Τις τελευταίες ημέρες το όνομά του συζητείται ευρέως. Είναι ο άνθρωπος που έδωσε ζωή σε έναν άψυχο τοίχο και τον μεταμόρφωσε σε έργο τέχνης, αποτυπώνοντας με συγκινητικό ρεαλισμό μία εμβληματική μορφή των Ανωγείων, της Κρήτης, ολόκληρης της Ελλάδας. Μιλάμε φυσικά για τον 32χρονο Αλέξανδρο Ραπτάκη, τον δημιουργό της προσωπογραφίας του Νίκου Ξυλούρη στο ιστορικό κεφαλοχώρι.
Ένα τεράστιο γκράφιτι που έχει αποσπάσει κολακευτικά σχόλια και ήδη έχει γίνει σημείο αναφοράς για ντόπιους και ξένους επισκέπτες. Οι ίδιοι οι Ανωγειανοί αγκάλιασαν με αγάπη και ευγνωμοσύνη τον καλλιτέχνη, πολλοί έκλαψαν από συγκίνηση και άλλοι πάλι εξεπλάγησαν καθώς συνειδητοποίησαν ότι μέσω της… παρεξηγημένης τέχνης του γκράφιτι (την οποία κάποιοι θεωρούν έως δυσνόητη) υπάρχει εξίσου η δυνατότητα έκφρασης της παράδοσης, της κουλτούρας και της ιστορίας ενός τόπου.
Το συγκινητικό “ευχαριστώ” της Ουρανίας Ξυλούρη
«Με αγκάλιασαν όλοι οι Ανωγειανοί. Είδα ανθρώπους βουρκωμένους». Όπως ανέφερε, αισθάνθηκε ιδιαίτερη τιμή που επικοινώνησε μαζί του η ίδια η Ουρανία Ξυλούρη, η οποία τον ευχαρίστησε από τα βάθη της καρδιάς της και ευχήθηκε να ανταμώσουν και από κοντά. «Είναι πολλά τα συγχαρητήρια μηνύματα που δέχομαι, ενώ ήδη έχω και πολλές προσκλήσεις από πολιτιστικούς συλλόγους που θέλουν να συνεργαστούμε».
Ο τοίχος που πλέον φιλοξενεί την προσωπογραφία του θρυλικού Νίκου Ξυλούρη είναι τεράστιος. Ο Αλέξανδρος Ραπτάκης χρειάστηκε να δουλέψει σε μία επιφάνεια περίπου 44 τ.μ υπό συνθήκες ζέστης αλλά και βροχής κατά διαστήματα. Όπως είναι γνωστόν, το γκράφιτι έγινε στο πλαίσιο του αντιφασιστικού-αντιρατσιστικού φεστιβάλ “Χαϊμαλίνα”, το οποίο τείνει να γίνει θεσμός στ’ Ανώγεια.
Είναι εντυπωσιακό ότι ο τοίχος του Νίκου Ξυλούρη έχει ήδη γίνει αξιοθέατο καθώς δεκάδες επισκέπτες σταματούν και φωτογραφίζονται μπροστά από το γκράφιτι. «Όλοι θέλουν να φωτογραφηθούν μπροστά από το γκράφιτι. Γονείς, παιδιά ακόμα και πυροσβέστες έχουν βγάλει φωτογραφίες».
Η… τιμωρία της λυκειάρχη
Ο 32χρονος Αλέξανδρος, ο οποίος κατάγεται από την Άνω Βιάννο, θυμάται τον εαυτό του να ζωγραφίζει από παιδί. Ήταν μαθητής γυμνασίου όταν δημιούργησε το πρώτο του γκράφιτι σε τοίχο του σχολείου, στο Ηράκλειο. Ένα ρολόι εκκρεμές το οποίο είχε εμπνευστεί από ένα τραγούδι των Αctive Μember.
Στο λύκειο ζωγράφισε με την παρέα του όλους τους τοίχους του σχολείου. Η λυκειάρχης έμαθε ποιοι ήταν οι… υπαίτιοι και τους υποχρέωσε με δικά τους έξοδα να επαναφέρουν την κανονικότητα του… μπεζ! Φυσικά δεν έλειπε και η γκρίνια από το σπίτι καθώς τις νύχτες καθυστερούσε να επιστρέψει ένεκα της τέχνης.
Τελειώνοντας το σχολείο, ψάχτηκε πάνω σε αυτό που αγαπούσε και τελικά επέλεξε να φοιτήσει σε ένα δημόσιο ΙΕΚ στο Ηράκλειο με αντικείμενο το τρισδιάστατο κινούμενο σχέδιο. Ξεκίνησαν 40 σπουδαστές, αποφοίτησαν 8, με τον Αλέξανδρο να κερδίζει τέσσερις υποτροφίες. Θυμάται την εποχή εκείνη με αγάπη και νοσταλγία. Στην πορεία ασχολήθηκε με τη γραφιστική ενώ παράλληλα συνέχιζε να εκφράζεται μέσω της τέχνης του γκράφιτι.
Ήταν αρχές του 2012 όταν του ζητήθηκε να κάνει μία τοιχογραφία σε ένα κατάστημα τατουάζ. Εντυπωσιάστηκε τόσο που από περιέργεια και μόνο ζήτησε να δοκιμάσει για την εμπειρία. «Δεν είχα καθόλου στο μυαλό μου να ασχοληθώ με το τατουάζ. Έγινε εντελώς τυχαία». Και αν η περιέργεια σκότωσε τη γάτα, στην περίπτωση του Αλέξανδρου άνοιξε νέους δρόμους στην επαγγελματική του διαδρομή.
Για εκείνον ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση καθώς καλούνταν να εκφραστεί καλλιτεχνικά πάνω σε έναν ανθρώπινο καμβά, σε έναν ζωντανό οργανισμό. Μεγαλύτερη η ευθύνη, ακόμα όμως μεγαλύτερη η γοητεία. «Είναι πολύ σημαντικό να σε εμπιστευτεί ο κόσμος. Αυτό που δημιουργείς, ο άλλος το κουβαλάει πάνω του μια ζωή, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. Γίνεσαι ένα κομμάτι δικό του».
Γελάει όταν μας αποκαλύπτει ότι το πρώτο τατουάζ στον εαυτό του το «χτύπησε» περίπου 1,5 -2 χρόνια αφ’ ότου είχε ξεκινήσει τη δουλειά. Κάτι που όπως ήταν φυσικό έκανε εντύπωση σε πελάτες. Σήμερα πια δεκάδες είναι εκείνοι – και ξένοι – που γνωρίζουν τη δουλειά του και τον εμπιστεύονται.
Είναι εντυπωσιακό ότι σε αρκετές περιπτώσεις τα τατουάζ που δημιουργεί είναι αυτοτελή έργα που έχουν να σου διηγηθούν μια ιστορία. Πρόσφατα υπέγραψε ένα τέτοιο έργο στο σώμα ενός νεαρού. Ένα τατουάζ που εκτείνεται από το στήθος μέχρι το μπράτσο και απεικονίζει έναν λύκο, βουνό και στην κορυφή έναν μοναχικό ορειβάτη.
Ένα πραγματικό έργο τέχνης με ιδιαίτερους συμβολισμούς τόσο για τον άνθρωπο που το κουβαλάει πλέον πάνω του όσο και για τον δημιουργό του. Η ιστορία ενός μοναχικού ανθρώπου που εν τέλει μπορεί να ταυτιστεί με αυτήν ενός μοναχικού λύκου.
Σε σχέση πάντως με το γκράφιτι, δήμοι και άλλοι φορείς θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν καλλιτέχνες όπως τον Αλέξανδρο και να μεταμορφώσουν κτήρια, πλατείες και άλλους χώρους σε αξιοθέατα, σε ένα ανοιχτό μουσείο. Να ομορφύνουν την καθημερινότητά μας, να στείλουν μηνύματα και συμβολισμούς, να αναδείξουν τον πολιτισμό, την κουλτούρα μας, προσωπικότητες που έχουν σημαδέψει την ιστορία μας. Γιατί όχι; Το Ηράκλειο μπορεί να γίνει ένα μικρό “Βερολίνο”, που θεωρείται η Μέκκα της street art και του graffiti.
Ιδέες υπάρχουν, όρεξη υπάρχει, ταλέντα διαθέτουμε, χρειάζονται ανοιχτά μυαλά και ευελιξία.