ΤΙ ΣΥΜΦΩΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Το τελικό σχέδιο του Yπουργείου για τον ΒΟΑΚ
Την «τελική λύση» για το σχέδιο προώθησης του Βόρειου Οδικού Άξονα θα ανακοινώσει τις επόμενες ημέρες από το Ηράκλειο ο υπουργός Υποδομών κ.Σπίρτζης. Το σχέδιο συμφωνήθηκε τόσο σε επίπεδο πολιτικών στελεχών όσο και υπηρεσιακών παραγόντων και αναφορικά με αυτό σύμφωνα με πληροφορίες της “Π”, έχουν ήδη γίνει κοινωνοί τόσο οι τοπικοί βουλευτές όσο και ο περιφερειάρχης Κρήτης Στ. Αρναουτάκης.
Ο υπουργός κ. Σπίρτζης και ο γενικός γραμματέας κ. Δέδες έχουν πειστεί ότι η μόνη λύση για να προωθηθεί ο ΒΟΑΚ τα επόμενα χρόνια είναι να πάρει όλο το παιχνίδι στα χέρια του το υπουργείο- κι αυτό θα γίνει άμεσα με τροπολογία που θα κατατεθεί στη Βουλή- και να το δημοπρατήσει, όπως έχει γράψει η «Π» με τη λογική της προεπιλογής της εταιρείας και στη συνέχεια θα ακολουθήσει η δεύτερη φάση της οικονομικής προσφοράς.
Με την τροπολογία που θα κατατεθεί στη Βουλή, το Υπουργείο αφαιρεί όλες τις αρμοδιότητες από τον Οργανισμό Ανάπτυξης Κρήτης για να μπορέσει να δημοπρατήσει εκείνο το έργο έχοντας ως μπούσουλα την προωθητική μελέτη Τολιόλου που αφορά το τμήμα από τα Χανιά μέχρι Ηράκλειο (με 27% νέα χάραξη). Με το δεδομένο ότι σε λίγες μέρες θα τελειώσει και η αντίστοιχη μελέτη μέχρι τον Άγιο Νικόλαο, το Υπουργείο θεωρεί ότι θα έχει τον μπούσουλα βάσει του οποίου θα μπορέσει να δημοπρατήσει και να πάει στην προεπιλογή του αναδόχου.
Αυτή ήταν και η πρόταση τόσο του ΟΑΚ όσο και του κ. Αρναουτάκη που είχαν στείλει επιστολή στο Υπουργείο για το θέμα του ΒΟΑΚ. Στη συνάντηση που έγινε στην Αθήνα η “Π” είναι σε θέση να γνωρίζει ότι ειπώθηκαν πολλά. Υπήρξε και ένταση. Ο κ.Βαρδάκης, ως βουλευτής, απαίτησε λύση, ο κ. Αρναουτάκης ζήτησε να ανοίξουν όλα τα χαρτιά. Και οι δύο φαίνεται ότι έφυγαν ικανοποιημένοι, αλλά κρατούν επιφυλάξεις περιμένοντας τις τελικές ανακοινώσεις που θα κάνει ο Σπίρτζης.
Το σχέδιο και η… μακέτα
«Ο μπούσουλας αυτός είναι η λύση και η απάντηση» λένε από το Υπουργείο και θεωρούν ότι με 1,9 δισ. το έργο μπορεί να υλοποιηθεί. Κι έτσι απαντούν ότι με κατάλληλες κινήσεις, στενή παρακολούθηση και με τη βοήθεια του τεχνικού, οικονομικού και νομικού συμβούλου που μπήκαν τώρα στο έργο, μπορεί να τρέξει.
Ωστόσο, στελέχη του κατασκευαστικού κλάδου θεωρούν ότι «ούτε καν ως μακέτα δεν νοείται στην παρούσα φάση» το έργο. Η αγορά εκτιμά ότι βρίσκεται σε πολύ πρώιμο στάδιο ωρίμανσης, δεδομένου ότι δεν υφίσταται ούτε καν η απαραίτητη στρατηγική μελέτη σκοπιμότητας η οποία θα αιτιολογεί τους λόγους της αναγκαιότητας του έργου και είναι προϋπόθεση για την εξασφάλιση κοινοτικής χρηματοδότησης.
Σύμφωνα μάλιστα με φορείς της αγοράς των κατασκευών, με βάση τη διαδικασία που έχει προκρίνει το υπ. Υποδομών, το έργο δεν θα ξεκινήσει ούτε το 2020. Αφού η προκήρυξη του διαγωνισμού θα προβλέπει σε πρώτη φάση την εκδήλωση ενδιαφέροντος από τους κατασκευαστικούς ομίλους, οι οποίοι θα κληθούν σε δεύτερο στάδιο (κι αφού παρέλθει τουλάχιστον ένα εξάμηνο έως ότου ολοκληρωθεί αυτός ο πρώτος γύρος του διαγωνισμού) να καταθέσουν προτάσεις στο υπουργείο για το μοντέλο υλοποίησης του έργου, στην πραγματικότητα αφήνεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία να κρίνει και να προτείνει τρόπους εκτέλεσης του έργου (π.χ. με τη μέθοδο της παραχώρησης εκμετάλλευσης, με το σύστημα μελέτη-κατασκευή κ.λπ.), τη στιγμή όμως που εκκρεμούν ζητήματα κεφαλαιώδη, όπως η χρηματοδότηση, ενώ ερωτήματα υπάρχουν ακόμα και όσον αφορά τη χάραξη του νέου δρόμου.
Επιπλέον, εφόσον απουσιάζουν και οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, προφανώς δεν μπορεί να τεθεί ασφαλές χρονοδιάγραμμα υλοποίησης των εργασιών και ουδείς γνωρίζει ποιες θα είναι οι απαιτήσεις σε ό,τι αφορά τις απαλλοτριώσεις (δεδομένου ότι λείπουν στοιχεία και ως προς τη χάραξη).
Στελέχη του κλάδου υπενθυμίζουν ότι με ανάλογο τρόπο είχαν ξεκινήσει και οι προκηρύξεις για τα έργα των μεγάλων αυτοκινητοδρόμων της χώρας, για τα οποία χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν πέντε χρόνια από τη στιγμή που εξαγγέλθηκαν μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησαν να κατασκευάζονται. Ως εκ τούτου, το ζήτημα του ΒΟΑΚ αντιμετωπίζεται στον κλάδο ως ένα επικοινωνιακό τέχνασμα στην παρούσα φάση, προκειμένου να καλλιεργηθεί η αίσθηση ότι προχωρούν νέα μεγάλα έργα στη χώρα και πως επιστρέφει η ανάπτυξη στη χώρα, χωρίς κάτι τέτοιο να συμβαίνει στην πράξη.