Ζητούν και τα… ρέστα οι διακινητές! Αποζημίωση από το ελληνικό Δημόσιο για την ταλαιπωρία που υπέστησαν ως έγκλειστοι των φυλακών διεκδικούν οι πέντε διακινητές του πλοίου Barris, το οποίο είχε εντοπιστεί να μεταφέρει 586 πρόσφυγες και μετανάστες, 30 ναυτικά μίλια νοτίως της Ιεράπετρας.
Και οι πέντε είχαν καταδικαστεί σε πρώτο και δεύτερο βαθμό από το Εφετείο Ανατολικής Κρήτης σε ποινές-μαμούθ (άνω των 500 ετών), ωστόσο, όπως είχε αποκαλύψει η «Π», μετά από αναίρεση στον Άρειο Πάγο, διεξήχθη εκ νέου η δίκη σε δεύτερο βαθμό, οπότε και το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Ανατολικής Κρήτης έπαψε ως απαράδεκτη την ποινική δίωξη κατά των κατηγορουμένων λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας των ελληνικών δικαστηρίων. Και αυτό έγινε επειδή το πλοίο εντοπίστηκε εκτός ελληνικών χωρικών υδάτων και λόγω βλάβης ρυμουλκήθηκε από πολεμικό πλοίο στο λιμάνι της Ιεράπετρας.
Την επόμενη ημέρα οι πέντε πέρασαν την πύλη εξόδου των φυλακών Αλικαρνασσού και άμεσα κίνησαν τις διαδικασίες εναντίον του ελληνικού Δημοσίου, ζητώντας αποζημίωση 15 ευρώ την ημέρα για τα περίπου 4,5 χρόνια φυλακής που έκαναν. Η εκδίκαση της υπόθεσης θα συζητηθεί τον προσεχή Ιανουάριο.
Πρόκειται για μία απίστευτη εξέλιξη που έχει «θορυβήσει» τις ελληνικές Αρχές καθώς από τη μία οι διακινητές παραμένουν ατιμώρητοι, από την άλλη βγαίνουν και από πάνω, διεκδικώντας αποζημιώσεις από το ελληνικό κράτος.
Και δεύτερη υπόθεση
Κάτι ανάλογο με την υπόθεση του Barris συνέβη την περασμένη Πέμπτη στο Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Ανατολικής Κρήτης. Με το ίδιο σκεπτικό και με βάση τις ισχύουσες διατάξεις, το δικαστήριο έπαψε την ποινική δίωξη για δύο διακινητές, έναν Τούρκο και έναν Σύρο, οι οποίοι μετέφεραν 103 μετανάστες και πρόσφυγες με ένα ιστιοφόρο μήκους 25 μέτρων.
Το σκάφος κινδύνευσε να βουλιάξει λόγω σφοδρής θαλασσοταραχής και βλάβης και οι 103 επιβαίνοντες είχαν πραγματικά Άγιο καθώς διασώθηκαν από παραπλέοντα πλοία, στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κρήτης και Καρπάθου.
Οι δύο διακινητές, εκ των οποίων ο Τούρκος υπότροπος (δηλαδή επαγγελματίας διακινητής) απαλλάχτηκαν για την κακουργηματική κατηγορία καθώς διαπιστώθηκε ότι το σήμα κινδύνου είχε εκπέμψει στα 23 ναυτικά μίλια.
Τους επιβλήθηκε μόνο ποινή φυλάκισης ενός έτους (ποινή που θα λειτουργήσει μάλλον αποτρεπτικά στην διεκδίκηση αποζημίωσης και από μέρους τους) για την κατηγορία της παράνομης εισόδου στην χώρα και τους αποδόθηκαν ακόμα και τα κατασχεμένα αντικείμενά τους.
Διαπιστώνεται λοιπόν ότι οι ελληνικές αρχές έχουν υποχρέωση επέμβασης στα διεθνή χωρικά ύδατα για την διάσωση μεταναστών και προσφύγων που βρίσκονται σε κίνδυνο αλλά δεν έχουν καμία αρμοδιότητα να κινηθούν ποινικά εναντίον των διακινητών. Την ποινική αρμοδιότητα έχει η χώρα σημαίας του πλοίου και θα πρέπει να κινείται η ανάλογη διαδικασία.
Ο δικηγόρος Άγγελος Ζερβός, ο οποίος χειρίστηκε και τις δύο υποθέσεις, τόνισε ότι είναι ξεκάθαρο ότι προέχει η αρχή της εδαφικότητας. Όπως είπε, “από την στιγμή που δεν προκύπτει απόπειρα εισόδου στα ελληνικά χωρικά ύδατα και από την στιγμή που η χώρα προορισμού ήταν άλλη, εν προκειμένω η Ιταλία, η ελληνική Δικαιοσύνη δεν έχει αρμοδιότητα ως προς την ποινική διαδικασία. Και αυτό θα μπορούσε να έχει λυθεί από την προδικασία. Η Εισαγγελία θα μπορούσε να το έχει αποφύγει, λαμβάνοντας υπόψη το στίγμα των πλοίων».
Να σημειωθεί ότι στην περίπτωση του Barris οι διακινητές είχαν στοιβάξει τους εκατοντάδες μετανάστες (μεταξύ των οποίων και γυναικόπαιδα) στα αμπάρια με ελάχιστη τροφή, ανεπαρκή αερισμό και χωρίς κανένα σωστικό μέσο. Στην περίπτωση του ιστιοφόρου, το ¼ των επιβαινόντων ήταν μικρά παιδιά, ακόμα και βρέφη. Οι μαρτυρίες των επιβαινόντων και στις δύο περιπτώσεις είναι συγκλονιστικές. Οικογένειες φοβήθηκαν ότι η Μεσόγειος θα γίνει ο τάφος τους, έκλαιγαν και παρακαλούσαν τον Θεό να σωθούν, βλέποντας τα τεράστια κύματα να σκεπάζουν το σαπιοκάραβο που τους μετέφερε.