Η είδηση του ξαφνικού θανάτου του, σόκαρε τους ανθρώπους που τον γνώριζαν και συνεργάστηκαν μαζί του, αφού μέχρι πριν λίγες ώρες τον έβλεπαν σε εκθέσεις οίνου.
Ο Μανώλης Γιαμνιαδάκης έφυγε αιφνίδια απο την ζωή, την ώρα που η οικογένεια αγωνιά και για τον πατέρα του, που νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ηρακλείου και τον οποίο επισκέφθηκε αυτές τις μέρες.
Αγαπητός σε όλους, ευγενής , άριστος επαγγελματίας , ένας άνθρωπος με όραμα για τα τοπικά προιόντα τα οποία ήθελε ήθελε να βρίσκονται στην θέση που τους αξίζει.
Ο ίδιος είχε γράψει:
«Γεννήθηκα μαζί με τον δίδυμο αδελφό μου στις 14 Σεπτεμβρίου 1967, μήνας τρύγου, οργώματος και σποράς. Ίσως έτσι εξηγείται το δέσιμό μου με τη γη και τα σπαρτά της και η αγάπη για το κρασί, το λάδι και ό,τι η ελληνική φύση απλόχερα προσφέρει.
Η καταγωγή μου από την Κρήτη και ειδικά οι αρχές που πήρα από τους γονείς μου με «μπόλιασαν» με αξίες ανεκτίμητες: το σεβασμό στο συνάνθρωπο, την αλέγκρα κοινωνικότητα και γενναιοδωρία, τη χαρά της ζωής.
Η εφηβεία μου πέρασε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ένα χωνευτήρι πολιτισμών, γλωσσών και ανθρώπων. Εκεί έμαθα να σέβομαι τη διαφορετικότητα, και να αντιλαμβάνομαι ότι μόνο όταν συνδυάζονται διαφορετικά κομμάτια, αλληλοσυμπληρώνεται το σύνολο και λειτουργεί στο μέγιστο των δυνατοτήτων του.
Σπούδασα στη Φαρμακευτική Σχολή Αθηνών όπου κατάλαβα σε βάθος τα στοιχεία, τη σύνθεση και τις λειτουργίες των χημικών ενώσεων και την επίδρασή τους στον άνθρωπο και την καθημερινή ζωή. Η θητεία μου στα επείγοντα περιστατικά στο νοσοκομείο της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας αμέσως μετά, με έκαναν να συνειδητοποιήσω πόσο ανάγκη έχουμε ο ένας τον άλλον και να νιώσω στην πράξη την αληθινή σημασία του ανθρωπισμού.
Η εμπειρία που απέκτησα όταν πήρα την πρωτοβουλία να ξεκινήσω τη λειτουργία ενός από τα πρώτα wine tasting clubs της Ελλάδας, αλλά και η επαφή και η ανταλλαγή ιδεών και γνώσεων με σχεδόν όλους τους Έλληνες δημοσιογράφους γεύσης, ήταν αποφασιστικά για την προσωπική μου ανάπτυξη της αναλυτικής προσέγγισης και εκτίμησης γεύσεων.
Οι εμπορικές επιλογές μου και η κλίση που είχα προς την κατεύθυνση της γεύσης με οδήγησαν σε μεταπτυχιακές σπουδές στο marketing στο πανεπιστήμιο του Leicester, όπου διεύρυνα με μοναδικό τρόπο την αντίληψή μου για το τον τρόπο προώθησης των προϊόντων και την αντιμετώπιση προβλημάτων, εστιάζοντας στη μεθοδολογία αλλά και στα τεκμηριωμένα επιχειρήματα.
Από το 1989 που ασχολούμαι με το κρασί αλλά και με τη γεύση γενικότερα, γνώρισα καλύτερα όχι μόνο τη μαγεία του οίνου και του ελαιόλαδου αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό, μέσα από ένα μεγάλο αριθμό εμπειριών με διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικές χώρες. Όταν μάλιστα μπήκε στη ζωή μου η σύζυγός μου, έφερε ειρήνη μέσα μου καθώς και τη δύναμη να πραγματοποιώ πράγματα που παλιότερα δεν τα είχα φανταστεί.
Η ίδρυση της Manolis Food Project έρχεται να επιστεγάσει όλη αυτή την πορεία, καλύπτοντας ένα μεγάλο κενό στην ελληνική αγορά, όπου υπάρχουν πολλοί και εξαιρετικοί παραγωγοί, αλλά όχι αρκετή ή σωστή προβολή της εκπληκτικής, ακόμα και πρωτοποριακής δουλειάς τους, και των προϊόντων τους. Στόχος μου είναι, μαζί με τους συνεργάτες μου, να μεταγγίσουμε όλη αυτή την εμπειρία στους Έλληνες παραγωγούς και να συμβάλλουμε ώστε να σπάσει το φράγμα της επικοινωνίας τους με τους καταναλωτές.
Εύχομαι μέσα από αυτήν την προσπάθεια να παρασύρουμε και άλλους σε αυτό το δρόμο, και να δούμε ακόμα περισσότερα ελληνικά προϊόντα, και μέσα από αυτά και την Ελλάδα μας, να παίρνουν τη θέση που τους αξίζει.»