«Ο 5χρονος γιος μου αντί να παίζει μπάλα προτιμάει τις κούκλες, θέλει να ντύνεται σαν κορίτσι και κλαίει όταν τον πιέζουμε να παίξει αγορίστικα παιχνίδια, με τους φίλους του. Τι να κάνω;».
Αρκετά συχνά οι παιδοψυχίατροι και οι ψυχίατροι στο Πανεπιστημιακό και το Βενιζέλειο νοσοκομείο Ηρακλείου βλέπουν παιδιά ηλικίας από 4 ετών και έφηβους τα οποία υποφέρουν από δυσφορία φύλου.
Η δυσφορία φύλου δεν σχετίζεται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, έχει να κάνει με τα συναισθήματα άγχους και αναστάτωσης, τα οποία βιώνει ένα άτομο όταν αισθάνεται ότι το φύλο του δεν ταιριάζει με την ταυτότητά του.
«Είναι ένα θέμα που απασχολεί πλέον όλο και περισσότερο την ψυχιατρική κοινότητα» είπε στην «Π» η διευθύντρια του Ψυχιατρικού τμήματος του Βενιζελείου κ.Ευγενία Χουρδάκη.
Άγνοια και σύγχυση
Η κ. Χουρδάκη ανέφερε ότι στο νοσοκομείο προσέρχονται πολλά νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια ηλικίας 18-26 ετών με έντονο άγχος και κατάθλιψη γιατί δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν αυτό που νιώθουν, πώς θα το πουν στην οικογένειά τους και πώς θα είναι η ζωή τους από εδώ και πέρα.
«Αρκετά συχνά αντιμετωπίζουμε περιπτώσεις δυσφορίας φύλου σε παιδιά ηλικίας απο 4-5 ετών και μεγαλύτερα και βλέπουμε ότι οι γονείς τους δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν όταν για παράδειγμα το αγόρι τους θέλει να φοράει γυναικεία ρούχα και το κορίτσι τους τους λέει ότι νιώθει αγόρι» ανέφερε στην εφημερίδα ο παιδοψυχίατρος του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Ηρακλείου κ. Γιώργος Σαμιωτάκης.
Όπως μας είπε, οι γονείς βρίσκονται σε μεγάλη σύγχυση, πιστεύουν ότι το παιδί τους λειτουργεί μιμητικά και έχουν άγνοια για το πώς πρέπει να αντιδράσουν.
Ο παιδοψυχίατρος τόνισε ότι μετά τη διάγνωση, το πρώτο βήμα είναι να αρχίσει το παιδί και η οικογένειά του ψυχοθεραπεία, με στόχο να αντιμετωπιστεί το άγχος που όλοι βιώνουν αλλά και να δεχθούν τη διαφορετικότητά του.
Στα παιδιά γίνεται διάγνωση για τη δυσφορία φύλου, αν βιώνουν έντονη δυσφορία και στρες για τουλάχιστον έξι μήνες και για τουλάχιστον έξι από τα παρακάτω συμπτώματα:
- αναφέρουν πως ταυτίζονται με το αντίθετο φύλο
- ισχυρή επιθυμία για φίλους από το φύλο με το οποίο ταυτίζονται
- απόρριψη ρούχων και παιχνιδιών τα οποία σχετίζονται κυρίως με το γενετήσιο τους φύλο
- έκφραση επιθυμίας να αποχωριστούν τα γεννητικά τους όργανα
- εκτίμηση ότι μεγαλώνοντας θα καταλήξουν στο φύλο στο οποίο ταυτίζονται
- έκφραση αηδίας για τις αλλαγές στο σώμα τους κατά την περίοδο της εφηβείας
- κοινωνική απομόνωση, άγχος και κατάθλιψη.
Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι το 73% των γυναικών και το 78% των ανδρών ένιωσαν για πρώτη φορά στα 7 τους έτη τη δυσφορία φύλου.
Οι πιο σύγχρονες προσεγγίσεις εξετάζουν το ζήτημα συνθέτοντας βιολογικούς, κοινωνικούς, εξελικτικούς και ψυχολογικούς παράγοντες.
Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν και να αγκαλιάσουν το παιδί τους
«Υπάρχει άγνοια τόσο στους γονείς όσο και στην εκπαιδευτική κοινότητα για αυτό το θέμα» έχει επισημάνει μιλώντας στην «Π» η ειδική σε θέματα σεξουαλικής αγωγής κ. Μαργαρίτα Γερούκη, η οποία είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια για θέματα σεξουαλικότητας και φύλου.
Η κ. Γερούκη υπογράμμισε ότι «ο γονιός πρέπει να διαβάσει, να ενημερωθεί, να προσπαθήσει να καταλάβει.
Να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα και όχι μόνο πρέπει να αποδεχθεί το παιδί του, αλλά να το κάνει να νιώσει ασφαλές.
«Εάν θέλουμε να έχουμε ευτυχισμένα παιδιά, πρέπει να το αποδεχθούμε και να τα υπερασπιστούμε μέχρι το τέλος» είπε.