εκεί άλλες, καλύτερες.
Η αληθινή ζωή είναι στην περιφέρεια. Είμαι υπερήφανη για την επιλογή μου.
-Με την πολιτική ασχολείστε;
-Ενημερώνομαι διαρκώς.
-Σας φοβίζει ο χρόνος που περνά;
– Το μόνο που με φοβίζει είναι η πιθανή απώλεια της υγείας των αγαπημένων μου ανθρώπων και του εαυτού μου. Όσοι μεγαλώνουμε είμαστε πολύ τυχεροί. Ζούμε…
-Η καλύτερη συμβουλή που σας έχει δώσει η ίδια ζωή ποια είναι;
-Ζήσε για τη ζωή, τη γνώση, την αγάπη, την προσφορά.
«Γνωρίζω την Κρήτη και την αγαπώ ιδιαίτερα για τη δύναμη που εκπέμπει»
Πέρα από την επίσκεψη σας στο νησί για παραστάσεις, γνωρίζετε την Κρήτη;
Και βέβαια γνωρίζω την Κρήτη και την αγαπώ ιδιαίτερα για τη δύναμη, που εκπέμπει. Καθε τόπος της ξεχωριστός και μοναδικός. Οπως είναι άλλωστε και ολόκληρη η πατρίδα μας. Ενας μικρός τόπος η Ελλάδα. Κι όμως έχει τις ομορφιές όλου του κόσμου.
Σ’ αγαπώ Κρήτη. Σ’ αγαπώ Ελλάδα. Σ’ αγαπώ πατρίδα.