Ένας απόστρατος αξιωματικός της Τροχαίας είχε πει κάποτε: «Απορώ με το Φραγκιό. Μέχρι και τα φανάρια τον γνωρίζουν και πρασινίζουν για να περάσει». Αναφερόταν στον πιο γνωστό ίσως δικυκλιστή της Τροχαίας, «το Φραγκιό», όπως τον λένε οι συνάδελφοί του, αλλά και όσοι τον γνωρίζουν, ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε προσφάτως.
«Όλοι τον ξέρουν με αυτό το όνομα, γιατί δύσκολα θα βρεις αστυνομικό στην Κρήτη που να τον αντιπαθεί. Όμως και με τους πολίτες συμβαίνει αυτό. Είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος και σωστός αστυνομικός. Γι’ αυτό το λόγο ο Φραγκιός, έγινε το Φραγκιό. Δείχνει μία συμπάθεια και αγάπη προς το πρόσωπο αυτού του ανθρώπου» είχε πει ο αξιωματικός που απορούσε γιατί τα φανάρια πρασίνιζαν στο… πέρασμά του.
Ο κ. Φραγκιός Φραγκιαδάκης «κρέμασε» τη στολή του τροχονόμου μετά από περίπου τέσσερις δεκαετίες στους δρόμους με τις μηχανές του και μιλάει στην «Π», απαντώντας με την ειλικρίνεια που τον διακρίνει, στα ερωτήματα που του θέσαμε
Ερώτηση: Το Φραγκίσκος, κύριε Φραγκιαδάκη, έγινε Φραγκιό. Η αστυνομία αλλά και το Ηράκλειο σας γνωρίζει έτσι. Νομίζω ότι κρύβεται μια ιστορία πίσω από το όνομά σας.
Απάντηση: «Ο μακαρίτης ο νονός μου είπε την ώρα της βάφτισης Φραγκίσκος, αλλά ο παπάς της εκκλησίας έκανε λάθος και με έγραψε Φραγκιός. Το Φραγκιό έμεινε γιατί έχω εισπράξει αγάπη από τον κόσμο και τους συναδέλφους. Όλοι λένε, το Φραγκιό, το Φραγκιό».
Ερώτηση: Πόσα χρόνια είστε αστυνομικός και πόσα χρόνια τροχονόμος;
Απάντηση: «Είμαι 60 ετών. Στην αστυνομία είμαι 37 χρόνια και 32 χρόνια είμαι πάνω στο δίκυκλο. Η μηχανή ήταν επιλογή μου, βέβαια. Κανείς αστυνομικός, κανένας διοικητής δεν μπορεί να υποχρεώσει κάποιον να ανέβει στη μηχανή. Το ήθελα εγώ. Ήταν η λόξα μου η μηχανή!».
Ερώτηση: Γιατί είναι η λόξα σας όπως λέτε; Τι σας προσφέρει;
Απάντηση: «Την αγαπώ τη μηχανή. Με κάνει και αισθάνομαι ελεύθερος. Αυτός είναι ο λόγος».
Ερώτηση: Δύσκολο να εγκαταλείπετε τη δουλειά σας μετά από τόσα χρόνια. Πώς νιώθετε;
Απάντηση: «Το έλεγα και στην εκδήλωση αποχαιρετισμού που διοργάνωσαν οι συνάδελφοί μου. Έλεγα στη γυναίκα και στα παιδιά μου ότι δεν μπορούν να καταλάβουν τι νιώθω. Είναι πολύ δύσκολο. Αγαπώ την αστυνομία, αγαπώ τους συναδέλφους και κυρίως τους ανθρώπους που προσπαθούσα να τους βοηθώ μέσα από τη δουλειά μου».
Ερώτηση: Δεν είναι υπερβολή ότι δεν έχετε μόνο την εκτίμηση των συναδέλφων σας αλλά και του απλού κόσμου. Και αυτό φάνηκε από τα μηνύματα των πολιτών μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα που σας αποχαιρετούσαν. Πού οφείλεται αυτό;
Απάντηση: «Τι να πω. Εγώ τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να το καταλάβω κι εγώ αυτό που συμβαίνει. Ήμουν έτσι και παλαιότερα που βεβαίωνα παραβάσεις, δεν αδίκησα κανένα. Δεν ήθελα το κακό κανενός. Λειτουργούσα σαν άνθρωπος ακόμα και όταν έπρεπε να κόψω την κλήση. Αυτό το καταλάβαιναν όλοι. Ψυχολογούσα τους ανθρώπους.
Δεν ήμουν σαν το ρομπότ. Μιλούσα μαζί τους για να καταλάβω γιατί κάποιος έκανε κάτι και παραβίασε το νόμο. Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι. Δεν με ένοιαζε εάν κάποιος είχε Porsche ή οδηγούσε ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο. Τον ψυχολογούσα και δεν ήθελα να τον αδικήσω. Στεναχωριόμουν όταν ήμουν υποχρεωμένος να βεβαιώσω παράβαση. Να σας πω ότι δεν δεχόμουν ποτέ πιέσεις από ανωτέρους. Έκανα πάντα αυτό που μου έλεγε η συνείδησή μου».
Ερώτηση: Εάν δεν ήσασταν τροχονόμος, σε ποιά υπηρεσία θα θέλατε να υπηρετείτε;
Απάντηση: «Έκανα και στο Αστυνομικό Τμήμα Σητείας, αλλά ήμουν και πάλι στη μηχανή και πάλι με το αντικείμενο της Τροχαίας. Και στο αστυνομικό τμήμα αεροδρομίου ήμουν στο Ηράκλειο, αλλά και στο τμήμα αερολιμένα στα Χανιά. Αλλά η μηχανή ήταν πάντα η αγάπη μου. Στη Σητεία όταν υπηρετούσα με έβαλε ο διοικητής τότε στο τηλεφωνείο.
Έκανα μία εβδομάδα και την επόμενη είπα του διοικητή, να μου δώσει μία μηχανή. Ήθελα να βγω έξω. Του είπα ότι εάν παραμείνω μέσα «θα σαλτάρω». Δεν έκανα μέσα, ήθελα να είμαι έξω με τον κόσμο. Μέχρι και την τελευταία ημέρα ήμουν στο δρόμο. Δεν ήθελα γραφεία, αν και μου το είχαν προτείνει. Ήθελα να είμαι έξω, ελεύθερος»
Ερώτηση: Μπορείτε να υπολογίσετε πόσα χιλιόμετρα έχετε κάνει όλα αυτά τα χρόνια με τη μηχανή;
Απάντηση: «Με την παλιά Suzuki που είχα την άφησα στα 180 χιλιάδες χιλιόμετρα. Αυτή που έχω τώρα και θα παραδώσω τα κλειδιά της στις 31 Δεκεμβρίου έχει κάνει περίπου 80 χιλιάδες χιλιόμετρα. Υπολογίζω με όλες τις μηχανές που είχα ότι έχω κάνει πάνω από 500 χιλιάδες χιλιόμετρα. Τόσα χρόνια.. Ήταν ημέρα που έκανα 50 χιλιόμετρα, αλλά και ημέρα που είχα κάνει 250 χιλιόμετρα. Συνολικά έχω αλλάξει πέντε μηχανές όλα αυτά τα χρόνια»
Ερώτηση: Κάποιο περιστατικό που θυμάστε εν ώρα καθήκοντος;
Απάντηση: «Είναι τόσα πολλά. Ήμουν και στην Ομάδα Ζ. Το 1997 με 2002 που ήμουν σε αυτή την ομάδα είχαμε πολλά επεισόδια που επιλαμβανόμασταν. Θυμάμαι μία φορά ένα οικογενειακό επεισόδιο. Δεν είναι υπερβολή να σας πω ότι μου είπαν οι πρωταγωνιστές του επεισοδίου ότι τους έσωσα το γάμο. Τσακωνόταν το ζευγάρι, αλλά συζήτησα μαζί τους και πραγματικά τους έφτιαξα το γάμο. Ακόμα με παίρνουν τηλέφωνο οι άνθρωποι αυτοί.
Η γυναίκα με ευχαριστεί ακόμα. Όμως κι εκείνοι ήταν πολύ εντάξει. Ό,τι μου υποσχέθηκαν φεύγοντας, το έκαναν. Τους μόνιασα. Ήταν στα χωρίσματα. Με βλέπουν στο δρόμο και μου λένε συνεχώς ότι ήμουν η αιτία που δεν χώρισαν».
Ερώτηση: Να πάμε και στις κλήσεις που κόβατε, με βαριά καρδιά από ό,τι ξέρω. Υπήρχαν περιστατικά που λειτουργούσατε πιο ανθρώπινα κι όχι τόσο υπηρεσιακά;
Απάντηση: «Ναι πολλά, πάρα πολλά. Δεν είμαι της άποψης ότι πιάνεις τον άλλο και τον ξετινάζεις επειδή φοράς στολή. Τον άκουγα τον παραβάτη. Εάν ήταν ένα λάθος της στιγμής που δεν θα το ξανακάνει, τότε δεν έκοβα την κλήση. Δεν υπήρχε λόγος. Έδινα μία δεύτερη ευκαιρία. Όταν μου μιλούσαν όμορφα, μου εξηγούσαν γιατί έκαναν την παράβαση, τότε δεν βεβαίωνα παράβαση.
Δεν με ενδιέφερε ακόμη κι αν μου είχαν δώσει οδηγίες οι ανώτεροι μου. Όμως όταν έβλεπα ότι η βεβαίωση μιας παράβασης μπορεί να σώσει μια ζωή στο μέλλον, δηλαδή, ο παραβάτης δεν θα το ξανακάνει, τότε δεν χαριζόμουν. Στους αμετανόητους ήμουν πολύ αυστηρός»
Απάντηση: «Θα έλεγα ότι περισσότερο ευθύνεται η οδηγική μας συμπεριφορά εδώ στην Κρήτη και μετά οι δρόμοι. Φταίνε βέβαια κι αυτοί. Δεν έχουμε και λεωφόρους, αλλά δυστυχώς δεν ξέρουμε να οδηγούμε, δεν έχουμε παιδεία στην οδήγηση. Οι Αθηναίοι λένε ότι δεν ξέρουμε να οδηγούμε και πιστεύω ότι αυτό ισχύει. Μία κυρία από την Αθήνα ήταν μία ημέρα μέσα στο αυτοκίνητό της. Με είδε και έβαλε τα γέλια.
Όταν τη ρώτησα γιατί γελάει μου είπε ότι το έκανε για τον τρόπο που οδηγούμε εδώ στο νησί. Γέλαγε για το χάλι μας. Εδώ στην Κρήτη πιάνουμε το τιμόνι και όποιον πάρει ο χάρος».
Ερώτηση: Αντιμετωπίσατε κάποιο κίνδυνο εν ώρα υπηρεσίας, στη μηχανή;
Απάντηση: «Το 2016 είχα ένα σοβαρό τροχαίο. Πήγαινα στη δουλειά. Έπιανα υπηρεσία στις 5 το πρωί. Ένα τέταρτο πριν, απέναντι από την Άλφα Μπανκ στην λεωφόρο Κνωσού, ξεπάρκαρε ένας κύριος με τρέιλερ πίσω από το αυτοκίνητό του. Μου έκλεισε το δρόμο κι έπεσα με τη μηχανή. Έπαθα κάταγμα σε 4 πλευρά, σε 3 σπονδύλους και άλλα τραύματα.
Ο γιατρός, ο Μωραΐτης, ο Θεός να τον έχει καλά, και ο μακαρίτης ο Ζαχαρίας Αθουσάκης ο χειρουργός, είχαν κάνει τέλεια δουλειά. Ο Μωραΐτης είχε πει στη γυναίκα μου ότι ήμουν τυχερός στην ατυχία μου. Για κάποια χιλιοστά αν χτυπούσα θα έμενα ανάπηρος»
Ερώτηση: Θυμάστε κάποια ιστορία με τις συνοδείες επισήμων;
Απάντηση: «Ήμουν σε όλες τις συνοδείες και σε Έλληνες και σε αλλοδαπούς. Έχω συνοδεύσει όλο το ελληνικό κοινοβούλιο. Υπουργούς, πρωθυπουργούς, Έλληνες και ξένους. Μια φορά θυμάμαι ότι είχα συνοδεύσει τη Δόμνα Μιχαηλίδου, αυτή την ωραία κοπέλα. Όταν τελειώσαμε και την πήγα στο αεροδρόμιο με ευχαρίστησε και μου ζήτησε συγνώμη εάν με κούρασε. Της είπα «κοπέλα μου, είναι τιμή μου, να συνοδεύω μία τόσο ωραία κυρία».
Ερώτηση: Όσοι σας γνωρίζουν λένε ότι δύσκολα θα πείτε ψέματα. Θέλω να μου πείτε την αλήθεια. Έχετε ως πολίτης παραβιάσει τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας;
Απάντηση: «Είχα κάνει το λάθος και είχα ανέβει στη μηχανή, όχι την υπηρεσιακή, χωρίς κράνος. Δεν το έκανα όμως σκόπιμα. Ήταν ένα λάθος, λόγω βιασύνης που το έχω μετανιώσει. Έφυγα βιαστικά. Πραγματικά το μετάνιωσα»
Ερώτηση: Έχετε, φαντάζομαι, δει και συναδέλφους σας στο δρόμο να μην φορούν κράνος. Τί σκεφτόσασταν όταν τους βλέπατε;
Απάντηση: «Πάρα πολλούς, δυστυχώς. Μια φορά σε ένα συνάδελφο τον έκανα και δεν ήξερε που να κρυφτεί. Του είπα ότι θα έπρεπε να ντρέπεται. Η αλήθεια είναι ότι εμείς πρέπει πρώτοι να δίνουμε το καλό παράδειγμα. Δεν λέω να κάνεις ένα λάθος, στιγμιαίο, άνθρωποι είμαστε και σε όλους μπορεί να συμβεί μία φορά».
Ερώτηση: Εάν είχατε τη δύναμη να αλλάξετε κάτι στην αστυνομία. Τί θα ήταν αυτό;
Απάντηση: «Θα πω τα ωράρια αρχικά και μετά τη γραφειοκρατία. Βάλαμε τα κομπιούτερ να απαλλαγούμε από τη γραφειοκρατία κι αυτή αντί να μειωθεί, αυξήθηκε. Πολλή χαρτούρα ρε παιδί μου. Τα ωράρια είναι εξαντλητικά για τον αστυνομικό. Θα πρέπει να αλλάξει το 6 το πρωί με 2 το μεσημέρι. Αυτό το πρωινό είναι σκότωμα.
Ειδικά εάν κάποιος μένει μακριά θα πρέπει να φύγει από τις 5 από το σπίτι του. Επίσης, η αστυνομία δεν πρέπει να είναι μέσα στα γήπεδα. Είδατε τι έπαθε το παλικάρι, ο συνάδελφος στην Αθήνα. Πρέπει να απαλλαγούμε από αυτό το χάλι»
Ερώτηση: Στο γιο σας που είναι αστυνομικός, του έχετε πει να ανέβει στη μηχανή ή τον έχετε αποτρέψει;
Απάντηση: «Έχω δύο παιδιά. Η κόρη μου είναι καθηγήτρια και ο γιος μου είναι συνάδελφος. Υπηρετεί στην Άμεσο Δράση Ηρακλείου και είχε υπηρετήσει και στην Αθήνα. Είναι στα περιπολικά. Του λέω εάν θέλει να ανέβει στη μηχανή να το σκεφτεί και να το επιλέξει εκείνος. Η αλήθεια είναι ότι στη μηχανή είσαι πιο ελεύθερος. Άλλη η χάρη του δίκυκλου, αλλά πρέπει να το αγαπάς, να το σέβεσαι και να την περιποιείσαι».
Ερώτηση: Τι θα κάνετε τώρα που συνταξιοδοτείστε;
Απάντηση: «Έχω πολλές αγροτικές εργασίες. Έχω στη Σητεία από όπου είναι η γυναίκα μου και από το Ζαρό από όπου είμαι εγώ, 1.100 ρίζες ελιές. Θα ασχοληθώ με αυτές, με τα αγροτικά γενικότερα».