Το βιβλίο ‘’Το Μινωικό Ιερό Πισκοκέφαλου Σητείας,’’των Λευτέρη Πλάτωνα και Μαρίας Πλάτωνα Γιώτα κυκλοφόρησε από εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία.
Περιλαμβάνει την τελική δημοσίευση των κινητών ευρημάτων που έφερε στο φως ο Νικόλαος Πλάτων στον λόφο «Κατρίνια», κοντά στο Πισκοκέφαλο Σητείας στην Κρήτη, το 1952, σε ανασκαφή της Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Το σύνολο των αναθημάτων από το ιερό αυτό είναι ιδιαίτερης σημασίας, καθώς προσφέρει πληροφορίες όχι μόνο για τον χαρακτήρα της λατρείας στα μινωικά υπαίθρια ιερά αλλά και για τους τρόπους επίκλησης του θείου, τη συμβολική διάσταση των αναθέσεων, την κοινωνική καταγωγή των αναθετών και το τυπικό της τελετουργίας.
Στον τόμο παρουσιάζονται επίσης και άλλα αντικείμενα από λαθραίες ανασκαφές στην ίδια θέση, που βρίσκονταν ήδη πριν από την έρευνα του Ν. Πλάτωνος στις συλλογές του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου και τον οδήγησαν στην υποδεικνυόμενη από διάφορες μαρτυρίες θέση προέλευσής τους.
Ο δρ Λευτέρης Πλάτων γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης και σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Μπρίστολ Αγγλίας όπου πήρε το διδακτορικό του υπό την επίβλεψη του καθηγητού Peter Warren, ο οποίος ήρθε στο Λονδίνο για να τον ακούσει και να τον συγχαρεί, για την πληρότητα της διάλεξης και την τιμή που έκανε στον πατέρα του Νικόλαο Πλάτωνα και το όλο έργο του.
Έχει λάβει μέρος σε ανασκαφές στην Πελοπόννησο και στη Ρόδο, αλλά η έρευνά του εστιάζεται στην αρχαιολογία της Μινωικής Κρήτης. Στο πανεπιστήμιο Αθηνών, τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, διδάσκει Μινωική Αρχαιολογία. Από το 1992 είναι διευθυντής της συντήρησης και ανακοίνωσης των ανασκαφών στο Μινωικό Ανάκτορο στην Ζάκρο.
Η Γιώτα – Μαρία Πλάτωνος γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης από γονείς Αρχαιολόγους, Φοίτησε σε σχολεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Σπούδασε αρχαιολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, από το 1974-1978. Εισήχθη στην Αρχαιολογική Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, κατόπιν διαγωνισμού το 1979 και υπηρέτησε στις Αρχαιολογικές Εφορείες Πατρών,Ηρακλείου Κρήτης, Αγ. Νικόλάου Κρήτης, Γ΄ Εφορεία Αθηνών και Β΄ Εφορεία Αττικής, από όπου συνταξιοδοτήθηκε τον Απρίλιο του 2010. Συμμετείχε ως φοιτήτρια στις ανασκαφές του μινωικού ανακτόρου της Ζάκρου, στην ανασκαφή του μινωικού οικισμού στο Ακρωτήρι Θήρας, στην ανασκαφή του ιερού του Απόλλωνα Μαλεάτα στην Επίδαυρο, και στην ανασκαφή μινωικού νεκροταφείου στο Φουρνί Αρχανών.
Ως αρχαιολόγος υπάλληλος στο Υπουργείο Πολιτισμού διενήργησε πολλές σωστικές ανασκαφές.
Λίγο πριν συνταξιοδοτηθεί το 2007, ευτύχησε να ανακαλύψει και να ανασκάψει τμήμα του αρχαίου θεάτρου των Αχαρνών. Συμμετείχε στα συλλογικά έργα ,όπως Ειλαπίνη, τιμητικός τόμος για τον καθηγητή Ν. Πλάτωνα, με το άρθρο «Γλάστρες και ανθοδοχεία στον Μινωϊκό Κόσμο», Ηράκλειο 1987 ,στον τόμο – αφιέρωμα στη μνήμη της Αλκμήνης Σταυρίδου Amicitiae Gratia,με το« Εικονιστική Σαρκοφάγος από την Επισκοπή Ιεράπετρας κλπ
Άλλες δημοσιεύσεις της και άρθρα σε Πρακτικά Συνεδρίων και Αρχαιολογικά Περιοδικά: «Τελετουργικές σφύρες και ρόπαλα στον Μινωϊκό Κόσμο», «Νέες ενδείξεις για το πρόβλημα των καθαρτηρίων δεξαμενών και λουτρών στην μινωική Κρήτη», «Σπονδική Τελετουργική Πρόχους», «Είδη τάφων και τρόποι ταφής στα νεκροταφεία των Αχαρνών», «Το ιερό και ο ναός της Παλληνίδος Αθηνάς», «Ερθρόμορφος κρατήρας από τις Αχαρνές», «Εικονιστικοί τύποι των Μινωιτών στην Κρητομυκηναϊκή τέχνη». Υπό δημοσίευση «Δίνος του Ζωγράφου του Δίνου από τις Αχαρνές», «Αρχαιολογικά και πραγματιστικά στοιχεία στους Αχαρνής του Αριστοφάνη», «Πρωτοελλαδικοί κρατευτές και τράπεζες προσφορών από την Κ. Κηφισιά» και «ΜΜ αποθέτης Κεραμικής Καλυβομουρίου Ζάκρου», στον Α΄ τόμο δημοσίευσης του Ανακτόρου της Ζάκρου, στην ομάδα δημοσίευσης του οποίου συμμετέχει από το 1991.
Είναι μέλος του Διαζώματος και επίτιμο μέλος του Επισκηνίου.
Είναι παντρεμένη με τον Στάθη Γιώτα και έχει ένα γιό.