Η φράση «Η νέα γενιά δεν θα ξεχάσει» έγινε η κραυγή από χιλιάδες νέες φωνές που συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του Ηρακλείου για το μεγαλειώδες συλλαλητήριο, ενόψει της συμπλήρωσης των δύο χρόνων από την τραγωδία στα Τέμπη. Εκείνη την ημέρα, 57 ψυχές χάθηκαν χωρίς να επιστρέψουν ποτέ στα σπίτια τους, και ο πόνος από αυτή την ανείπωτη τραγωδία παραμένει αμείλικτος, συνοδευόμενος από το αναπάντητο «γιατί».
Από νωρίς το πρωί της 28ης Φεβρουαρίου, χιλιάδες μαθητές είχαν πλημμυρίσει την πλατεία Ελευθερίας στο Ηράκλειο, κρατώντας πλακάτ και πανό, με ένα χαρτί στα χέρια γεμάτο συνθήματα και με ένα κοινό αίτημα: δικαιοσύνη για τα 57 θύματα του τραγικού δυστυχήματος.
Με αρχικά συνθήματα όπως «Δεν έχω οξυγόνο», «Όλοι είμαστε στο ίδιο βαγόνι», «Δικαιοσύνη, τώρα», οι μαθητές έγιναν οι πρωταγωνιστές της διαδήλωσης, χωρίς να θέλω να μειώσω την αξία της συμμετοχής και των υπόλοιπων συμπολιτών μας. Αυτή είναι όμως η πραγματικότητα.
Αγωνίζονται για να ζήσουν σε μια κοινωνία που θα τους παρέχει ασφάλεια, σωστή παιδεία και υγειονομική περίθαλψη. Η ένταση με την οποία φώναζαν «Στείλε όταν φτάσεις, δεν έφτασες ποτέ, εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ» μας θύμιζε ότι το μέλλον της χώρας είναι στα χέρια αυτών των νέων, όχι μόνο στο Ηράκλειο, αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα και ακόμα και στο εξωτερικό.
Όλη η Ελλάδα βγήκε στους δρόμους την Παρασκευή, φωνάζοντας για δικαιοσύνη, για να ακουστούν οι φωνές των θυμάτων και των οικογενειών τους, οι οποίοι αγωνίζονται εδώ και δυο χρόνια για το αυτονόητο: Να μπορέσουν να θρηνήσουν τους δικούς τους ανθρώπους χωρίς να συνοδεύεται αυτός ο πόνος από την αίσθηση της ατιμωρησίας.
Η εικόνα των χιλιάδων μαθητών που συγκεντρώθηκαν στην πλατεία μού θύμισε τα δικά μου σχολικά χρόνια, όταν κι εμείς συμμετείχαμε σε διαδηλώσεις για διάφορα ζητήματα. Ωστόσο, αυτό που αντίκρισαν χθες οι Έλληνες πολίτες ήταν κάτι που έμοιαζε απίστευτο, όπως αυτές τις σκηνές που βλέπεις σε ταινίες στο Netflix και σκέφτεσαι «Δεν γίνονται τέτοια πράγματα στην Ελλάδα» – και όμως, συνέβησαν.
Είχα την τιμή να γνωρίσω μερικά παιδιά, από διάφορα σχολεία του Ηρακλείου και κάνοντας μια μικρή κουβέντα συνειδητοποίησα ότι στην πορεία δεν πήγαν απλά για να χάσουν μια μέρα μάθημα αλλά για να φωνάξουν για το μέλλον τους. Οι φωνές τους, σίγουρα θα έφτασαν μέχρι ψηλά, στον 14χρονο Παναγιώτη, στην Αναστασία, στην Θωμάη, στην Χρυσή, στην Αναστασία, στον Τάσο, στην Μαρία – Θωμαή, στην Φραντζέσκα, στον Γιώργο και σε όσους πήραν το τρένο, εκείνη την ημέρα. Ακόμη και στην 23χρονη Εριέττα, η οποία μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί τίποτα από το σώμα της.
Στο Patris.gr μίλησαν ο Μανώλης, η Βίκυ, ο Παντελής και η Αθηνά, μαθητές από διάφορα σχολεία του Ηρακλείου και τις Αρχάνες, οι οποίοι μοιράστηκαν τις σκέψεις τους για την κινητοποίηση που έγινε για τα θύματα της τραγωδίας στα Τέμπη. Κάθε ένας από αυτούς εξέφρασε τη δύναμη και την αγανάκτηση της νέας γενιάς, που συμμετείχε στη διαδήλωση, διεκδικώντας δικαιοσύνη και ένα καλύτερο μέλλον.
Ο πρόεδρος του 15μελούς από το Μουσικό σχολείο Ηρακλείου, Παντελής Σαλούστρος, αναφέρει: «Σήμερα έχουμε έρθει εδώ σαν απλοί πολίτες, ως σχολεία, για να τιμήσουμε τα θύματα των Τεμπών και για να αποδοθεί η πραγματική δικαιοσύνη. Να αναλάβουν τις ευθύνες αυτοί που έφταιξαν, αλλά και για να ακουστεί η φωνή μας για τις 57 ψυχές που έφυγαν άδικα εκείνο το βράδυ»
«Βρισκόμαστε εδώ για να ζητήσουμε δικαιοσύνη για το έγκλημα που διαπράχθηκε και για να στηρίξουμε τους γονείς και τις οικογένειες των θυμάτων που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Είναι αναγκαίο να αποδοθεί δικαιοσύνη, καθώς η πολιτική κατάσταση και οι συνθήκες που επικρατούν είναι τέτοιες που δυσκολεύουν την εύρεση μιας πραγματικής λύσης» δήλωσε ο Μανώλης Χαλκιαδάκης, αντιπρόεδρος του 15μελούς από το Μουσικό Σχολείο Ηρακλείου.
Από το Γυμνάσιο Αρχανών, μας μίλησε η Αθηνά Μαρκάκη η οποία όπως αναφέρει μαζί με τους συμμαθητές της ήρθαν στο Ηράκλειο, για να φωνάξουν για την δικαιοσύνη.
Χαρακτηριστικά: «Κατεβήκαμε στην πορεία με σκοπό να σταματήσει η πολιτική που προκάλεσε τα Τέμπη. Μια πολιτική που το μόνο που την νοιάζει είναι το ατελείωτο κέρδος και όχι οι δικές μας ζωές. Δυο χρόνια μετά την τραγωδία των Τεμπών, η δικαιοσύνη δεν έχει έρθει. Είμαστε όλοι εδώ, ενωμένοι με μια φωνή για να μην ξεχαστεί και να τιμωρηθούν οι ένοχοι».
Η μαθήτρια του 5ου ΕΠΑΛ Ηρακλείου, Βίκυ Χρονάκη, η οποία με όλη την ψυχή της έδινε το σύνθημα στα υπόλοιπα παιδιά, μίλησε για την ομαδικότητα που έδειξαν οι μαθητές στην πορεία του Ηρακλείου και για τη σημασία της συνεργασίας τους.
Συγκεκριμένα: «Ο συντονισμός ήταν πολύ εύκολος, τα παιδιά ήταν εξαιρετικά συνεργάσιμα. Το πρωί της Παρασκευής φτιάξαμε τα πανό και δουλέψαμε με ομαδικότητα. Συναντηθήκαμε με άλλους συμμαθητές μας και κατεβήκαμε όλοι μαζί, φωνάζοντας συνθήματα στους κεντρικούς δρόμους του Ηρακλείου. Ήταν πολύ συγκινητικό να βλέπεις τόσο κόσμο να κατεβαίνει, να φωνάζει, να υπερασπίζεται τους ανθρώπους και τις οικογένειες που χάθηκαν στα Τέμπη.»
«Ήταν ίσως μία από τις μεγαλύτερες πορείες που έχω πάρει μέρος, μικρά παιδιά και μεγάλοι, όλων των ηλικιών, ενωμένοι με μία φωνή για να μην συγκαλυφθεί κανένα έγκλημα ξανά σε αυτή τη χώρα και για να αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη για τις 57 ψυχές που χάθηκαν στα Τέμπη. Εμείς, σαν μαθητές, θα συνεχίσουμε να φωνάζουμε και να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, για να έχουμε ένα ασφαλές μέλλον σε αυτή τη χώρα.» καταλήγει η ίδια.
Παιδιά άγνωστα μεταξύ τους, που εκείνη την ημέρα βρήκαν μια κοινή φωνή και έγιναν ένα. Ένωσαν τις δυνάμεις τους για να απαιτήσουν δικαιοσύνη, να φωνάξουν για τους ανθρώπους που χάθηκαν και για τις οικογένειές τους που δεν θα σταματήσουν ποτέ να ζητάνε δικαίωση. Φώναξαν για να μην ξεχαστεί η τραγωδία. Εύχομαι στα παιδιά αυτά, στους φοιτητές του αύριο, να βρίσκονται πάντα στο σωστό τρένο!