Το δεύτερο βραβείο στο 8ο Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό 2019 της Αμφικτυονίας Ελληνισμού με θέμα «Ο κόσμος μας στη θεωρία του χρόνου (παρελθόν, παρόν, μέλλον)» απέσπασε το ποίημα με τίτλο «Τετρακτύς» του μαθηματικού Γιώργου Αγγελάκη.
Ο ίδιος παρέλαβε με μεγάλη χαρά τη διάκριση μαζί με ένα ανθολόγιο των συμμετοχών που ξεχώρισαν.
Το ποίημα είχε δημοσιευτεί στην «Π».
«Τετρακτύς»
Εν αρχή είν’ ο Χώρος των Αριθμών
και του Χρόνου.
Αρχή και Τέλος ομόμορφα
Το Μηδέν και το Όλον ισόμορφα.
Η Μονάδα Θεός,
που το Χρόνο γεννά
Προβάλει σαν Φοίνικας που κελαηδά.
και ο Χρόνος ο Άναρχος ξαναρχίζει μετρά.
Ο πολυδιάστατος χώρος που διαστέλλεται “εν χορδαίς και οργάνω”.
Χορδές του μικρόκοσμου, αρμονικές
ταλαντώσεις,
διαχέονται στον μακρόκοσμο,
π’ αποταυρίζεται και ξετυλίγεται
Η Μουσική των Σφαιρών κατακλύζει
το σύμπαν εν τη γενέσει του.
Διπλή δίεση,
καπρίτσιο ίσως του Μεγάλου
Μουσουργού, ίσως και όχι.
Δύο ημιτόνια οξύτερος ο φθόγγος.
Ραγίζει ο καθρέφτης της ασάλευτης
Θάλασσας.
Τέλος στην γαλήνη της Απεραντοσύνης.
Ο Νηρέας, ο άλιος γέροντας,
απ’ του Πόντου τα τρίσβαθα αναδύεται.
Η σφαίρα σφύζει ζωής.
Τρίχρωμα κουάρκ,
λαμπερές συγκρούσεις τροχιών.
Ρωγμή κάπου στην Πάφο,
στην Πέτρα του Ρωμιού,
κοντά στα παράλια,
κ’ η κόρη της Μέρας γεννά Πάνδημο Θεά και Ουράνια,
“Κυθέρεια Θεά,
του έρωτα τροφό”,
σύζυγο της Φωτιάς
του Πολέμου ερωμένη.
Εξευτελισμένοι!
Την έχετε το Λούβρο
να κοσμεί, σκλαβωμένη.
Στις τέσσερις άκρες του κόσμου
πλεούμενα σκίζουν τις θάλασσες.
Ένα χρυσόμαλλο δέρας πάντα υπάρχει.
Το δύσκολο είναι νά ‘βρεις
τους Αργοναύτες,
μα ‘σύ και πάνω στην σφαίρα βρίσκεις
τις άκρες,
κι έτσι βολεύεσαι με Κούληδες
κι’ Αφρικάνους.
Εσύ δεν θες η ιστορία
να γράψει για σένα.
Εσύ το χρυσόμαλλο δέρας
το θέλεις δικό σου.
Μάθε λοιπόν: Δεν θα πετύχεις
τη γύμνια του είναι σου,
να κρύψεις και πάλι.
Κανένα χρυσόμαλλο
δέρας δεν μπορεί
την παγωμένη σου
καρδιά να ζεστάνει.