Οικονομικά ή άλλα κίνητρα για την αντιστροφή του brain drain και τη μετατροπή του σε brain gain προτείνει μεταξύ άλλων ο ΣΕΒ σε σχετική έρευνα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρονται, περίπου 500.000 νέοι άνθρωποι, υψηλών προσόντων και δεξιοτήτων, εγκατέλειψαν τη χώρα την περίοδο 2008 – 2017, εξέλιξη που – σύμφωνα με τον ΣΕΒ – εκτός από τις συνέπειες της κρίσης, αντανακλά και τις διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας (έλλειψη αξιοκρατίας, διαφθορά, κακής ποιότητας κοινωνικές παροχές και κακές εργασιακές συνθήκες) ενώ δυσχεραίνει περαιτέρω τη δυνατότητα προσαρμογής και αντιμετώπισης των προκλήσεων της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.
«Σήμερα όλο και περισσότεροι, είτε δεν σκοπεύουν να γυρίσουν, είτε τοποθετούν τον επαναπατρισμό τους στο απώτερο μέλλον και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Βασική προϋπόθεση είναι η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης της εργασίας και του μη μισθολογικού κόστους, που επηρεάζει υπέρμετρα τα εισοδήματα των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα.
Το πολύ υψηλό μη μισθολογικό κόστος της παραγωγικής εργασίας αλλά και η υπερφορολόγηση (έως 65% του μισθού σε ασφαλιστικές εισφορές και φόρους) έχουν συμβάλει σημαντικά στην αύξηση του brain drain και αν δεν αντιμετωπιστούν, πολύ δύσκολα θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για την αντιμετώπιση του φαινομένου», αναφέρει ο ΣΕΒ.
Στο πλαίσιο αυτό προτείνει μεταξύ άλλων την παροχή κινήτρων προς τις επιχειρήσεις που τους προσλαμβάνουν (π.χ. επιδότηση μισθού/εργοδοτικών εισφορών), καθώς και:
– Δημιουργία ελκυστικού εργασιακού περιβάλλοντος για ικανά στελέχη με εφαρμογή αξιόπιστων και διαφανών συστημάτων αξιολόγησης των εργαζομένων, επιβράβευση της καλής απόδοσης με την παροχή οικονομικών και μη κίνητρων, η παροχή της δυνατότητας εργασίας από απόσταση για ορισμένες ημέρες την εβδομάδα (μερική τηλεργασία) σε όσους εργαζόμενους το επιθυμούν, κ.α.
– Εφαρμογή στοχευμένων κλαδικών πολιτικών σε παραγωγικές δραστηριότητες υψηλής εξειδίκευσης. Για παράδειγμα, η βελτίωση του θεσμικού πλαισίου για τις κλινικές μελέτες στην Ελλάδα θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας για επιστήμονες του τομέα της υγείας που σήμερα εργάζονται στο εξωτερικό.
– Θέσπιση κινήτρων που ενθαρρύνουν τις επενδύσεις σε έρευνα και ανάπτυξη, συνεργασία πανεπιστημίων-επιχειρήσεων, δημιουργία οικοσυστήματος καινοτομίας κ.ά.