Τις τελευταίες δεκαετίες έχει φιλοτεχνήσει εικόνες και τοιχογραφίες για πολλούς ναούς της Κρήτης, ενώ στο πλευρό του μαθητεύουν νεότερες γενιές αγιογράφων.
«Διά χειρός Γεωργίου Χειρακάκη» είναι ο τίτλος της έκθεσης κρητικής αγιογραφίας που παρουσιάζεται στη Μυτιλήνη!
Την έκθεση διοργανώνει το Μουσείο-Βιβλιοθήκη Στρατή Ελευθεριάδη-Teriade, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Η έκθεση εγκαινιάζεται αύριο, Σάββατο 5 Οκτωβρίου, στις 7.30 το απόγευμα στην αίθουσα εκδηλώσεων του μουσείου, στη Βαρειά Μυτιλήνης.
Θα λειτουργεί ως τις 30 Οκτωβρίου.
Οι διοργανωτές αναφέρουν: «Με την έκθεση αυτή παρουσιάζουμε και αποτίνουμε φόρο τιμής στην «Κρητική Σχολή» της αγιογραφίας και τη μεγάλη διαχρονική της παρουσία, επιλέγοντας να δείξουμε δείγματα της εργασίας ενός σύγχρονου καλλιτέχνη που πατάει γερά στην «κλασική» παράδοση, με άριστη γνώση των τεχνικών, της θεματογραφίας και του ύφους της».
Ο Γιώργος Χειρακάκης ζει και εργάζεται αδιάλειπτα για πάνω από πενήντα χρόνια στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Εικόνες του κοσμούν μητροπολιτικούς ναούς, ενοριακές εκκλησίες και εξωκκλήσια.
Έχει επίσης αγιογραφήσει με τοιχογραφίες πολλές εκκλησίες.
Τέλος, έργα του ανήκουν σε διάφορες συλλογές.
Η έκθεση αυτή, όπως και οι προηγούμενες δράσεις του Μουσείου, εντάσσεται στο πλαίσιο του ανοίγματός του προς το κοινό της Λέσβου, με στόχο την αναβάθμισή του ως φορέα ανάπτυξης, εκπαίδευσης και πολιτισμού, σύμφωνα με την επιθυμία του δωρητή, καθώς και την ανάπτυξη της δημιουργικής συνεργασίας του Μουσείου με άλλους πολιτιστικούς φορείς.
Η πρώτη Παναγία όταν ήταν 12 ετών
«Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να ζωγραφίζει, δεν είχα άλλο χόμπι εκτός από το ψάρεμα και τη ζωγραφική», αναφέρει στην «Π» και σε ερώτηση για το πώς μπήκε η αγιογραφία στη ζωή του, απαντά: «Είχα επαφές με την Εκκλησία, τη θρησκεία, κατάγομαι από οικογένεια θρησκευόμενων ανθρώπων που είχαν τη διάθεση να προσφέρουν στις εκκλησίες».
Σε ηλικία 12 ετών φιλοτέχνησε την πρώτη του εικόνα της Παναγίας, «για εκείνη καμαρώνω ακόμα», ομολογεί με περηφάνεια.
Το ταλέντο του διέκρινε από νωρίς η αδελφή του παππού του, η οποία ζωγράφιζε, ενώ συγγενής του ήταν και ο γνωστός αγιογράφος Νικολαϊδης, που έχει κοσμήσει πολλούς ναούς της Κρήτης.
«Στην αγιογραφία με έσπρωχνε ο θαυμασμός μου για τις εικόνες στο εικονοστάσιο του σπιτιού που μεγάλωνα, στις εκκλησίες.
Σε πιο ώριμη ηλικία πήγαινα στα μουσεία, στις πινακοθήκες, σε εκθέσεις και έτσι διαμορφώνω μια αισθητική καλλιέργεια πιο εμπεριστατωμένη», περιγράφει.
Στις δεκαετίες προσφοράς του, έργα του βρίσκονται, μεταξύ άλλων, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, στην Παναγίτσα του Μασταμπά, στην Παναγία Καμαριανή στη Ν. Αλικαρνασσό, στο μοναστήρι του Βώσακου, στον Μητροπολιτικό Ναό στο Αρκαλοχώρι, στην Παντάνασσα, στην Παναγία της Νεάπολης.
Το τελευταίο διάστημα ετοιμάζει ένα μεγάλο έργο στο Ησυχαστήριο Εισοδίων Θεοτόκου στη Ροδιά.
Με χιούμορ αναφέρει πως όλη αυτή η δουλειά τού έχει αποφέρει εξάντληση, κούραση, γιατί οι απαιτήσεις είναι πολλές και προϋποθέτει μια τεράστια σωματική κόπωση, να ανεβαίνει και να κατεβαίνει σε τρούλους, να στήνει σκαλωσιές και να εργάζεται με κόγχες και καμάρες ναών.
Δεν είναι, όπως λέει, σε θέση να ξεχωρίσει κάποιο έργο του αλλά θεωρεί πως η τελευταία του δουλειά στη Ροδιά, που ολοκληρώνεται αυτό το διάστημα, μετά από πολύ καιρό, αποτυπώνει την ωριμότητα και την εμπειρία που έχει αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια.
Ο κ. Χειρακάκης διδάσκει νέες γενιές αγιογράφων, ενώ εδώ και σχεδόν 20 χρόνια λειτουργεί η σχολή στον Άγιο Τίτο. «Έχουν περάσει πάρα πολλοί ενδιαφερόμενοι, όμως ελάχιστοι πλησίαζαν με σοβαρότητα και με κατεύθυνση επαγγελματική την αγιογραφία. Οι περισσότεροι ήθελαν μια γνωριμία με αυτό το είδος ζωγραφικής, πιο πολύ από θρησκευτικής πλευράς παρά από εικαστικής άποψης. Έχουν προκύψει αρκετά παιδιά, ειδικά όταν έρχονταν νέοι, το έβαζαν σα στόχο και έχουν προχωρήσει και ευελπιστώ να συνεχίσουν» αναφέρει.
Σε ερώτηση πότε μία εικόνα θεωρείται «πετυχημένη», απαντά πως «η εικόνα, αρχικά έχει τη θεολογική της υπόσταση, πρώτα είναι θεολογία και ακολουθεί το εικαστικό κομμάτι. Υπάρχουν εικόνες που στο εικαστικό μπορεί να υστερούν, όμως το λατρευτικό μέρος παίζει πολύ μεγάλο ρόλο.
Κανείς χριστιανός δεν κοιτάζει αν είναι πολύ καλοφτιαγμένη μια εικόνα, αρκεί να αναγνωρίζει το θέμα και τις μορφές και αυτό είναι εύκολο με τον τρόπο που μπορεί να γίνει μια αγιογραφία. Μπορεί να μην είναι καλαίσθητη αλλά είναι αγιογραφία, δεν είναι ο κύριος και πρωταρχικός στόχος το καλλιτεχνικό, αισθητικό μέρος της εικόνας, προέχει το θεολογικό. Εξάλλου, όπως λένε, είναι το “ευαγγέλιο των αγράμματων”».