Έντεκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το θάνατο του ζωγράφου Κωστή Ηλιάκη από τη Νεάπολη Κρήτης.
Γεννήθηκε το 1935 στη Νεάπολη, όπου ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δεύτερο παιδί του Μιχάλη και της Μαριάνθης.
Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, από όπου αποφοίτησε το 1963. Δάσκαλοί του ήταν οι Γ. Μοράλης, Α. Γεωργιάδης, και Γ. Μαυροειδής και η Ε. Βοΐλα στο ψηφιδωτό.
Το 1962 εργάστηκε στη Νικόπολη Πρεβέζης στη συντήρηση των ψηφιδωτών δαπέδων των βασιλικών Αλκίσσονος και Δουμετίου, το 1963 στην Πέλλα στη συντήρηση των ψηφιδωτών της ανασκαφής. Ως μουσειακός ζωγράφος στην Αρχαιολογική Υπηρεσία εργάστηκε το 1963 – 1966 στην ΙΓ Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης, το 1966 – 1968 στην Β Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Αττικής, το 1969 – 1981 στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το 1981 – 1986 στη Β Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Αττικής.
Ενδιάμεσα εργάστηκε στις Εφορείες Καβάλας, Βέροιας, Κυκλάδων και Ηρακλείου. Οι εργασίες περιλάμβαναν: 1) Γραφικές αποκαταστάσεις παραστάσεων αγγειογραφειών, τοιχογραφιών, μαρμάρινων αγαλμάτων και ανάγλυφων καθώς και χαλκών και οστέινων αντικειμένων όπως επίσης και κοσμημάτων και σφραγιδόλιθων. 2) Σχέδια ανασκαφών (αποτυπώσεις, αναπαραστάσεις, προοπτικά, τοπογραφικά). Σχέδιά του έχουν δημοσιευθεί σε όλα τα αρχαιολογικά περιοδικά, ελληνικά και ξένα.
Οι ανασκαφές στο Ακρωτήρι της Θήρας και στο Ιερό της Νέμεσης στον Ραμνούντα Αττικής αποτέλεσαν ιδιαίτερους σταθμούς στη σταδιοδρομία του.
Στην ανασκαφή στο Ακρωτήρι συμμετείχε από το 1970 – 1973 και 1975 – 1978 και ασχολήθηκε κυρίως με την ανασύνθεση και συμπλήρωση των τοιχογραφιών. Από το 1975 – 1986 συμμετείχε στην ανασκαφή του Ιερού της Νέμεσης στον Ραμνούντα. Εκτός από τα σχέδια της ανασκαφής και των μνημείων διηύθυνε την αναστήλωση των ταφικών μνημείων και ασχολήθηκε ειδικά με την αναστήλωση του θριγκού του μεγάλου Ναού της Νέμεσης και εκπόνησε τα σχέδια της έκθεσης.
Το 1972 παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα Πατριανάκου και απέκτησαν δύο παιδία τον Μιχάλη το 1976 και τον Αλέξανδρο το 1978.
Έκανε και πολλές προοπτικές αναπαραστάσεις αρχαιολογικών χώρων για αρχαιολογικές μελέτες και οδηγούς.
Μετά τη συνταξιοδότησή του το 1986 παρέμενε αρκετό καιρό στη γενέτειρά του Νεάπολη, και ασχολήθηκε με έρευνα, καταγραφή και ταύτιση πολλών μικρών βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων, κυρίως εκκλησιών, και με μελέτη των τοιχογραφιών τους.
Επίσης μελέτησε το έργο δύο νοτάριων (συμβολαιογράφοι), που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή του Λασιθίου. Αποτέλεσμα της έρευνας αυτής ήταν η έκδοση δύο βιβλίων:
Ηλιάκης, Κ. , Χρονάκη, Δ. (2002). Πέτρος Πατσιδίωτης νοτάριος Καινούργιου Χωρίου των Καρών, κατάστιχο ( 1546-1554). Νεάπολη: Δήμος Νεάπολης.
Ηλιάκης, Κ. (2007). Κατάστιχο 43 (1607-1635): παπα – Ιωάννης Κατζαράς, νοτάριος Καστελίου Φουρνής, Βικελαία Ηράκλειο: Δημοτική Βιβλιοθήκη.
Συμμετείχε σε πολλές εκθέσεις. Η πρώτη ήταν το 1962 στην Παγκόσμια Πανσπουδαστική Έκθεση Ζωγραφικής στη Ρώμη και η τελευταία το τέλος της δεκαετίας 1990 με συμμετοχή σε εκθέσεις Κρητών Καλλιτεχνών.