Εκατοντάδες εκδηλώσεις σε δρόμους και πλατείες του Ηρακλείου, προσέλκυσαν χιλιάδες θεατές και μετέτρεψαν για πέντε ημέρες (20-24 Σεπτεμβρίου) ολόκληρη την πόλη του Ηρακλείου.σε μια μεγάλη γιορτή της Τέχνης και του Πολιτισμού,στο πλάισιο του 4ου Φεστιβάλ «Τέχνη Καθ’ οδόν»,που έριξε χθες αυλαία.
Η τελευταία εκδηλωση ήταν με τον Χρήστο Θηβαίο και τους String Demons που «ταξίδευσαν» το κοινό της κατάμεστης Πλατείας Ελευθερίας σε γνωστά και αγαπημένα ελληνικά τραγούδια.
Η συναυλία του καταξιωμένου Έλληνα καλλιτέχνη και του ταλαντούχου διδύμου (Κωνσταντίνος και Λυδία Μπουντούνη) αποτέλεσε το ιδανικό κλείσιμο της φετινής, απολύτως επιτυχημένης διοργάνωσης. Μάλιστα, η βραδιά ολοκληρώθηκε με τους ίδιους αλλά και τους θεατές να τραγουδούν μαζί τον «Παλιό Στρατιώτη» του πρόσφατα χαμένου Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, σε μια ιδιαίτερη συγκινητική στιγμή, από τις πολλές που είχε το φετινό Φεστιβάλ.
Νωρίτερα, ο Δήμαρχος Ηρακλείου Βασίλης Λαμπρινός ανέβασε στην σκηνή του εθελοντές του Δήμου και ζήτησε από τον κόσμο να τους χειροκροτήσει θερμά: «Χωρίς αυτούς, χωρίς την ανιδιοτελή προσφορά τους, τον μόχθο και την αποτελεσματικότητά τους, το «Τέχνη Καθ’ οδόν» απλώς δεν θα υπήρχε» ανέφερε ο Δήμαρχος, ο οποίος αφού ευχαρίστησε και όλους όσους συνεισέφεραν στην διοργάνωση, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Όταν μιλώ όμως για την επιτυχία του, σκέφτομαι κυρίως κάτι άλλο: την σπάνια ικανότητα του “Τέχνη Καθ’ οδόν” να δημιουργεί έστω και λίγες μέρες ένα περιβάλλον στο οποίο συνυπάρχουν αρμονικά το παιδί από το Αφγανιστάν που τραγουδά σκοπούς της πατρίδας του και η ηλικιωμένη κυρία απ’ την Αγία Τριάδα, που σιγοψιθυρίζει συγκινημένη παλιά ρεμπέτικα.
Ο νεαρός που παίζει ροκ με την ηλεκτρική κιθάρα του στο Πάρκο Θεοτοκόπουλου και η κοπέλα που παίζει κλασσικό βιολί στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου. Το τανγκό και ο μαλεβιζώτης. Ένας κορυφαίος καλλιτέχνης, ο Χρήστος Θηβαίος και οι ανερχόμενοι String Demons, που θα απολαύσουμε σε λίγο.
Αυτό είναι το “Τέχνη Καθ’ οδόν” και ανάλογό του δεν ξέρω να υπάρχει στη χώρα: ένα καλειδοσκόπιο της πραγματικής ζωής, με την πολυχρωμία και τις έντονες αντιθέσεις της, χωρίς τεχνητούς διαχωρισμούς και χωρίς επίπλαστες αποστάσεις.
Τους χωρά όλους και τους αγκαλιάζει όλους. Όλοι είναι διαφορετικοί, μέσα από τη μοναδικότητα του ταλέντου τους κι όλοι ίσοι στην αναμέτρησή τους με το κοινό!“