Ο Φορέας, επέλεξε να βραβεύσει άνδρα επιστήμονα, προκειμένου να καταδείξει τη σημασία της ισότητας και ισοτιμίας μεταξύ των δύο φύλων, αξίες για τις οποίες μάχεται καθημερινά. Η βράβευση του κ. Καντιδάκη αποτελεί ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης της προσφοράς του, ως σπουδαίου ιατρού και ανθρώπου, αποτελώντας ένα φωτεινό παράδειγμα επιμονής, σκληρής και ανιδιοτελούς δουλειάς.
Tον τιμώμενο προσφώνησε η Πρόεδρος του Συνδέσμου Μαίρη Παχιαδάκη- για να ακολουθήσει η δική του αντιφώνηση.
Ο Γ. Καντιδάκης μεταξύ άλλων είπε: “Όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα (και την ανάγκη) να στηρίζονται κάπου, να ξεκουράζουν την ψυχή τους, να της δίνουν τη δύναμη να συνεχίσει για το “αύριο”, το τόσο κοντινό μα και τόσο άγνωστο αύριο. Να παίρνουν δύναμη επικοινωνώντας με άλλους ανθρώπους, να χαίρονται στη χαρά τους – και στη λύπη τους να είναι εκεί, στο πλάι τους.
Όλοι; Ίσως όχι όλοι. Ίσως να είναι οι τυχεροί αυτοί, που γυρίζοντας το βράδυ στο σπίτι ξέρουν ότι κάποιος, κάποιοι περιμένουν, να τους δουν, να τους ακούσουν. Που κάποιοι τους αγαπούν, που ζούν για αυτούς, που “είναι ο θησαυρός της ζωής τους”.
Όπως λέει όμως η συγγραφέας Έλλη Αλεξίου, «στη στροφή του δημόσιου δρόμου, κάποτε παίρνει η ματιά μας να παραμονεύουν, κοκκινισμένα από το κλάμα, πνιγμένα στο παράπονο, κολλητά στον τοίχο, τα διωγμένα παιδιά». Που ζουν τα φοβερά αυτά χρόνια της ζωής τους, απροστάτευτα και μόνα. Χωρίς μάνα και πατέρα κάποτε, χωρίς νερό και ψωμί, χωρίς Θεό… Με την αναγκαστική, της φτώχειας, αφροντισιά.
Σήμερα, εδώ, θέλω να πω ένα ευχαριστώ που όφειλα στην αγαπητή κ. Μαίρη Παχιαδάκη. Που σε ένα κόσμο εφιαλτικό, ο ψυχικός πολιτισμός της ντύνει τη σκληρή πραγματικότητα.
Που η δύναμη της αγάπης της μεταμορφώνει και αναπλάθει τον κόσμο του στερημένου Παιδιού και της Μάνας που βρίσκονται σε απόγνωση, αναπληρώνοντας κάτι από τα πάντα που τους λείπουν.
Αποδεικνύει ότι και στις δυσκολότερες συνθήκες, η παρουσία της ανθρωπιάς κάνει τα θαύματά της. Με μόνα εφόδια τη στοργή και την αφοσίωση.
Ο αγώνας της μας φανερώνει ότι στη ζωή υπάρχει κι ένα άλλο είδος πολεμιστή: το παιδί.
Με το ήθος της και τη γενναιότητά της και με μία αξιόλογη καί έμπιστη ομάδα συνεργατών, ντύνει ζεστά την ψυχή των μικρών μαχητών, που η Μοίρα έχει αρχίσει να κλώθει το ριζικό τους, που ο όγκος της δυστυχίας βαραίνει τους αδύναμους ώμους τους και που αργότερα, ώριμοι πια θα παλέψουν στη ζωή.”
Στις ξεχωριστές στιγμές της βραδιάς, οι καταθέσεις ψυχής τριών πρώην ασθενών και συγγενών τους. Οι Καίτη Νικολετάκη, Μηνάς Μαυροειδής και Κώστας Συλιγάρδος, μίλησαν για τη σοβαρή περιπέτεια της υγείας τους και για το πόσο τους βοήθησε ο ίδιος, να την ξεπεράσουν.
Την όμορφη βραδιά διάνθισε μελωδικά η Χορωδία του Συνδέσμου “Αγγέλων Ωδή”.
