Έμεινε για ώρες «καρφωμένη» σε σιδερένια λόγχη περίφραξης στην προσπάθειά της να βρει καταφύγιο, μέσα στον τρόμο και τον πανικό που της προκάλεσε η ρίψη πυροτεχνημάτων κρότου τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς. Η «Λούσι», μία μεγαλόσωμη σκυλίτσα, η οποία ήταν αδέσποτη και την υιοθέτησε τα τελευταία τέσσερα χρόνια η παιδίατρος-νεογνολόγος του Βενιζελείου κ. Μαρία Πολυχρονάκη, στάθηκε πολύ τυχερή μέσα στην ατυχία της, καθώς παρά το βαρύτατο τραύμα σε όλη την κοιλιακή χώρα, κατάφερε να επιζήσει και να υποβληθεί σε επέμβαση ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, μετά από μεγάλη κινητοποίηση. Σήμερα πια βρίσκεται υπό πλήρη ανάρρωση στο σπίτι της οικογένειας, στις Βασιλειές.
Αυτή τη φορά η Λούσι στάθηκε τυχερή. Την επόμενη; Και τι γίνεται με τα υπόλοιπα ζώα και πουλιά που τρομοκρατούνται, χάνονται ή σκοτώνονται;
Η κ. Πολυχρονάκη έκρινε επιβεβλημένο να απευθυνθεί στον Δήμο Ηρακλείου και να κάνει έκκληση ώστε το Ηράκλειο να ακολουθήσει το παράδειγμα άλλων δήμων της χώρας με τη χρήση, έστω, μόνο πυροτεχνημάτων λάμψης. Ζητά δηλαδή, μπροστά στο κακό που προκαλούν τα πυροτεχνήματα κρότου, να απαγορευτεί η χρήση τους. Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά, αρκετοί Δήμοι της Επικράτειας (Καβάλας, Ωρωπού, Κηφισιάς, Παπάγου-Χολαργού κ.α.) το έχουν πράξει αυτό ώστε να αποφευχθούν παρόμοια ή και βαρύτερα περιστατικά.
Η ίδια μίλησε για τα όσα έζησε ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, σε μία προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει τους αρμόδιους αλλά και την κοινωνία μας, καθώς η χρήση των πυροτεχνημάτων κρότου είναι ευρύτατα διαδεδομένη.
Η «Λούσι» ήταν εκείνη που ουσιαστικά υιοθέτησε την οικογένεια της κ. Πολυχρονάκη. Όταν την βρήκαν έξω από το σπίτι τους, ήταν ακόμα «φρέσκια» η τομή της στείρωσης από το κυνοκομείο του δήμου. Η γιατρός και ο σύζυγος της, επίσης γιατρός στο Βενιζέλειο, είχαν υιοθετήσει ένα ακόμα αδεσποτάκι, την «Κούκι» που τη βρήκαν στην εξώπορτα τους. Ήταν μόλις δύο μηνών κουταβάκι.
Πολύ γρήγορα η «Λούσι» μπήκε στην καρδιά των μελών της οικογένειας και έτσι, μοιραία και αναπόφευκτα, μπήκε και στο σπίτι τους. Αυτό συνέβη πριν από τέσσερα χρόνια. Την τελευταία διετία η γιατρός παρατήρησε ότι η σκυλίτσα φοβόταν κάθε φορά που άκουγε πυροτεχνήματα και κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να την ηρεμεί λίγο.
Το βράδυ της παραμονής Πρωτοχρονιάς η γιατρός είχε εφημερία στο νοσοκομείο. Έτσι ο σύζυγος και το παιδί τους πήγαν στη γιαγιά, στο χωριό, να κάνουν αλλαγή του χρόνου οικογενειακώς. Όπως περιγράφει, είχε μία ανησυχία μέσα της καθώς ήξερε ότι λόγω της βραδιάς, θα έριχναν πυροτεχνήματα. Είχε μιλήσει και με τον σύζυγό της τηλεφωνικά και είχαν το νου τους στις κάμερες του σπιτιού. Κίνηση δεν υπήρχε και θεώρησαν ότι τα σκυλιά είχαν λουφάξει στα σπιτάκια τους εξαιτίας των πυροτεχνημάτων.
Το πρωί της Πρωτοχρονιάς η γιατρός δέχτηκε μία κλήση στο κινητό της τηλέφωνο από άγνωστο αριθμό. Ήταν ακόμα στο νοσοκομείο. Κάποιος γείτονας την ενημέρωσε ότι το σκυλί είχε εντοπιστεί στην περιοχή. Αρχικά η γιατρός δεν είχε καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασης, πολύ γρήγορα όμως πληροφορήθηκε ότι η σκυλίτσα ήταν «καρφωμένη» στο κάγκελο περίφραξης οικίας, δύο δρόμους πιο πέρα από το δικό τους σπίτι, και οι περίοικοι φοβόντουσαν να την αποδεσμεύσουν. Η λόγχη του κάγκελου ήταν μέσα στην κοιλιά του ζώου για ώρες.
Η γιατρός, παρά το σοκ, προσπάθησε να διαχειριστεί με ψυχραιμία την κατάσταση. Κάλεσε την Πυροβεστική, θεωρώντας ότι θα έπρεπε ίσως να κοπεί το κάγκελο, ενώ ζήτησε από συνάδελφο της να την καλύψει στη θέση της. Όταν πια έφθασε στο σημείο, μάζεψε όλη τη δύναμη της και μαζί με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού, κατάφεραν να απελευθερώσουν την τραυματισμένη σκυλίτσα από το κάγκελο.
Όμως ποιος κτηνίατρος θα αντιμετώπιζε το τραύμα της; Ήταν πρωί Πρωτοχρονιάς και όλα ήταν κλειστά. Κάποιοι απουσίαζαν, άλλοι ήταν στα σπίτια τους. Μετά από αλλεπάλληλες επικοινωνίες και συνεννοήσεις, η σκυλίτσα μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο κτηνιατρείο της κ. Κορίνας Παρασύρη, η οποία ευαισθητοποιημένη από το συμβάν, ανέλαβε μαζί με την ομάδα της την περίθαλψη της «Λούσι».
Ακόμα και σήμερα η κ. Πολυχρονάκη εκφράζει την ευγνωμοσύνη της προς όλους εκείνους που ευαισθητοποιήθηκαν και ανταποκρίθηκαν με συγκινητικό τρόπο παρά το γεγονός ότι ήταν ημέρα γιορτής. Ευχαριστεί τους γείτονες, τον ιδιοκτήτη του σπιτιού, την Πυροσβεστική που ενεργοποιήθηκε ταχύτητα αν και τελικά δεν χρειάστηκε να επέμβει και φυσικά τις κτηνιάτρους που επιλήφθηκαν του συμβάντος.
Όπως είπε, αν και το σπίτι τους διαθέτει περίφραξη και μάλιστα αρκετά ψηλή, η Λούσι μέσα στον πανικό και τον τρόμο της κατάφερε να τη διαπεράσει με τα νύχια και τα δόντια της. «Περιφερόταν φοβισμένο στους δρόμους. Θα μπορούσε να το έχει σκοτώσει αυτοκίνητο. Δεν ξέρω πώς και γιατί προσπάθησε να περάσει τη συγκεκριμένη περίφραξη. Ελπίζω και εύχομαι μόνο το αίτημά μου να βρει υποστηρικτές και να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι αλλά και ο κόσμος».