«Είναι αδιανόητο να αντιμετωπίζουν το νερό σαν λογιστικό είδος. Το νερό είναι δημόσιο ζωτικό αγαθό», τονίζει με δηλώσεις του στην «Π» ο πρόεδρος των εργαζομένων στη ΔΕΥΑΗ Γιώργος Σκεπασιανός, σημειώνοντας ότι είναι αδιανόητο να φτάσει το κόστος του στα επίπεδα του ηλεκτρικού ρεύματος. Με τη λογική της ΚΥΑ το κόστος του νερού θα ανεβαίνει στα ύψη με βάση τα έσοδα της δημοτικής επιχείρησης».
Με την προσφυγή που έχει κατατεθεί το αίτημα που διατυπώνεται να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και αντίθετη με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία η 103755 Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ Β 5438/27.09.2024) για τον «Καθορισμό των γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος. Μέτρα βελτίωσης, διαδικασίες και μέθοδος ανάκτησης κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του».
Όπως εξηγεί ο πρόεδρος των εργαζομένων στη ΔΕΥΑΗ Γιώργος Σκεπασιανός, η νέα Κοινή Υπουργική Απόφαση τιμολόγησης του νερού, παραβιάζει συνταγματικές διατάξεις, αποδυναμώνει τον συνταγματικά επιβεβλημένο δημόσιο και δημοτικό έλεγχο της τιμολόγησης των υπηρεσιών ύδρευσης και υπονομεύει την ισότιμη πρόσβαση στο νερό.
Δυστυχώς η κυβέρνηση επαναφέροντας ρυθμίσεις που είχαν κριθεί αντισυνταγματικές με πολλαπλές αποφάσεις του ΣτΕ επιχειρεί να στήσει έναν ανεξέλεγκτο μηχανισμό κοστολόγησης του νερού σε όλη την επικράτεια και σε όλες τις χρήσεις που αφορούν στην ύδρευση, την άρδευση και την αποχέτευση.
Όμως μια τέτοια προοπτική προοιωνίζει ένα ζοφερό μέλλον για το ζωτικό αγαθό του νερού, αντίστοιχο με αυτό του ηλεκτρικού ρεύματος.
Ο κ. Σκεπασιανός εξηγώντας τι σημαίνει αυτό για τον πολίτη τονίζει ότι οι πολιτικές αυτές οδηγούν σε ανεξέλεγκτες αυξήσεις τιμολογίων καθιστώντας το νερό ακριβό και απρόσιτο για πολλά νοικοκυριά.
Επίσης σηματοδοτεί την υποβάθμιση ποιότητας υπηρεσιών που υπονομεύουν την καθολική προσβασιμότητα, την επάρκεια, την ασφάλεια και την ποιότητα του πόσιμου νερού. Δημιουργεί ένα κλίμα αβεβαιότητα για την ποιότητα και τη βιωσιμότητα των υπηρεσιών ύδρευσης, αποχέτευσης και άρδευσης και υφαρπαγής τους από ιδιωτικά συμφέροντα.
Επίσης ελλοχεύει κινδύνους για την δημόσια υγεία, λόγω επισφαλούς πρόσβασης σε κατάλληλο νερό. Αντίστοιχα ναρκοθετεί κινδύνους για την διατροφική επάρκεια της χώρας, λόγω περιορισμού αντί του εξορθολογισμού της άρδευσης.
Θα πρέπει να γίνει με κάθε τρόπο κατανοητό ρητά και ξεκάθαρα ότι το νερό είναι ζωτικό ανθρώπινο δικαίωμα, δεν είναι εμπόρευμα, και στη βάση αυτή είναι αδιανόητο να κοστολογείται με όρους αγοράς!