Ένα ακόμα βίντεο με τον άνθρωπο τους, το οποίο δείχνει ότι είναι καλά στην υγεία του, αν και καταπονημένος, και ένα νέο τελεσίγραφο με τις «αναθεωρημένες» οικονομικές απαιτήσεις των απαγωγέων είναι ό,τι νεότερο έχει στη διάθεσή της η οικογένεια του 54χρονου Μιχάλη Λεμπιδάκη, εκτός των γνωστών σημειωμάτων που απευθύνονταν στη σύζυγο και στα παιδιά του.
Λίγο πριν μπει ο Σεπτέμβριος φρόντισαν να καταστήσουν σαφές ότι τα ψέματα τελείωσαν και ότι, αν θέλουν να πάρουν πίσω τον άνθρωπο τους, ο οποίος μέχρι σήμερα είναι σε πολύ καλή κατάσταση, θα πρέπει να πληρώσουν “ακατέβατα” 30 εκατομμύρια ευρώ. Φέρονται μάλιστα να διαμήνυσαν ότι άλλο σκόντο δεν κάνουν (ξεκίνησαν από τα 100 εκατομμύρια) και ότι θα τα ξαναπούν εφόσον η οικογένεια είναι έτοιμη να συγκεντρώσει τα λύτρα που ζητούν.
Η στάση αυτή θεωρητικά παραπέμπει σε μία νέα περίοδο στασιμότητας σε επίπεδο διαπραγματεύσεων, δεδομένου ότι η οικογένεια δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές αξιώσεις που προβάλλουν. Βρισκόμαστε ήδη στον 6ο μήνα της απαγωγής και έχει καταφέρει να συγκεντρώσει κάτι λιγότερο από δέκα εκατομμύρια ευρώ. Μιλάμε δηλαδή και πάλι για μία χαοτική διαφορά της τάξεως των 20 εκατομμυρίων ευρώ που είναι αδύνατον να καλυφθεί από την οικογένεια.
Όλα δείχνουν ότι η υπόθεση οδηγείται σε νέο αδιέξοδο, γεγονός που ίσως επιτείνει την ανάγκη να δοθεί μία άλλου τύπου λύση σε αυτό το πολύμηνο θρίλερ.
Από τις 30 Μαρτίου, οπότε και απήχθη ο επιχειρηματίας, οι αντοχές όλων δοκιμάζονται στο «κόκκινο». Αυτή η ιστορία που όλοι εύχονται να τελειώσει με τον καλύτερο τρόπο για τον ίδιο τον Μιχάλη Λεμπιδάκη, έχει ανατρέψει ζωές και τις έχει τραυματίσει ενδεχομένως ανεπανόρθωτα.
Είναι όμως και μία υπόθεση που έχει επηρεάσει φοβερά την κοινωνία της Κρήτης. Το αρχικό σοκ έχουν διαδεχτεί πλέον ο θυμός και η οργή. Μία απαγωγή προκαλεί πάντα συναισθήματα αποτροπιασμού, πολύ περισσότερο στη συγκεκριμένη περίπτωση που ο απαχθείς είναι ένα πρόσωπο ιδιαίτερα αγαπητό και σεβαστό στην τοπική κοινωνία. Πολλά τα ερωτήματα αλλά και ερωτηματικά αυτής της υπόθεσης. Πολλά τα σενάρια, πολλές και οι εικασίες.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΟΥ Γ. ΣΤΥΛΙΑΝΑΚΗ:
«Ν’ ανοίξουν τα στόματα και να ληφθούν πρωτοβουλίες»
Εντωμεταξύ χθες ένας ακόμα φίλος της οικογένειας θέλησε να παρέμβει δημόσια για την υπόθεση, καλώντας τους πάντες να σπάσουν τη σιωπή τους και να ενεργοποιηθούν με την ανάληψη πρωτοβουλιών που θα βοηθήσουν στον αγώνα που δίνει η οικογένεια. Ο χημικός-μηχανικός Γιώργος Στυλιανάκης αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η Κρήτη είναι νησί, είναι κλειστή κοινωνία… Δεν μπορεί να μην είδε κανείς έστω και κάτι ύποπτο, κάτι έξω από το καθημερινό. Οι απαγωγείς έχουν φυσική υπόσταση, κινούνται ανάμεσά μας. Κανείς δεν βλέπει, κανείς δεν άκουσε!!!!».
Ολόκληρη η επιστολή που δημοσιεύτηκε στο Cretalive έχει ως εξής:
«Παρακολουθώ εδώ και καιρό την υπόθεση που σχετίζεται με την απαγωγή του Μιχάλη Λεμπιδάκη και δεν σας κρύβω ότι η αγανάκτηση μέσα μου συνεχώς φουντώνει.
Μιλάμε για μια οικογένεια επιχειρηματιών που όχι μόνο επένδυσαν στο νησί, όχι μόνο δίνουν δουλειά σε εκατοντάδες οικογένειες αλλά που κυρίως διακρίνεται για το ήθος και την εντιμότητά της. Μια οικογένεια χαμηλών τόνων που όχι μόνο δεν προκαλούν με την κοινωνική τους συμπεριφορά αλλά είναι ιδιαίτερα προσιτοί και φιλικοί με τους συμπολίτες τους.
Επί πέντε τώρα μήνες τα ίχνη του Μιχάλη αγνοούνται, η ίδια η ζωή του είναι σε κίνδυνο και φυσικά δεν μιλάμε για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαβιώνει η οικογένειά του. Οι απαγωγείς, χωρίς καμιά αμφιβολία, είναι άτομα περιθωριακά, άτομα του υποκόσμου, με λίγα λόγια εγκληματίες.
Η ιστορία αυτή μας αφορά όλους. Ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του καθενός, ανεξάρτητα από την κοινωνική θέση που κατέχει. Αφορά τον καθένα μας, τα παιδιά μας, το γείτονά μας.
Ο Μιχάλης πρέπει να είναι στην Κρήτη. Αυτό λέει η κοινή λογική αλλά και ο τρόπος που κινούνται οι απαγωγείς και που κατά την ειδησιογραφία, επικοινωνούν με την οικογένεια.
Το παράδοξο στην όλη ιστορία είναι η ατέλειωτη σιωπή της τοπικής κοινωνίας. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν βλέπουμε να γίνεται καμιά κίνηση και από κανένα…
Οι τοπικές αρχές, οι συνδικαλιστικοί φορείς, τα επιμελητήρια, ο επιχειρηματικός κόσμος, πού είναι!
Θα περίμενε κανείς να ξεσπάσει κύμα συμπαράστασης, κύμα διαμαρτυρίας. Θα περίμενε κανείς να ληφθούν πρωτοβουλίες σε επίπεδο συμπληρωματικό των όποιων ενεργειών κάνει η οικογένεια.
Τόσο πολύ λοιπόν αλλοιωθήκαμε ως άνθρωποι!
Η Κρήτη είναι νησί, είναι κλειστή κοινωνία… Δεν μπορεί να μην είδε κανείς έστω και κάτι ύποπτο, κάτι έξω από το καθημερινό. Οι απαγωγείς έχουν φυσική υπόσταση, κινούνται ανάμεσά μας. Κανείς δεν βλέπει, κανείς δεν άκουσε!!!!
Από το βήμα αυτό καλώ τον επιχειρηματικό κόσμο της Κρήτης, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τα Επιμελητήρια του νησιού και όποιο άλλο φορέα… να αναλάβουν πρωτοβουλίες.
Να βγουν ανοικτά και να καταδικάσουν την ενέργεια αυτή καθ’ εαυτή και κατά δεύτερο να αναλάβουν πρωτοβουλίες ώστε να κινητοποιηθούν οι μηχανισμοί τους και να συμβάλουν στην το ταχύτερο δυνατόν λήξη της απάνθρωπης αυτής πράξης.
Θα πρέπει όλοι μας να κινήσουμε γη και ουρανό, αλλά πάνω απ’ όλα να βροντοφωνάξουμε ότι πρακτικές του είδους αυτού δεν είναι αποδεκτές από την κοινωνία της Κρήτης.
Θα πρέπει όλοι τέλος, να δηλώσουμε ότι είμαστε στο πλευρό της οικογένειας Λεμπιδάκη και τους ευχαριστούμε για ότι έχουν προσφέρει στον τόπο».