“Αγκάθια” το καθηλωμένο σχέδιο πόλης και οι “διπλές διανομές”.

Μπορεί από τη μια πλευρά η κυβέρνηση να καλεί τους ιδιώτες και από την άλλη πλευρά ο Δήμος Ηρακλείου να διεκδικεί την εκπόνηση Ειδικού Χωρικού Σχεδίου για την αξιοποίηση της έκτασης που θα απελευθερωθεί μετά την απομάκρυνση του αεροδρομίου «Ν. Καζαντζάκης», όμως  το κουβάρι της ανάπτυξης στην ευρύτερη περιοχή δεν θα ξετυλιχτεί τόσο εύκολα.

Η μακροχρόνια εγκατάλειψη κρίσιμων ζητημάτων όπως είναι το σχέδιο πόλης αλλά και οι περίφημες «διπλές διανομές» θυμίζει, χωρίς υπερβολή, γόρδιο δεσμό που απλώνεται σαρωτικά και κανείς δεν μπορεί πια να τον παρακάμψει.

Όλα τα προβλήματα που δεν λύθηκαν ανοίγουν τώρα

Όλα τα ανοικτά ζητήματα πολεοδομικής οργάνωσης και τακτοποίησης ιδιοκτησιακών ζητημάτων που δε λύθηκαν τα προηγούμενα χρόνια στη Ν. Αλικαρνασσό τώρα προβάλλουν εμφατικά και επιζητούν λύσεις. Το γεγονός αυτό αναδεικνύει και το μέγεθος των πολιτικών ευθυνών που υπάρχουν, σε μια περιοχή που έχει δοκιμαστεί τόσο σκληρά από την περιβαλλοντική όχληση και επιβάρυνση του αεροδρομίου, γεγονός που συνιστά βαθιά κοινωνική αδικία.

Από τη μια πλευρά τμήματα του αστικού ιστού (τμήμα Θαλασσινών και νοτίως Εθνικής Οδού…) δεν κατάφεραν ακόμα να ενταχθούν στο σχέδιο πόλης, ενώ μείζον θέμα είναι και αυτό που προκύπτει σε σχέση με τις περίφημες «διπλές διανομές».

Όπως εξηγεί ο πολιτικός προϊστάμενος της Δημοτικής Περιουσίας του Δήμου Ηρακλείου κ. Μανόλης Βασιλάκης, υπάρχει μια σημαντική έκταση βορείως και νοτίως της λεωφόρου Ικάρου, που αφορά αθροιστικά περισσότερα από 50 στρέμματα η οποία αντιστοιχεί σε 250 οικόπεδα, όπου εστιάζεται το περίφημο πρόβλημα της «διπλής διανομής».

Το πρόβλημα αυτό θεωρείται ότι μπορεί να λυθεί μόνο μέσα από νομοθετική ρύθμιση. Μάλιστα έχουν γίνει κινήσεις στην κατεύθυνση αυτή, χωρίς όμως ακόμα να έχουν προκύψει αποτελέσματα.

Τι έχει συμβεί ακριβώς; Σύμφωνα πάντα με τον κ. Βασιλάκη, το 1932 έγινε διανομή τεραστίων κληροτεμαχίων στην τότε κοινότητα της Νέας Αλικαρνασσού και μέρος αυτών διανεμήθηκε σε ιδιώτες. Η ίδια έκταση που διατέθηκε στην πρώην κοινότητα, διανεμήθηκε για δεύτερη φορά το 1950 σε ιδιώτες. Έτσι, δημοτική έκταση πέρασε στα χέρια ιδιωτών.

Τα επόμενα χρόνια άρχισαν να γίνονται δικαστήρια στα οποία προσέφυγε ο Δήμος, στην προσπάθειά του να πάρει στα χέρια του τα ακίνητα που του ανήκουν και σε βάθος χρόνου κατάφερε να κερδίσει τελεσίδικες αποφάσεις που τον δικαίωσαν πανηγυρικά.

Ωστόσο, μέχρι να προκύψουν οι τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις που δικαίωσαν τον Δήμο στο μεσοδιάστημα, οι ιδιώτες στους οποίους είχε παραχωρηθεί η έκταση έχτισαν σπίτια, μεταβίβασαν την περιουσία τους, την εκποίησαν, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι δρομολογήθηκαν σοβαρές εξελίξεις που δεν καθιστούν καθόλου εύκολη υπόθεση την επιστροφή της έκτασης αυτής στα χέρια του Δήμου.

Ο κ. Βασιλάκης σημειώνει ότι ο μόνος δρόμος που μπορεί να δώσει διέξοδο είναι η ψήφιση νομοθετικής ρύθμισης που μπορεί να δώσει τέλος σε αυτή την ομηρία και έτσι να δρομολογήσει οριστική λύση σε ένα κρίσιμο ζήτημα με βαθιές κοινωνικές προεκτάσεις.

Ο ίδιος σημειώνει ότι το ξεκαθάρισμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος μπορεί να δώσει μια άλλη προοπτική στην περιοχή, στην οποία μπορεί να δρομολογηθεί η διπλή ανάπλαση την οποία προτείνει η τεχνική έκθεση που έχει ετοιμαστεί για λογαριασμό του Δήμου Ηρακλείου, που διεκδικεί την εκπόνηση Ειδικού Χωρικού Σχεδίου για την περιοχή που θα απελευθερωθεί μετά την απομάκρυνση του αεροδρομίου «Ν. Καζαντζάκης».