Μια συλλογή με Χριστουγεννιάτικα διηγήματα που μυρίζουν παράδοση, ελληνικότητα και επιστροφή στις ρίζες κυκλοφόρησε ο γνωστός “Ταχυδρόμος του Κάστρου” Δημήτρης Ν. Θεοδοσάκης.
Με τίτλο “Σπερνό των Χριστουγέννων” το βιβλίο περιέχει πολλά όμορφα διηγήματα, εμπνευσμένα από τον τόπο καταγωγής του “Ταχυδρόμου”, τον Χόνδρο Βιάννου και όχι μόνο.
Η ομορφιά των αγίων ημερών – σημειώνει ο συγγραφέας – συμπροπατούσε με τη χαρά της αγάπης, της εγκράτειας, της έσμιξης με τους δικούς, την ξάργητα από τις σκληρές γεωργικές δουλειές, τα πλούσια τραπέζια και τα καινούργια ρούχα, και όλα αυτά μαζί στάλασσαν στις ψυχές μας την γλυκάδα της ευτυχίας.
Τώρα που ζω στην πολιτεία, κάθε που σιμώνουν οι γιορτές των Χριστουγέννων, η φαντασία με γυρνά σε εκείνα τα αλησμόνητα παιδικά μου χρόνια, σε εκείνες τις γιορτές που έζησα στο μικρό μου χωριό. Φέρνω στο νου τους χωριανούς μου, εκείνους τους στερνούς μας ακρίτες, που φύλαξαν την ελληνικότητα, που πλάθανε του Γένους το προζύμι και κράτησαν ορθή την ψυχή του τόπου.
Τα χρόνια πέρασαν άλλοι έφυγαν για τις πολιτείες, άλλοι κατέβηκαν στο γιαλό και άνοιξαν μαγαζιά και ασχολήθηκαν με πρώιμες καλλιέργειες και ενοικιαζόμενα δωμάτια και το χωριό άρχισε να ερημώνει».
Όπως τονίζει ο Δημήτρης Ν. Θεοδοσάκης νοιώθει μεγάλη χαρά που αξιώθηκε να δημοσιεύσει την συλλογή αυτή που αναφέρεται στις μεγάλες “σκόλες “ των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
“Ζωντανεύω – λέει – το ήθος των ανθρώπων, που έζησαν στα ταπεινά άγια χωριά μας, οι οποίοι υπήρξαν πολύτιμοι θεματοφύλακες του λαϊκού μας πολιτισμού. Ήταν εκείνοι που παραμέριζαν για να διαβούν οι καλοντυμένοι αστοί, γιατί τους θεωρούσαν άρχοντες ενώ, αυτοί οι άνθρωποι του μόχθου ήταν οι πραγματικοί άρχοντες, αλλά δεν το γνώριζαν. Τους στόλιζε το αλάθητο μεγαλείο της απλότητας και εκινούντο στις παρυφές μιας αθωότητας. Τέλος, στο βιβλίο μου κάνω το χρέος μου για τους τελευταίους ακρίτες που γνώρισα και αγάπησα, εκείνους που υπερασπίστηκαν τα όνειρα στην γη των πατέρων’.
Το 2009 ο “Ταχυδρόμος του Κάστρου” είχε γράψει και πάλι ένα τόμο με γιορτινά διηγήματα.
«Αυτά τα γιορτινά διηγήματα του χωριού, αναφέρει είναι γραμμένα σε μια κρητικοπαπαδιαμαντική γραφή, μεταφέροντας τον αναγνώστη στις μνήμες, στις ρίζες και στις παραδόσεις μας. Μετά από δέκα χρόνια το 2019 έγραψα μια ποιητική συλλογή με τίτλο “Μέρες Χριστουγέννων” και τραγούδησα την ομορφιά των παλαιών γιορτών στο χωριό.
Όσο ο άνθρωπος ξεμακραίνει από τη φύση και τη μάχαιτε και γονατίζει στη δύναμη του τεχνολογικού πολιτισμού και στην αχορταγιά για τον παράνομο πλουτισμό, θα οδηγείται σε τραγικά αδιέξοδα. Ο σημερινός άνθρωπος θα μένει μόνος φορώντας κατάσαρκα της θλίψης το επανωφόρι, γιατί παραμερίζει το πολιτισμό της ψυχής. Θα βρίσκεται σε σύγχυση και δεν θα γνωρίζει ποια στράτα να διαβεί για να τον βγάλει στο ξέφωτο. Μέγα ζητούμενο στις μέρες μας είναι η γλυκύτατη παραμυθία. Όπου οι γενιές μείνουν απαραμύθητες και απαρηγόρητες, τα κακοτράχαλα και αδιέξοδα μονοπάτια θα διαβούν.
Αυτές οι σκέψεις με οδηγήσαν να γράψω ένα ακόμη γιορτινό βιβλίο τιμώντας εκείνους τους παλιούς ανθρώπους του χωριού που πορευθήκαν με τα λίγα που ένιωθαν πως ελάχιστα τους έλειπαν. Ήταν φτωχότατοι, αλλά λεύτεροι και τους χαμογελούσε η ευτυχία».