Με οδύνη και μεγάλο πόνο αποχαιρέτισαν την ποιήτρια Τζένη Μαστοράκη. Η σπουδαία Ελληνίδα ποιήτρια και μεταφράστρια που έχει τιμηθεί με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων έφυγε στα 75 της χρόνια. Αποτέλεσε μία από τις σημαντικότερες ποιητικές φωνές του νεοελληνικού λογοτεχνικού κανόνα. Ανήκε στη λεγόμενη γενιά του ’70, η οποία έθεσε νέες βάσεις, προσανατολισμούς αλλά και ταυτότητα στην ποίηση του 20ού αιώνα.
“Από δω και μπρος όλα θα είναι αλλιώς. Χωρίς την Τζένη. Και η λύπη η βαθιά θα γίνει καθημερινή, ώσπου να έρθει η καλή στιγμή να την ακολουθήσω για εκεί που θα τη βρίσκω όσο κι αν χάνεται, όσο κι αν κρύβεται. Μονάκριβή μου Τζένη.” έγραψε η Μάρω Δούκα.
Με οδύνη την αποχαιρέτισε και η Νίκη Τρουλινού. “2002, Είκοσι δύο χρόνια πριν…Μόνο τα βιβλία της ήξερα… και, σαν να της είχα αφιερώσει σιωπηλά το Μαράλ Όπως Μαρία… το αγαπημένο μου βιβλίο… ο στίχος της προμετωπίδα στο βιβλίο μου… το έμαθε – το είπε ο Χριστόφορος Λιοντάκης ο κοινός μας φίλος. Κι ένα Σάββατο πρωί στη λαϊκή της Καλλιδρομίου ανταλλάξαμε χαμόγελα – πάντα ο Χριστόφορος δίπλα. Την υποδέχεται τώρα στον αγέραστο, αειθαλή κόσμο της Ποίησης. Δεν χρειάζεται θρήνος – δεν φεύγουν αυτές οι ποιητικές φωνές.” ανέφερε.
Η Ρέα Γαλανάκη έγραψε:Χαίρε για πάντα, Τζένη μου. Κρατώ το σπουδαίο έργο σου, την ωραία σου μορφή, τον κρυστάλλινο χαρακτήρα σου. Στη φωτό Τζένη Μαστοράκη, Γιάννης Κοντός, Αλέξης Ζήρας, Ρέα Γαλανάκη, Μιχάλης Γκανάς. Ο Γιάννης Δουβίτσας διοργάνωσε αυτή τη συνάντηση στη συνοικία που έμενε, νομίζω. Μεταπολίτευση, πρώτα χρόνια. Τότε κυρίως συνδεθήκαμε η Τζένη κι εγώ. Η σημαντική διδακτορική διατριβή της Κάρρεν βαν Ντάικ στην Αγγλία λίγο αργότερα στηρίχτηκε σε τρία ποιητικά έργα : της Μ. Λαινά, της Τζ. Μαστοράκη, κι εμένα. Τα μετέφρασε επίσης.”