Πάνω στο κρεβάτι είναι ένα κουβαράκι. Η ισχνή φιγούρα της διακρίνεται με δυσκολία ανάμεσα στα σεντόνια και τα μαξιλάρια. Το βλέμμα της είναι ακινητοποιημένο στην οροφή του κλειστού γυμναστηρίου Μελεσών, εκεί όπου τα τελευταία 24ωρα έχει στηθεί ένας πρόχειρος ξενώνας για την προσωρινή φιλοξενία αστέγων από τον φονικό σεισμό του Αρκαλοχωρίου. Η εικόνα της γιαγιάς μαχαιριά στην καρδιά.
Είναι η κυρία Μαρία, μία 93χρονη γυναίκα με άνοια. Το σπίτι της οικογένειας στο Αρκαλοχώρι καταστράφηκε πλήρως. Ξεριζωμός. Η γιαγιά, τρεις-τέσσερις τσάντες με τα στοιχειώδη, και δίπλα της, άγρυπνος φρουρός, η κόρη της, η κ. Χρυσούλα.
Η απόγνωση στο πρόσωπο της κόρης είναι ολοζώντανη. Από τη μία το σπίτι τους κρίθηκε ακατάλληλο για κατοίκηση, από την άλλη η γερόντισσα μητέρα της, με τα σοβαρά προβλήματα υγείας. Πού να γύρει και πού να πάει.
Απευθύνθηκε στην οικεία Μητρόπολη Αρκαλοχώριου, για το ενδεχόμενο φιλοξενίας της άρρωστης μητέρας της σε κάποια εκκλησιαστική δομή της εποπτείας της, όμως, όπως την ενημέρωσαν, δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα. Απελπισία μεγάλη.
Για τον λόγο αυτό απευθύνεται θερμή έκκληση στην εκκλησία της Κρήτης και ιδιαίτερα στην Αρχιεπισκοπή ώστε να βοηθήσει στην περίπτωση της γερόντισσας από το Αρκαλοχώρι.
Συγκινεί ο ηλικιωμένος που ζει μόνος του
Στο κλειστό γυμναστήριο των Μελεσών έχει βρει καταφύγιο και ένας 87χρονος από το Αστρίτσι, ο οποίος, όπως μας ενημέρωσαν, είναι μόνος στη ζωή και δεν έχει κανέναν. Το σπίτι του καταστράφηκε και ο ίδιος μεταφέρθηκε στον συγκεκριμένο χώρο.
Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες δεν εγκαταλείφθηκε και δίπλα του παραμένουν οι άνθρωποι από το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι που τον φρόντιζαν από πριν.
Την ίδια ώρα στο χωριό των Μελεσών όπως και σε δεκάδες άλλα χωριά η κατάσταση είναι εφιαλτική. Μεγάλες καταστροφές σε σπίτια, πολλοί άστεγοι, ανάμεσα τους γέροντες και μικρά παιδιά.
Η κ. Μαρία Σκουλά και η οικογένεια της, παιδιά και εγγόνια, είναι πλέον άστεγοι. Τα σπίτια τους έπαθαν μεγάλες ζημιές. Και η ίδια γλίτωσε τα χειρότερα με ένα σπάσιμο στο χέρι αφού ο φονικός σεισμός την πέτυχε στο νεροχύτη.
Δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα της. Από τη μία στιγμή στην άλλη έμειναν στο δρόμο. «Βοηθήστε μάς, παρακαλεί. Όχι για μένα, για τα παιδιά μου».
Λίγο πιο πέρα στέκεται η εγγονή της.
Η φωνή της βγαίνει με δυσκολία. Μητέρα δύο παιδιών. Το σπίτι της, το οποίο έφτιαξαν τέσσερα χρόνια πριν, έχει υποστεί φοβερές ζημιές. Προς το παρόν διαμένουν σε κατάλυμα που παραχώρησε ο δήμος Αρχανών-Αστερουσίων, στο Καταλαγάρι.
Εσύ, εγώ, το παιδί μας και ο Κέβιν
Το κίτρινο είναι το χρώμα της λιακάδας, του φωτός και της χαράς. Όμως αυτό το κίτρινο σημάδι (Χ) πάνω στους τοίχους των σπιτιών, φέρνει θλίψη και απόγνωση σε ένοικους και ιδιοκτήτες. Και στις Μελέσες αρκετά σπίτια σημάνθηκαν με κίτρινο κατά τη χθεσινή διαδικασία αυτοψίας από κλιμάκιο μηχανικών.
Πώς και πώς περίμενε τους μηχανικούς μια νεαρή μητέρα. Το σπίτι της οικογένειας έχει πάθει μεγάλη ζημιά, όμως μέσα της ελπίζει.
«Λέτε να μάς επιτρέψουν να μείνουμε; Χθες τη νύχτα κοιμηθήκαμε με τον σύζυγο, το παιδί μας και τον Κέβιν στον στάβλο. Τι να κάνουμε…». Ο Κέβιν, όπως εξήγησε, είναι το λυκόσκυλο τους, το τέταρτο μέλος της οικογένειας.
Το σκυλί κάνει σαν τρελό από την γενικότερη αναστάτωση. Όταν έγινε ο σεισμός, με άρπαξε από το πόδι και δεν με άφηνε. Φοβήθηκε. Πάντα είναι φύλακας».
Λίγη ώρα μετά, την συναντάμε και πάλι έξω από το σπίτι της, μαζί με τον σύζυγο και την κορούλα τους. Τα μάτια της είναι βουρκωμένα. Στον τοίχο μόλις έχει αποτυπωθεί ένα κίτρινο X.
Και τώρα; Ο σύζυγος ανάβει ένα τσιγάρο και προσπαθεί να την ηρεμήσει. «Μην κλαις… δεν αλλάζει τίποτα. Θα το περάσουμε και αυτό, εσύ, εγώ, το παιδί μας και ο Κέβιν».