Σαν σήμερα το 1932, γεννήθηκε η Τζένη Καρέζη, μια από τις πιο θρυλικές και αγαπητές φιγούρες του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Με την ακαταμάχητη γοητεία, την πληθωρική προσωπικότητα και το ταλέντο που ξεχείλιζε σε κάθε της εμφάνιση, η Καρέζη έγινε σύμβολο της χρυσής εποχής του ελληνικού πολιτισμού και άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά της.
Γεννημένη ως Ευγενία Καρπούζη στην Αθήνα, η Τζένη μεγάλωσε σε ένα αυστηρό περιβάλλον που έμελλε να γίνει η αφετηρία για να «επαναστατήσει» μέσα από την τέχνη. Η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου έγινε το φυτώριο όπου το ταλέντο της άνθισε, και η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση το 1955 στην ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» έβαλε τις βάσεις για μια μυθική καριέρα.
Η Τζένη δεν ήταν απλώς μια όμορφη πρωταγωνίστρια. Με το μοναδικό της χιούμορ και την αυθεντικότητα, κατάφερε να δημιουργήσει ρόλους που συνδυάζουν τη γλυκύτητα με τη δυναμικότητα. Από τη «Δεσποινίς διευθυντής» μέχρι τα «Κόκκινα φανάρια», οι ταινίες της γίνονταν η αντανάκλαση μιας εποχής γεμάτης αισιοδοξία αλλά και αγώνα για καλύτερη ζωή.
Πέρα από τον κινηματογράφο, η Καρέζη διέπρεψε και στο θέατρο, όπου εξερεύνησε πιο σύνθετους ρόλους, συνεργαζόμενη με σπουδαίους καλλιτέχνες. Η σχέση της με τον Κώστα Καζάκο δεν ήταν μόνο ρομαντική, αλλά και δημιουργική, καθώς μαζί ανέβασαν σημαντικές θεατρικές παραστάσεις, βάζοντας την προσωπική τους σφραγίδα στον πολιτισμό της εποχής.
Η ζωή της, ωστόσο, δεν ήταν μόνο φώτα και επιτυχίες. Η Τζένη Καρέζη ήταν μια γυναίκα που έζησε με πάθος, πάλεψε με δυσκολίες και παρέμεινε μέχρι τέλους πιστή στα ιδανικά της. Ο θάνατός της το 1992 σκόρπισε θλίψη, αλλά άφησε πίσω της μια τεράστια κληρονομιά που εξακολουθεί να συγκινεί και να εμπνέει.
5 πράγματα που δεν γνωρίζατε για την Τζένη Καρέζη
Η επανάσταση ενάντια στον πατέρα της: Η Τζένη Καρέζη προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση του πατέρα της, όταν αποφάσισε να γίνει ηθοποιός. Ο αυστηρός εκπαιδευτικός θεωρούσε την υποκριτική κατώτερη τέχνη και της απαγόρευσε να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Η Τζένη, όμως, έκανε απεργία πείνας για εννιά ημέρες, μέχρι που της επέτρεψε να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο. Παρά το ότι πέρασε, το γεγονός έμεινε κρυφό για έναν χρόνο, μέχρι που ο πατέρας της το ανακάλυψε και αντέδρασε βίαια, οδηγώντας στη ρήξη στη σχέση τους.
Το πάθος της για το τάβλι: Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Κοντσέρτο για πολυβόλα», η Τζένη Καρέζη συνήθιζε να παίζει τάβλι με τον συμπρωταγωνιστή της, Κώστα Καζάκο. Αυτή η φαινομενικά αθώα συνήθεια οδήγησε στον έρωτά τους, με τον Καζάκο να λέει πως «η παρτίδα τάβλι τράβηξε για 27 χρόνια», αναφερόμενος στον γάμο τους.
Η πρώτη της φράση στον κινηματογράφο: Το κινηματογραφικό ντεμπούτο της Τζένης Καρέζη έγινε το 1955 στην ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο». Η πρώτη της φράση ήταν: «Σας παρακαλώ, μήπως έχετε μια φωτιά;». Μια φράση που αποδείχτηκε συμβολική για την καριέρα της, καθώς η παρουσία της έβαλε «φωτιά» στον ελληνικό κινηματογράφο.
Η μοναδική της εμφάνιση στα Όσκαρ: Το 1963, πρωταγωνίστησε στα «Κόκκινα Φανάρια» του Βασίλη Γεωργιάδη, ταινία που έφτασε μέχρι την τελική πεντάδα των Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Η ταινία την οδήγησε στο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών, όπου μάγεψε τον ξένο Τύπο, κερδίζοντας τον χαρακτηρισμό «βεντέτα χωρίς βεντετισμούς».
Η μάχη με τον καρκίνο: Η Τζένη Καρέζη διαγνώστηκε με καρκίνο στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ενώ πρωταγωνιστούσε στη θεατρική παράσταση «Βυσσινόκηπος». Παρά την επιβαρυμένη υγεία της, δεν εγκατέλειψε τη δουλειά της μέχρι το τέλος. Η μάχη της με την ασθένεια ήταν γενναία και γεμάτη αξιοπρέπεια, αφήνοντας πίσω της ένα φωτεινό παράδειγμα θάρρους. Στις τελευταίες της στιγμές, όπως ανέφερε ο Κώστας Καζάκος, εξέπεμπε ευγνωμοσύνη για τη ζωή και τη δημιουργία.