Πάρα πολύ κόσμο, όχι μόνο στην Κρήτη αλλά σε όλη την Ελλάδα, ευαισθητοποίησε η ιστορία της Γιαννούλας, το θέμα με το παράλυτο αρνάκι που παρουσίασε η “Π”. Το ρεπορτάζ με το αρνί που κινείται με αναπηρικό καροτσάκι και ζει σε διαμέρισμα στον Πόρο με τους ανθρώπους που το έσωσαν πέρυσι τον Ιανουάριο, όταν το βρήκαν αποκομμένο από το κοπάδι στον χιονισμένο Ψηλορείτη, έχει κάνει αίσθηση και προβλήθηκε από πολλά μέσα ενημέρωσης αλλά και τηλεοπτικές εκπομπές.
Μάλιστα χθες δημοσιογράφος από την Αθήνα ταξίδεψε στο Ηράκλειο για να κάνει ζωντανή σύνδεση με το σπίτι της Νίκης Μανολάκη και του Ανδρέα Γεωργόπουλου, του ζευγαριού που το φροντίζει κι όταν ήταν μικρό το τάιζε γάλα με το μπιμπερό.
“Το θέμα πήρε πολύ μεγάλη δημοσιότητα και ελπίζουμε, τελικά, ότι θα βρεθεί μία λύση”, μας είπαν η Νίκη και ο Ανδρέας, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν τρόπο να μεταφερθεί η Γιαννούλα σε φάρμα στο Κεντ της Αγγλίας.
Υπάρχουν προτάσεις
Η Νίκη Μανολάκη ανέφερε: “Έχουν επικοινωνήσει πολλοί μαζί μας και μας έχουν προτείνει διάφορες λύσεις που έχουν σχέση με την Ελλάδα και όχι το εξωτερικό. Για παράδειγμα, ότι θα γίνει δεκτό το αρνάκι μας στη φάρμα “Λάσινθος” στο Οροπέδιο Λασιθίου. Ελπίζουμε να βρεθεί για τη Γιαννούλα η καλύερη λύση”.
Όπως έγραψε η “Π”, όταν ήταν μικρή η Γιαννούλα, τρεφόταν με γάλα από το μπιμπερό. Τώρα της αγοράζουν τριφύλλι και μίγμα τροφής για πρόβατα.
Εξακολουθούν να της φορούν πάνες γιατί λόγω της παραλυσίας της συνεχίζει να λερώνεται και χρειάζεται καθημερινά μπάνιο και επάλειψη με ειδική αλοιφή για να μην κάνει κατακλύσεις λόγω της ακινησίας.
Κοιμάται σ’ ένα σκυλίσιο κρεβατάκι και το ζευγάρι που τη φροντίζει τής έχει αγοράσει μέχρι σήμερα 3 αναπηρικά καροτσάκια, αφού το ζώο μεγαλώνει και πρέπει κάθε φορά να προσαρμόζονται στον όγκο του.
Η Νίκη αναφέρει: “Το αρνάκι μας παίζει με τα σκυλιά μας και εμάς μας ακολουθεί παντού γιατί μας θεωρεί… κοπάδι του.
Όσο μπορούμε το βγάζουμε έξω αλλά κι εμείς εργαζόμαστε και επιπλέον δεν μπορούμε να πάμε πουθενά, γιατί δεν έχουμε πού να το αφήσουμε. Δεν είναι σκύλος να το δώσουμε για λίγες μέρες σ’ έναν φίλο μας. Το έχουμε αγαπήσει και θέλουμε να του εξασφαλίσουμε μια καλή ζωή στη φύση κι όχι σε ένα διαμέρισμα”.