Κραυγή αγωνίας από τους Ρομά του καταυλισμού που ζουν μέσα σε τριτοκοσμικές συνθήκες σε μια κατάσταση πλήρους εγκατάλειψης από την πολιτεία, την ίδια ώρα που ο χώρος αυτός αποτελεί μια υγειονομική βόμβα στο πολεοδομικό συγκρότημα της πόλης.
«Είναι και οι Ρομά εδώ …» λέει στην «Π» ο πρόεδρος του καταυλισμού κ. Συμεών Σεραφειμόπουλος, ο οποίος απευθύνει κάλεσμα τόσο στην Περιφέρεια όσο και στο Δήμο Ηρακλείου να πάρουν πρωτοβουλία και μέριμνα για την προστασία της υγείας των κατοίκων ανάμεσα στους οποίους είναι ηλικιωμένοι άνθρωποι και μικρά παιδιά.
Όπως είναι γνωστό, στην παραγκούπολη του καταυλισμού, που επεκτάθηκε με νέα σύγχρονα κτίσματα τα τελευταία χρόνια, ζουν πεντακόσιοι άνθρωποι μέσα σε απαράδεκτες συνθήκες. Κορυφαίο είναι το πρόβλημα της αποχέτευσης, όπου δεν υπάρχουν υποδομές δικτύων ενώ με προβληματικό τρόπο εξελίσσεται και η υδροδότηση ακόμα και η ηλεκτροδότηση των κατοίκων του καταυλισμού.
Η αποκομιδή των απορριμμάτων, σύμφωνα με τους κατοίκους, δε γίνεται με τους σωστούς όρους και με την τακτικότητα που θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να υπάρχουν έντονες οσμές από τις εστίες σκουπιδιών ανάμεσα στις οποίες τρέχουν τα νερά της καθημερινής λάτρας των σπιτιών.
Ο κ. Σεραφειμόπουλος δεν κρύβει την πικρία του για τη σιωπή της αυτοδιοίκησης απέναντι στους κατοίκους του καταυλισμού, τονίζοντας ότι ενώ γνωρίζουν τα πολυεπίπεδα προβλήματα που υπάρχουν κανείς, δεν έχει ασχοληθεί μαζί τους.
Όπως τονίζει, οι κάτοικοι είναι περιορισμένοι στα σπίτια τους αλλά ο τρόπος ζωής τους μέσα στον καταυλισμό ενέχει τεράστιους κινδύνους για τη μετάδοση του κοροναϊου και αυτό με κάθε τρόπο θα πρέπει να ελεγχθεί. Εάν υπάρξει ένα περιστατικό θα πρέπει όλοι να σκεφτούν τι συνέπειες θα έχει και τι θα σηματοδοτήσει. Για το λόγο αυτό, είναι κρίσιμο σε αυτή τη φάση να ληφθούν μέτρα όσο το δυνατό ταχύτερα.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζει, είναι κυριολεκτικά τραγικό το γεγονός ότι κανείς δεν ασχολείται μαζί μας. Διότι εκτός από τα σοβαρά ζητήματα που αφορούν στην προστασία της δημόσιας υγείας υπάρχουν και άλλα θέματα. Η διακοπή του υπαίθριου εμπορίου είναι ένα οικονομικό πλήγμα για ολόκληρη την κοινωνία και για τους έμπορους του καταυλισμού που αγωνιούν για το πώς θα ζήσουν τα παιδιά τους.
Σήμερα που μιλάμε υπάρχουν οικογένειες που πεινάνε…». Θυμίζουμε ότι ο καταυλισμός ιδρύθηκε το 1983, όταν η Νομαρχία Ηρακλείου εφάρμοσε την Υγειονομική Διάταξη Α5/696/1983. Δε φρόντισε όμως να δημιουργήσει στοιχειώδεις υποδομές για ανθρώπινη διαβίωση.
Το 2003 έγινε ένα βήμα για τη λύση του προβλήματος με το χαρακτηρισμό νέου χώρου και την κατασκευή των απαραίτητων υποδομών που στοίχησαν 180 εκ. δραχμές. Στην πορεία η προσπάθεια ανακόπηκε και μετά από σειρά παλινδρομήσεων η έκταση που καταλαμβάνει ο καταυλισμός της Ν.Αλικαρνασού μισθώθηκε στην εταιρεία «Βήτα Πρώτη», με την προοπτική να φύγουν όσοι ζουν εκεί ώστε να υλοποιηθεί μια μεγάλη επένδυση.
Ωστόσο, το ένα χρονοδιάγραμμα της μετακίνησης του καταυλισμού καταργεί διαδοχικά το επόμενο με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε ξανά στο σημείο μηδέν.