Ταξίδι ζωής χαρακτήρισαν την Κρήτη και όσα έζησαν τις προηγούμενες ημέρες στον τόπο μας οι επτά Τούρκοι, οι δώδεκα Ιταλοί και οι τέσσερις Ισπανοί που επισκέφθηκαν το νησί μας με το Erasmus και το πρόγραμμα Good Food, Good Mood.
Μετά την Κωνσταντινούπολη, το Badajoz της Εξτρεμαδούρα της Ισπανίας και την Απουλία της Ιταλίας, ήταν η σειρά της Κρήτης να ανοίξει την αγκαλιά της, να γοητεύσει και να συγκινήσει τους φιλοξενούμενους της. Δεν είναι μόνο οι φυσικές ομορφιές, δεν είναι μόνο η κουλτούρα και η μοναδική κρητική διατροφή, είναι οι άνθρωποι της.
Οι μικροί αλλά σπουδαίοι …πρεσβευτές του τόπου μας. Παρά την οικονομική κρίση, παρά την πανδημία, η Κρήτη παραμένει ξεχωριστή σε θέματα φιλοξενίας. Σε σκλαβώνει. Είναι οι πολιτιστικοί σύλλογοι, οι ομάδες εθελοντών, η παραδοσιακή μαγείρισσα, ο βοσκός, ο μελισσοκόμος, οι πιτσιρικάδες που θα προστρέξουν και όλοι μαζί θα γίνουν μία γροθιά για να βγάλουν τον τόπο τους ασπροπρόσωπο, κρατώντας ψηλά τη σημαία της κρητικής φιλοξενίας. Και δεν το κάνουν προσποιητά. Το κάνουν με την ψυχή τους. Τα δίνουν όλα και κερδίζουν εντυπώσεις και καρδιές.
Στην Επισκοπή, το Καινούργιο Χωριό και την Ελιά, το Μοχό και την Πάνω Χερσόνησο, όλοι στο πόδι για τους φιλοξενούμενους. Δικαίως η (πάντα αεικίνητη) Ελένη Μαραγκάκη, συντονίστρια των προγραμμάτων ERASMUS του ΚΟΙΠΟΔΙ Χερσονήσου, έχει κάθε λόγο να αισθάνεται υπερήφανη και χαρούμενη.
Για τον Αλμπέρτο από το Badajoz της Ισπανίας ήταν εμπειρία ζωής, όπως εξομολογήθηκε. Η Βαλέρια από το Poggiardo της Ιταλίας και η οικογένεια της ξετρελάθηκαν με την Κρήτη και τους ανθρώπους της. Έτσι ήταν οι άνθρωποι στα μέρη τους, στο Σαλέντο, τριάντα χρόνια πριν. Εντυπωσιάστηκαν που οι ντόπιοι διατηρούν τόσο ζωντανά τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, ενώ ταυτόχρονα παραμένουν εξωστρεφείς σε όλα τα επίπεδα, εξελίσσονται και προοδεύουν. Ενθουσιάστηκαν τόσο που επίκειται συντεκνιά.
Ο Αχμέτ από την Κωνσταντινούπολη λέει σε όλους με ενθουσιασμό ότι κατάγεται από την Τραπεζούντα και αρχίζει να απαριθμεί κοινές λέξεις των δύο λαών. Στην ομάδα των Τούρκων είναι και δύο καθηγητές που λατρεύουν τον Νίκο Καζαντζάκη και μιλούν με θαυμασμό για το έργο του.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω την σφοδρή επιθυμία-ούτε τάμα να είχαν-όλων ανεξαιρέτως να επισκεφθούν τις αρχαιότητες της Κνωσού. Το θεωρούσαν αδιανόητο να φύγουν από την Κρήτη χωρίς να έχουν πάει στο παλάτι του Μίνωα.
Η καρδιά μετράει αλλά αυτό δεν το ξέρουν οι πολιτικοί μας
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή οι φιλοξενούμενοι Τούρκοι ήταν κάπως «κουμπωμένοι» εξαιτίας της διαρκούς έντασης που υπάρχει στα Ελληνοτουρκικά, με αποκορύφωμα τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο χρονικό διάστημα. Και οι κρητικοί έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να τους βγάλουν από τη δύσκολη θέση.
Μία ξεχωριστή στιγμή ήταν και αυτή που εκτυλίχθηκε στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, στην Ελιά, όπου τους υποδέχθηκε με εγκαρδιότητα ο παπά-Μιχάλης. Τους κοίταξε όλους στα μάτια, λέγοντας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και οφείλουμε αλληλοσεβασμό. «Δεν μας ενδιαφέρουν τα προσωπικά του κάθε ενός, θρησκεία, γλώσσα… Αυτά συνθέτουν, δεν διαιρούν. Η αξία του ανθρώπου στηρίζεται στο ότι είναι ελεύθερος ο καθένας. Το μεγαλύτερο αγαθό που μας έδωσε ο Θεός είναι η ελευθερία μας και πρέπει να το σεβόμαστε και χαιρόμαστε ιδιαίτερα που τους υποδεχόμαστε στην πατρίδα μας».
Ο παπά-Μιχάλης αφηγήθηκε και μία συγκινητική ιστορία που εκτυλίχθηκε αρκετά χρόνια μετά την Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών. Ανέφερε λοιπόν ότι μία γυναίκα που ζούσε πλέον στην Ελιά αλλά είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στην Σμύρνη, εξέφρασε στον σύζυγο της την επιθυμία να επισκεφθεί ξανά την Σμύρνη και να δει για τελευταία φορά το σπίτι της. Η επιθυμία της έγινε πράξη, όμως ουδείς μπορούσε να διανοηθεί το παιχνίδι της μοίρας… Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού στην Σμύρνη είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελιά της Κρήτης και συμπτωματικά έμενε στο ίδιο σπίτι. Έπεσε η μία στην αγκαλιά της άλλης και ξέσπασαν σε κλάματα…
Ένας από τους φιλοξενούμενους Τούρκους, ακούμπησε το χέρι την καρδιά του… «Η καρδιά μετράει πάνω απ’ όλα» ψέλλισε. «Ναι, αλλά αυτό δεν το ξέρουν οι πολιτικοί μας» συμπλήρωσε ο ιερέας.